Οι γυναίκες αγαπούν το αληθινό έγκλημα. Μελέτες των τελευταίων ετών δείχνουν πως αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία  του κοινού των podcast, βιβλίων και τηλεοπτικών εκπομπών που εξιστορούν αληθινές ιστορίες ανατριχιαστικών εγκλημάτων.

Οι ειδικοί δίνουν μια σειρά από θεωρίες σχετικά με το γιατί οι γυναίκες έλκονται τόσο πολύ από ιστορίες κατά συρροήν δολοφόνων, δολοφονιών και βιασμών. Ένας πιθανός λόγος, λένε, είναι ότι ταυτίζονται με τα θύματα.

Στις ΗΠΑ, σχεδόν τρεις γυναίκες σκοτώνονται κάθε μέρα από τους συντρόφους τους. Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC), περισσότερες από τις μισές γυναίκες έχουν υποστεί σεξουαλική βία και ταυτόχρονα αποτελούν το 70% των θυμάτων των κατά συρροή δολοφόνων.

Κάθαρση

Μέσω της «κατανάλωσης» αληθινού περιεχομένου εγκλήματος, σύμφωνα με μελέτες, οι γυναίκες βιώνουν κάθαρση. Αντιμετωπίζουν τους φόβους τους για την ευάλωτη θέση τους και ίσως την οργή τους για το τι έχει συμβεί και σε άλλες γυναίκες.

Ουσιαστικά γίνεται ένα μέσο εκπαίδευσης για αυτές ώστε να μην καταλήξουν ένα ακόμη θύμα.

Ωστόσο, άρθρο του Guardian επισημαίνει πως υπάρχει πιθανότατα κάτι βαθύτερο πίσω από αυτήν την έλξη.

Είναι εντυπωσιακό ότι η αύξηση του ενδιαφέροντος των γυναικών για το αληθινό έγκλημα ταυτίζεται με την άνοδο των διαδικτυακών γνωριμιών, ιδιαίτερα τα τελευταία 10 χρόνια όταν οι εφαρμογές γνωριμιών έχουν γίνει ο Νο1 τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι στις ΗΠΑ βγαίνουν ραντεβού.

Για παράδειγμα, το «Serial», η «μητέρα» του podcast για το έγκλημα, έγινε τεράστια επιτυχία το 2014, την ίδια στιγμή που το Tinder, η δημοφιλέστερη εφαρμογή γνωριμιών, έγινε mainstream.

Το Tinder κυκλοφόρησε στα τέλη του 2012 και χιλιάδες άλλες εφαρμογές γνωριμιών ακολούθησαν αμέσως μετά.

Τα ραντεβού δεν ήταν ποτέ απολύτως ασφαλή για τις γυναίκες. Ωστόσο τώρα βγαίνουν τακτικά ραντεβού με άνδρες που τους είναι σχεδόν άγνωστοι, κάτι που μπορεί να είναι τρομακτικό.

Ο Δρ Sohom Das, ιατροδικαστικός ψυχίατρος εξηγεί στη Daily Mail γιατί ορισμένες γυναίκες έλκονται από κατά συρροήν δολοφόνους όπως ο Τζέφρι Ντάμερ, ο Τεντ Μπάντι και ο Κρις Γουότς παρά τα φρικτά, βίαια εγκλήματά τους.

Μεταξύ άλλων εξηγεί πώς όλα ενδεχομένως να ξεκινούν από ένα παιδικό τραύμα μέχρι μία κατάσταση που ονομάζεται υβριστοφιλία.

Οι πιθανοί λόγοι της έλξης:

1. Ψύχωση

Πρόκειται για περίπτωση στην οποία μια γυναίκα που βιώνει ψύχωση πιστεύει ότι επικοινωνεί τηλεπαθητικά με έναν εγκληματία και ότι έχουν σχέση, παρόλο που οι δυο τους δεν έχουν συναντηθεί ποτέ.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, λέει, οι γυναίκες είναι «ψυχικά ασταθείς… δεν κάνουν μια λογική επιλογή». Σημειώνει επίσης πως ο παράγοντας αυτός αποτελεί μια πολύ σπάνια συνθήκη.

2. Τραύμα 

Μια πιο κοινή εξήγηση, σύμφωνα με τον Dr Das, είναι η ιστορία ενός τραύματος.

«Έχουν υποστεί σωματική, σεξουαλική ή συναισθηματική κακοποίηση από έναν σύντροφο ή από τους γονείς τους  και θέλουν να επαναλάβουν αυτού του είδους τον κύκλο, είτε υποσυνείδητα είτε σκόπιμα. Και δυστυχώς, αυτές οι γυναίκες τείνουν να έλκονται προς αυτό που είναι οικείο αντί για αυτό που είναι ασφαλές. Και βλέπουμε αυτό το φαινόμενο σε θύματα κακοποίησης».

3. Το σύμπλεγμα του σωτήρα

Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις στις οποίες οι γυναίκες «αισθάνονται ότι θα μπορούσαν να σώσουν ή να μεταμορφώσουν τον δολοφόνο» και το εκλαμβάνουν ως πρόκληση.

4. Εξιδανικευμένη σχέση 
 
Μια περαιτέρω ψυχολογική πτυχή που επικαλείται ο ψυχίατρος είναι ότι «μερικές από αυτές τις γυναίκες έχουν θεωρούν αυτού του είδους σχέση ως την ιδανική».

Με το να είναι σε σχέση με κάποιον στη φυλακή, «δεν χρειάζεται να υπομένουν καθημερινά ζητήματα που συνεπάγονται οι σχέσεις, από το μαγείρεμα και το πλύσιμο μέχρι την αναφορά του τι κάνεις και πού είσαι».

5. Υβριστοφιλία

Το τελευταίο στοιχείο που θίγει ο Δρ Das είναι μια κατάσταση γνωστή ως υβριστοφιλία.

«Πιστεύω ότι είναι πολύ δίκαιο να πούμε ότι μερικές από αυτές τις γυναίκες το κάνουν αυτό επειδή λαχταρούν προσοχή ή τη δημοσιότητα. Σε ακραίες περιπτώσεις, αυτό είναι ένα φαινόμενο που ονομάζεται υβριστοφιλία, αλλιώς γνωστό ως σύνδρομο Bonnie και Clyde».

Αυτό είναι ένα είδος παραφιλίας, μια έντονη σεξουαλική διέγερση σε άτυπα αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων καταστάσεων, φαντασιώσεων, συμπεριφορών και συγκεκριμένων ατόμων.

Επισημαίνει ότι αυτό δεν είναι ένα φαινόμενο που περιορίζεται σε κάποια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, καθώς έχει πλήξει όλα τα είδη γυναικών, έχει επίσης τεκμηριωθεί σε άνδρες, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό.

«Έχω ακούσει ότι υπάρχουν παραδείγματα μορφωμένων γυναικών με καριέρα, συμπεριλαμβανομένων δικηγόρων που συμπαρασύρθηκαν ή παντρεύτηκαν δολοφόνους που είτε θα καταδικαστούν σε θάνατο είτε δεν θα απελευθερωθούν ποτέ» αποκαλύπτει ο ψυχίατρος.

Συνεχίζει εξηγώντας ότι κατά τη γνώμη του, πολλά από αυτά «συνδέονται με τη λατρεία των διασημοτήτων και μερικές γυναίκες το έχουν κάνει πολύ φανερά».

Τα χαρακτηριστικά των serial killers

Πώς είναι οι δολοφόνοι που έλκουν τις γυναίκες; «Νομίζω ότι πολλοί από αυτούς είναι ψυχοπαθείς και ναρκισσιστές, και αυτές οι ομάδες ανθρώπων συχνά προσελκύουν γυναίκες επειδή έχουν την ικανότητα να είναι χαρισματικοί και να γοητεύουν ευάλωτα άτομα που είναι επιρρεπή σε αυτού του είδους τη χειραγώγηση» εξηγεί ο Dr Das.

«Οι ναρκισσιστές είναι ‘πομπώδεις’ και πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι σε θέματα όπως το σεξ και οι σχέσεις» προσθέτει.

«Οι ψυχοπαθείς είναι το ίδιο, επομένως έχουν αυτή τη διογκωμένη αυτοεκτίμηση, αλλά είναι επίσης πολύ γοητευτικοί και ύπουλοι, επομένως είναι πολύ καλοί στο να ξέρουν…τι να πουν, τι να κάνουν ώστε οι γυναίκες να νιώθουν ξεχωριστές, να νιώθουν ότι τις αγαπούν και να νιώθουν προνομιούχες» συμπληρώνει.

Ερασιτέχνες ντετέκτιβ

Τώρα οι περισσότερες γυναίκες γνωρίζουν άντρες μέσω εφαρμογών γνωριμιών, όπου οι απάτες είναι όχι μόνο πιθανές, αλλά συνηθισμένες. Οι συγκεκριμένες εφαρμογές  δεν ελέγχουν τους χρήστες τους, αν και οι περισσότεροι λένε ότι θα ήθελαν να το κάνουν.

Αυτό ως συνέπεια θέτει τις γυναίκες σε σοβαρό κίνδυνο, κάτι που τις καθιστά ερασιτέχνες ντετέκτιβ, συχνά εντυπωσιακά ικανές να ερευνούν το υπόβαθρο του επίδοξου ραντεβού τους.

«Ξεκινάω με τη Google και τους αναζητώ στα προφίλ τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στο LinkedIn» αναφέρει μία 20χρονη γυναίκα.

«Στη συνέχεια εκτελώ μια αντίστροφη αναζήτηση εικόνων για να δω αν η φωτογραφία τους είναι πραγματική» σημειώνει.

«Εάν έχω υποψίες, μπορεί να κάνω μια έρευνα ποινικού μητρώου ή μια έρευνα δημοσίων αρχείων» δηλώνει μία 30χρονη γυναίκα.

Headlines