«Κάθε ψέμα που λέμε, δημιουργεί ένα χρέος στην αλήθεια. Αργά ή γρήγορα, αυτό το χρέος πληρώνεται», λέει ένας από τους πρωταγωνιστές της σειράς «Τσερνόμπιλ» για μια από τις χειρότερες πυρηνικές καταστροφές στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Σήμερα τα όσα τρομερά έγιναν το 1986 στην κωμόπολη Πρυπιάτ της Ουκρανίας και τα όσα τρομαχτικά ακολούθησαν μέχρι και στη δυτική, την ανατολική και βόρεια Ευρώπη, που δέχτηκαν το μεγαλύτερο ποσοστό ραδιενεργών ισοτόπων έρχονται συνεχώς στην επιφάνεια, καθώς αναπάντητο παραμένει το ερώτημα αν τελικά η Ρωσία θα πραγματοποιήσει τις πυρηνικές απειλές της.

«Για τους Ουκρανούς, το ερώτημα αν η Ρωσία θα κάνει σαμποτάζ στο πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπορίζια, το μεγαλύτερο σε όλη την Ευρώπη, που βρίσκεται στη νότια Ουκρανία, δεν σχετίζεται με υποθέσεις αλλά αφορά τον χρόνο εκδήλωσης του», γράφει σε άρθρο γνώμης στον Guardian η Τζέιντ ΜακΓκλιν, ερευνήτρια στο πανεπιστήμιο King’s College του Λονδίνου και συγγραφέας των βιβλίων «Russia’s War» και «Memory Makers: The Politics of the Past in Putin’s Russia».

Το κέρδος της «στρατηγικής υπομονής»

Σύμφωνα με την ίδια, μπορεί το ένστικτο κάποιων συμμάχων της Ουκρανίας που διατείνονται ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν σκοπεύει να πατήσει το κουμπί για έναν όλεθρο που θα παρασύρει και τον ίδιο στην καταστροφή να είναι σωστό, ωστόσο τα ανάμεικτα σινιάλα όσον αφορά την προθυμία της Δύσης να σταθεί δίπλα στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι συνέβαλαν στην απόφαση της Ρωσίας να ξεκινήσει αυτόν τον πόλεμο.

Από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στα ουκρανικά εδάφη πριν από 17 μήνες, ο Πούτιν φαίνεται να μην χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στην «στρατηγική υπομονή», που πιστεύει ότι θα εξουθενώσει τη Δύση και θα του χαρίσει την πολυπόθητη νίκη. Προς υπεράσπιση του, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 η αντίδραση των ΗΠΑ και της ΕΕ δεν ήταν σαρωτική, αφού περιορίστηκε σε αναποτελεσματικές προσωπικές κυρώσεις.

Αυτή τη φορά παρότι η Δύση έχει αποφασίσει πολλά πακέτα κυρώσεων κατά της Ρωσίας που έχουν πλήξει σημαντικά την οικονομία της και όχι μόνο, το γεγονός ότι δεν έχουν ακόμη καταλήξει τα κράτη της σε ένα κοινό σχέδιο αντιμετώπισης των αυξανόμενων πυρηνικών απειλών του Πούτιν, αφήνει το περιθώριο να βρεθούν αντιμέτωπα με το χτύπημα που φοβούνται περισσότερο, σημειώνει η ΜακΓκλιν στη βρετανική εφημερίδα.

Μικρή ή ισχυρότερη έκρηξη

«Ένας πυρηνικός πόλεμος θα σήμαινε το τέλος του παγκόσμιου πολιτισμού. Ακόμη και η χρήση ενός τακτικού πυρηνικού όπλου, με αποτέλεσμα μια μικρότερη έκρηξη, θα ήταν καταστροφή για την Ουκρανία. Κάθε εκτίμηση του πυρηνικού ρίσκου δεν πρέπει να υποτιμά το παραπάνω», τονίζει η προαναφερόμενη, που τάσσεται υπέρ της περαιτέρω και συνεχούς ενίσχυσης της Ουκρανίας με δυτικά όπλα, ώστε να σταλεί στο Κρεμλίνο το μήνυμα ότι οι πυρηνικές απειλές του δεν θα αποδώσουν καρπούς.

Με φόντο τη διεθνή ανησυχία για τυχόν δηλητηρίαση των εκρηκτικών γύρω από τη Ζαπορίζια ή ανατίναξη τμήματος του πυρηνικού εργοστασίου ή ακόμα και μιας ισχυρότερης πυρηνικής έκρηξης, πρέπει να αναληφθεί άμεσα δράση για την αποκατάσταση της πυρηνικής εμπιστοσύνης, ώστε να σταματήσουν οι Ευρωπαίοι να είναι όμηροι της τύχης.

Οι ηγέτες του κόσμου θα πρέπει να πάρουν σκληρές αποφάσεις, καταλήγει η ΜακΓκλιν, και να μην παραδίνονται στους εκβιασμούς της Ρωσίας ή να αγνοούν το μεγάλο πρόβλημα μπροστά στα μάτια τους μέχρι να αρχίσει να.. διαχέεται στην ατμόσφαιρα της Ουκρανίας και πέρα από αυτήν.

Headlines