Το άδειο πορτοφόλι του Ομπράντοβιτς (Παρτιζάν) γεμίζει με σούπερ-σταρ

Θα μπορούσε να γίνει μάθημα… στο οικονομικό πανεπιστήμιο αυτό που συμβαίνει στο Βελιγράδι. Με έρανο σώθηκε από την καταστροφή η Παρτιζάν και μάλιστα με αποδείξεις: 1992 ονόματα ευεργετών (της) θα χαραχθούν λέει στο παρκέ της Stark Arena προς τιμήν εκείνων που έβαλαν το χεράκι τους για την αποπληρωμή 7 εκατ ευρώ. Το ποσό δηλαδή που ισοδυναμούσε με ληξιπρόθεσμες φορολογικές υποχρεώσεις. Πάρα ταύτα οι Σέρβοι κάνουν… μεταγραφικό πάρτι.

Κατάφεραν να κρατήσουν τον Κέβιν Πάντερ και τον Ζακ ΛεΝτέι, τον πρώτο έπειτα από μάχη με Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό, τον δεύτερο αφού τον αφαίρεσαν από τις μεταγραφικές λίστες της μισής Ευρώπης. Και εδώ και λίγη ώρα; Έψησαν λέει και τον Νικόλα Μίροτιτς. Εκείνον για τον οποίο ο Ολυμπιακός προσέφερε 3 εκατ ευρώ τον χρόνο, ο Παναθηναϊκός 3,5-4 και το Μιλάνο με τη Μονακό ακόμη (τον) περιμένουν.

Κερασάκι στην τούρτα; Η φημολογία για τον Νικ Καλάθη που είναι φευγάτος από την Πόλη. Και ο έλληνας γκαρντ προς Βελιγράδι παίρνει κατεύθυνση. Και κάπως έτσι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς φαίνεται πως είναι έτοιμος να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε. Την Άνοιξη η Παρτιζάν έχασε από τις… μπουνιές του Γιαμπουσελέ με τον Πάντερ την πρόκριση στο final 4 του Κάουνας. Κανονικό φαβορί για την επόμενη Euroleague.

Η απορία βεβαίως παραμένει. Πως μια ομάδα που δεν έχει να πληρώσει 7 εκατ ευρώ στην εφορία και ουσιαστικά διατηρείται όρθια από επώνυμους φίλους της, μπορεί την ίδια στιγμή να βγάζει λαγούς και εκατ ευρώ από το καπέλο της για το μεταγραφικό της μπάτζετ; Δεδομένα για κάθε παίκτη Euroleague είναι δέλεαρ η συνεργασία με τον Ζοτς. Και εκείνος έχει σίγουρα τον τρόπο του μαζί τους -μόνο ο Βασίλης Σπανούλης τον απέρριψε με συνοπτικές διαδικασίες λίγο πριν την ιστορική του μετακίνηση στον Ολυμπιακό, αλλά από τότε πέρασαν 13 χρόνια-. Στο τέλος της ημέρας όμως η Παρτιζάν για να αποκτήσει όσους θέλει θα πρέπει να είναι έτοιμη να προσφέρει τα ίδια ή έστω κάτι λιγότερο από τους άλλους. Και η πράξη δεν… βγαίνει.

Λένε πολλά για αυτή την ιστορία. Δεν έχει νόημα όμως η αναπαραγωγή τους. Η ουσία είναι απλή και επιστρέφει τη μπάλα στην Euroleague. Η ανάγκη για έναν τρόπο ελέγχου, που θα της δώσει το δικαίωμα να σχηματίσει μια ενιαία αγορά. Φυσικά δεν είναι απλό: Άλλες χώρες, άλλες κυβερνήσεις, διαφορετική φορολογία και νομοθεσία. Για να ελέγξεις όμως πρέπει να μπορείς να φέρεις και έσοδα και προς το παρόν η καλύτερη μπασκετική διοργάνωση της Ευρώπης δεν είναι ικανή για αυτό. Ο Ολυμπιακός σαν περσινός φιναλίστ έβαλε στο ταμείο του χρήματα μιας… ισοπαλίας σε ομίλους του ποδοσφαιρικού Champions League.

Όταν σχεδόν όλες οι ομάδες της Euroleague μπαίνουν… μέσα με τα τσαρούχια, το τελευταίο που μπορεί να κάνει η διοργανώτρια είναι να (μας) λύσει τέτοιες απορίες…