Ρίτσαρντ Ρότζερς: Ο κατά συρροή δολοφόνος που τρομοκρατούσε την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα

Μια νέα σειρά τεσσάρων επεισοδίων με τίτλο «Last Call: When A Serial Killer Stalked Queer New York» πρόκειται να προβληθεί το προσεχές διάστημα στην μικρή οθόνη.

Πρόκειται για την υπόθεση του Ρίτσαρντ Ρότζερς και τα φρικιαστικά εγκλήματα του κατά ατόμων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.

Ο Ρότζερς εργαζόταν ως νοσοκόμος στο Ιατρικό Κέντρο Mount Sinai στο Μανχάταν για 22 χρόνια. Πώς κατέληξε λοιπόν να καταδικάζεται για δύο φόνους;

Η ανατριχιαστική ιστορία ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 καθώς άρχισαν να κυκλοφορούν αναφορές ότι υπήρχε ένας κατά συρροή δολοφόνος που στόχευε την LGBTQ+ κοινότητα.

Το 1988, ένας 47χρονος άνδρας κατήγγειλε τον Ρίτσαρντ Ρότζερς αφού ξέφυγε από τα νύχια του και είπε στην αστυνομία ότι τον είχε ναρκώσει και του επιτέθηκε.

Είπε στους αστυνομικούς ότι έχασε τις αισθήσεις του σε ένα διαμέρισμα πριν ξυπνήσει δεμένος στο κρεβάτι καθώς ο Ρότζερς τον έδερνε.

Αλλά τελικά ο Ρότζερς αθωώθηκε σε μια δίκη χωρίς ένορκους και ήταν ελεύθερος να περιπλανιέται στους δρόμους για άλλη μια φορά.

Μόλις λίγα χρόνια αργότερα, το 1991, ο επενδυτικός τραπεζίτης Peter Anderson επισκεπτόταν το Μανχάταν από τη Φιλαδέλφεια για να παραστεί σε έναν έρανο.

Ο 54χρονος, ο οποίος είχε κάνει coming out ως ομοφυλόφιλος ένα χρόνο νωρίτερα, εθεάθη τελευταία φορά να βγαίνει από το ξενοδοχείο του αργά το βράδυ.

Μέρες αργότερα, τα μέρη του σώματός του βρέθηκαν τυλιγμένα σε σακούλες σκουπιδιών και αφημένα σε κάδους απορριμμάτων σε δύο στάσεις στο Pennsylvania Turnpike.

Τα δικαστικά έγγραφα ανέφεραν ότι είχε βαθιά τραύματα στο στήθος ενώ του είχαν κόψει το μόριό του και τον είχαν τοποθετήσει στο στόμα του.

Ένα χρόνο μετά, ο πωλητής Thomas Mulcahy, 57 ετών, που βρισκόταν στην Νέα Υόρκη βρέθηκε δολοφονημένος με τον ίδιο τρόπο.

Τη στιγμή του θανάτου του, διέμενε με τη σύζυγό του και τα τέσσερα παιδιά τους στη Μασαχουσέτη, ενώ είχε επίσης σχέσεις με άνδρες, σύμφωνα με δικαστικά έγγραφα.

Οι ιατροδικαστές αργότερα διαπίστωσαν ότι η αιτία θανάτου του Mulcahy ήταν πολλαπλά τραύματα από μαχαίρι.

Και δύο ακόμη θύματα, ο 44χρονος σεξεργάτης Anthony Marrero και ο 56χρονος στοιχειοθέτης Michael Sakara είχαν παρόμοια μοίρα.

Όμως, σε μια εποχή που τα εγκλήματα μίσους αυξάνονταν και η κρίση του AIDS κλιμακωνόταν, η αστυνομία δεν συνέχισε τις έρευνες.

Ως αποτέλεσμα η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα ζούσε υπό τον φόβο ενός serial killer.

Πώς έφτασε η αστυνομία στα ίχνη του Ρότζερς

Το 1999 η χήρα του Mulcahy ζήτησε να ενημερωθεί για την υπόθεση, δεδομένης της προόδου της εγκληματολογικής τεχνολογίας.

Οι ερευνητές είχαν αφαιρέσει τα δακτυλικά αποτυπώματα από τις σκηνές του εγκλήματος εκείνη την εποχή και έμειναν έκπληκτοι αφού τα πέρασαν μέσω νέου λογισμικού και ταίριαζαν με τα δακτυλικά αποτυπώματα του Ρότζερς – ο οποίος είχε δικαστεί χρόνια νωρίτερα.

Οι ισχυρισμοί εναντίον του Ρότζερς ξεκίνησαν για πρώτη φορά όταν ήταν ακόμη μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Μέιν το 1973, όταν δικάστηκε για την υπόθεση δολοφονίας του 22χρονου συγκατοίκου του Φρέντερικ Σπένσερ.

Ο Ρότζερς ισχυρίστηκε ότι ο Σπένσερ του είχε επιτεθεί με ένα σφυρί, αλλά στον καυγά που ακολούθησε κατάφερε να του το αρπάξει πριν χτυπήσει τον Σπένσερ στο κεφάλι οκτώ φορές.

Ο Ρότζερς ισχυρίστηκε ότι ήταν αυτοάμυνα και αθωώθηκε αφού πέρασε έξι μήνες στη φυλακή.

Η ισόβια κάθειρξη

Το 2005, κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία των Thomas Mulcahy και Anthony Marrero καθώς και για δύο κατηγορίες για παρεμπόδιση της σύλληψής του.

Ο δικαστής James Citta χαρακτήρισε τον Michael ως «κακό άνθρωπο» και τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη.

Ο Ρότζερς δεν αποκάλυψε ποτέ τα πραγματικά του κίνητρα. Η υπόθεση είχε τρομερή απήχηση με αυτή του Τζέφρι Ντάμερ που βίασε, δολοφόνησε 17 νεαρούς άνδρες στο Ουισκόνσιν και το Οχάιο μεταξύ 1978 και 1991.