«Θα πεθάνουμε από την πείνα εδώ» – Η τραγική ιστορία 14χρονου αγοριού που έχασε τη ζωή του στο ναυάγιο της Πύλου

Περισσότεροι από 500 εκτιμώνται οι αγνοούμενοι του ναυαγίου ανοιχτά της Πύλου ενώ 79 σοροί ανασύρθηκαν από τα παγωμένα νερά της Μεσογείου.

Άνθρωποι από όλες τις άκρες του κόσμου κατέφτασαν στο λιμάνι της Καλαμάτας με την ελπίδα να βρουν ζωντανούς τα αγαπημένα τους πρόσωπα, ανάμεσα στους επιζώντες.

Κάποιοι, ήταν πιο τυχεροί και οι προσευχές τους να έχουν επιζήσει οι συγγενείς τους εισακούστηκαν. Άλλοι όμως, όπως ο Pervez Akhtar, θρηνεί ακόμα τον 14χρονο γιο του που φαίνεται να έχασε τη ζωή του στο πολύνεκρο ναυάγιο.

«Όλα θα πάνε καλά», του υποσχέθηκε ο Μοχάμεντ Αμπουζάρ. «Θα μορφώσω τα αδέλφια μου, θα φτιάξω το σπίτι σου. Δεν θα πεινάσεις. Απλά προσευχήσου για μένα».

Ο Akhtar κάθεται τώρα στο ερειπωμένο σπίτι του σε ένα χωριό στην ανατολική περιφέρεια Gujrat του Πακιστάν, κοιτάζοντας φωτογραφίες του Αμπουζάρ. Το λιπόσαρκο πρόσωπό του δεν μπορεί να κρύψει την αγωνία και την απελπισία.

Το σκάφος μετέφερε έως και 750 Πακιστανούς, Σύρους, Αιγύπτιους και Παλαιστίνιους πρόσφυγες και μετανάστες. Μόνο 104 άνθρωποι διασώθηκαν.

Η σορός του Αμπουζάρ δεν έχει ανασυρθεί.

Πούλησε το σπίτι του για να πληρώσει τους διακινητές

Ο πατέρας του, ένας οδηγός σχολικού λεωφορείου που βγάζει λιγότερα από 90 δολάρια το μήνα και αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι του για να πληρώσει τους διακινητές του γιου του, έχει τώρα τρία παιδιά να θρέψει σε ένα έθνος που παλεύει με την εκτίναξη του πληθωρισμού και την εξουθενωτική οικονομική κρίση.

Ο Akhtar μπορεί να δώσει στα παιδιά του μόνο μια φρατζόλα ξερό ψωμί για να φάνε. Παλεύει να πληρώσει τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος των 18 δολαρίων. Και δεν έχει τα χρήματα για να φροντίσει τον μικρότερο γιο του – ένα ανάπηρο αγόρι που είναι καθηλωμένο στο κρεβάτι του και χρειάζεται φροντίδα όλο το εικοσιτετράωρο.

Αλλά θα ήταν πρόθυμος να υπομείνει ακόμη περισσότερη φτώχεια και κακουχίες, αν αυτό μπορούσε να φέρει πίσω το αγόρι του.

«Πάρτε τα χρήματά μας, πάρτε το σπίτι μας. Θέλω ένα θαύμα», λέει ο Akhtar στο CNN. «Θα είμαστε σκλάβοι για το υπόλοιπο της ζωής μας αν ξαναβρούμε τον γιο μας. Αν κάποιος τον φέρει πίσω… θα είμαστε υποδουλωμένοι σε αυτόν».

«Έτσι κι αλλιώς θα πεθάνουμε από την πείνα»

Ο Abuzar ήταν ένα έξυπνο αγόρι, ο καλύτερος στην τάξη του στην 9η τάξη και πρόθυμος να μάθει, είπε ο πατέρας του. Όπως και άλλα αγόρια σε όλο τον κόσμο, ο Abuzar απολάμβανε να φτιάχνει βίντεο στο TikTok και δημοσίευσε δεκάδες κλιπ με τον εαυτό του να συγχρονίζει τα χείλη του με μουσική, να βγάζει selfies με τα αδέλφια του και να ποζάρει με βοοειδή και μοτοσικλέτες στο χωριό του.

Παρά το νεαρό της ηλικίας του σήκωσε στους ώμους του το βάρος της δυστυχίας της οικογένειάς του.

Ένιωθε την πείνα στο σπίτι του και έβλεπε τους γονείς του και τα μικρότερα αδέλφια του να μένουν χωρίς χρήματα στο τέλος του μήνα, όταν τελείωναν τα χρήματα.

«Είπε ότι έτσι κι αλλιώς θα πεθάνουμε από την πείνα εδώ και πως καλύτερα να έφευγε για να μπορέσει να βοηθήσει», είπε ο Akhtar. «Είπε ότι θα μπορέσει να πληρώσει για μια αξιοπρεπή εκπαίδευση για τα αδέλφια του, να βοηθήσει στην ιατρική περίθαλψη για τον μικρότερο αδελφό του, ίσως να έφτιαχνε και ένα δωμάτιο στο σπίτι».

Πολλά μεγαλύτερα αγόρια από τα γύρω χωριά είχαν πραγματοποιήσει με επιτυχία το επικίνδυνο ταξίδι προς την Ευρώπη μέσω επιχειρήσεων λαθρεμπορίας ανθρώπων και έστελναν εμβάσματα στην πατρίδα τους, είπε ο πατέρας του.

Ο Abuzar είχε παρακαλέσει να πάει.

Η επιλογή για τον Abuzar, όπως και για εκατομμύρια άλλους σαν κι αυτόν, ήταν να δει την οικογένειά του να λιμοκτονεί στο σπίτι ή να διακινδυνεύσει το θάνατο προσπαθώντας να φτάσει στην Ευρώπη, όπου υπήρχε η υπόσχεση για δουλειά.

Ο θείος του είχε αποφασίσει να προσπαθήσει να φτάσει στην Ευρώπη και ο Abuzar άρπαξε την ευκαιρία.

Έτσι, η οικογένεια ήρθε σε επαφή με έναν πράκτορα λαθρεμπόρων στην πλησιέστερη πόλη, έναν κοσμηματοπώλη, ο οποίος τους διαβεβαίωσε ότι άξιζε το ρίσκο και το κόστος των 2,6 εκατομμυρίων ρουπιών (9.300 δολάρια) για να στείλουν τον Abuzar στην Ιταλία.

«Του είπαμε ότι δεν μπορούμε να το αντέξουμε οικονομικά. (Ο πράκτορας) είπε ότι αν έχετε ένα σπίτι απλά πουλήστε το, σε ένα χρόνο θα έχετε 10 σπίτια, τόσα θα κερδίσουν. Έτσι, στη συνέχεια πεισθήκαμε από αυτόν και το ίδιο και τα παιδιά μας», δήλωσε ο Akhtar.

Το επικίνδυνο ταξίδι

Στις αρχές Μαΐου, ο Akhtar είπε ότι ο γιος του, ο θείος του και μια μικρή ομάδα εφήβων ξεκίνησαν από το χωριό.

Οι διακινητές ανθρώπων οργάνωσαν για την ομάδα να πετάξει από το Καράτσι στο Ντουμπάι και στη συνέχεια στην Αίγυπτο και τη Λιβύη.

Από το αεροδρόμιο της Τρίπολης οδήγησαν στη λιβυκή λιμενική πόλη Τομπρούκ και περίμεναν τον επόμενο μήνα σε έναν καταυλισμό γεμάτο με άλλους που ήλπιζαν να περάσουν στην Ευρώπη.

Η επικίνδυνη διαδρομή, την οποία έχουν ακολουθήσει εκατομμύρια άλλοι πριν από αυτούς, ενέχει τον διαρκή κίνδυνο κράτησης, κακοποίησης και απαγωγής για λύτρα ή εμπορίας ανθρώπων – πριν καν οι μετανάστες πατήσουν το πόδι τους σε μια βάρκα που επιχειρεί να διασχίσει τη Μεσόγειο.

Και το ίδιο το ταξίδι είναι επικίνδυνο. Τουλάχιστον 289 παιδιά εκτιμάται ότι έχασαν τη ζωή τους ή εξαφανίστηκαν φέτος προσπαθώντας να διασχίσουν την κεντρική μεταναστευτική διαδρομή της Μεσογείου από τη Βόρεια Αφρική προς την Ευρώπη, ανέφερε η UNICEF.