Παρακολουθώντας τα νέα που έρχονταν από τη διήμερη συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μου σχηματίστηκε η εντύπωση ότι παρότι είναι ένα κόμμα που πηγαίνει για εκλογή ηγεσίας σε συνθήκες έντονης εσωτερικής πόλωσης, όλες και όλοι προσπάθησαν να δώσουν την εικόνα ότι η «ενότητα δεν διακυβεύεται».

Όπως όταν ήμασταν παιδιά και πλακωνόμασταν μεταξύ μας και έρχονταν οι μεγάλοι και μας έλεγαν «να είστε αγαπημένοι και να μην τσακώνεστε».

Κατανοώ μια προσπάθεια να διατηρηθεί ένα επίπεδο διαλόγου και ένας βαθμός ενότητας καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει προς την εκλογή νέας ηγεσίας ύστερα από το σοκ που προκάλεσε η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί.

Βεβαίως, την ίδια στιγμή θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε ποιο θα ήταν το κλίμα εάν οι εκπρόσωποι των διαφορετικών τάσεων έλεγαν και δημόσια αυτά που μπορεί να λένε παρασκηνιακά, αλλά είμαι διατεθειμένος να συζητήσω ότι προέχει η αναγκαία «κοσμιότητα».

Αλλά δεν είναι αυτό το βασικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν γίνεται ουσιαστική πολιτική συζήτηση, πέραν του να καταθέτουν οι διάφορες τάσεις τους «συμβολισμούς τους».

Ξέρω ότι σε κάποιους μπορεί να φαντάζει έως και καλοδεχούμενο το γεγονός ότι οι υποψήφιοι δεν κατεβάζουν «πλατφόρμες» περί παντός του επιστητού και σε «ξύλινη γλώσσα». Άλλωστε, αυτό δεν κάνουν και τα άλλα συστημικά κόμματα; Μόνο που θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το ζήτημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι – ή τουλάχιστον υποτίθεται ότι δεν είναι…– ένα συστημικό κόμμα.

Όμως το ερώτημα αφορά την ουσία: στον ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να φέρονται ως το κομβικό ερώτημα να είναι αυτό του προσώπου που θα είναι η ηγέτιδα ή ο ηγέτης του κόμματος και όχι το ποιο περιεχόμενο θα έχει η ηγεσία, ποια γραμμή και ποια στρατηγική θα υπηρετήσει.

Ποια γραμμή για την ανασυγκρότηση της αριστεράς, για τη διαμόρφωση προοδευτικής παράταξης, για τη σχέση με την κοινωνία και τα κινήματα, για το πολιτικό πρόγραμμα που θα μπορούσε να αποτελέσει την εναλλακτική στον «υπαρκτό νεοφιλελευθερισμό».

Γιατί χωρίς γραμμή, όποια «επικοινωνιακή αποτελεσματικότητα» και να έχει το πρόσωπο που θα εκλεγεί, στην πράξη η απομείωση του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχιστεί.

Ο λαός δεν ψάχνει απλώς ένα πρόσωπο για να ταυτιστεί, έναν νέο Τσίπρα.

Πολύ περισσότερο ψάχνει ένα κόμμα που όντως θα κάνει κάτι για τον λαό, για τα λαϊκά στρώματα και τη μεσαία τάξη, που θα τον φέρει σε καλύτερη θέση και δεν θα τον πουλήσει για άλλη μια φορά.

Headlines