Μέχρι τέλους με Μπαρτζώκα

Ηγέτης. Πολλοί θέλουν να γίνουν, ελάχιστοι το καταφέρνουν, όσο και αν πιέζουν τις καταστάσεις, όσο και αν παλεύουν με κάθε τρόπο να το πετύχουν.

Ο Κώστας Σλούκας αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό για να αποκτήσει τον ρόλο του ηγέτη, τον οποίο δεν είχε ποτέ. Ούτε στον Ολυμπιακό, ούτε στη Φενέρ. Το 2017 όταν οι Τούρκοι κατάκτησαν την Ευρωλίγκα, πρώτο βιολί ήταν ο Μπογκντάνοβιτς…

Αν τα καταφέρει στα 33 του, φορώντας τα πράσινα, θα το δούμε στην πορεία. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον. Είναι εξαιρετικός παίκτης, που πιστεύει πάρα πολύ στον εαυτό του και καλά κάνει. Άλλο αυτό και άλλο να νομίζεις ότι θα κάνεις ότι γουστάρεις στον Ολυμπιακό.

Οι εποχές έχουν αλλάξει, βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά, αλλά υπάρχουν κάποιες κόκκινες γραμμές, που στα δικά μου μάτια δεν γίνεται να τις περάσεις. Όχι το να ακολουθήσεις το… δρομολόγιο Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός.

Αυτό έχει συμβεί στο παρελθόν, συνέβη τώρα με την περίπτωση του Σλούκα θα συμβεί και στο μέλλον. Η κόκκινη γραμμή στα δικά μου μάτια, είναι η στάση που κρατάς και το ίδιο πιστεύω και όταν η διαδρομή είναι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός…

Δεν χρειαζόταν υπόκλιση στον κόσμο, στην φιέστα κατάκτησης του πρωταθλήματος. Δεν χρειαζόταν καν ραντεβού με την διοίκηση, στην οποία όπως ο ίδιος δήλωσε «έγινε μια εποικοδομητική συζήτηση». Ούτε το θα «υπάρξει και συνέχεια», αφήνοντας ουσιαστικά ανοιχτό το θέμα και δίνοντας ελπίδες στον κόσμο.

Αν ο Σλούκας πίστευε ότι θα άκουγε «Ναι Κώστα, ότι θες» ή ότι θα σηκωνόταν από τον πάγκο και θα έλεγε στον καλύτερο προπονητή της Ευρώπης «τώρα μπαίνω και βγάλε με μετά από 15 λεπτά και θα σου πω πότε να με χρησιμοποιήσεις», τότε δεν θα μιλάγαμε για την ομάδα που θαύμασε η μπασκετική Ευρώπη, αλλά για το δικό του τσιφλίκι.

Και ο Ολυμπιακός, δεν γίνεται τσιφλίκι κανενός και ούτε πρόκειται να γίνει. Σε κανένα άθλημα.

Αλλά ήθελα να ήξερα, αν δεν έμπαινε το σουτ του Γιούλ ή ευστοχούσε ο ίδιος στον τελευταίο σουτ τελικό της Ευρωλίγκας, θα πήγαινε στο ραντεβού με τους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο και θα τους μιλούσε μόνο για την στάση του Γιώργου Μπαρτζώκα;

Και τώρα που όλοι μας βλέπουμε τα πράγματα πιο ήρεμα και πιο καθαρά, ίσως είναι καλύτερο που δρόμοι χώρισαν. Γιατί αν είχαμε… κρεβατομουρμούρα όλη την χρονιά, κακό θα έκανε στην ομάδα. Μεγαλύτερο από αν βγουν οι θέσεις των Ελλήνων.

Ο Μπαρτζώκας έχει αποδείξει – και δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς – ότι βρίσκει τον δρόμο και ξέρει να λύνει προβλήματα. Ακόμα και αν είναι μεγάλα. Εδώ με το 10ο μπάτζετ της Ευρωλίγκας, έφτασε δύο σερί φάιναλ φορ και για ένα καταραμένο σουτ, δεν σήκωσε την κούπα…

Για αυτό λοιπόν, μέχρι τέλους με Μπαρτζώκα…

Υ.Γ. Είναι αστείο – στα δικά μου μάτια φυσικά – να γίνει σύγκριση στις μετακινήσεις Σπανούλη – Σλούκα. Ο πρώτος ήρθε στον Ολυμπιακό στην καλύτερη περίοδο της καριέρας του και ήταν παίκτης που άλλαξε την ιστορία της ομάδας. Ο δεύτερος που είχε αλλάξει την ιστορία της ομάδας, ήταν ο Πάσπαλι που αρκετοί από εσάς δεν θα το θυμάστε, λόγω ηλικίας. O Ζάρκο, πήγε στον Παναθηναϊκό και έμεινε για έναν χρόνο.