Wagner: Τη μάχη ανάμεσα στον Πούτιν και τον Πριγκόζιν κέρδισε ο Λουκασένκο

Όταν δυο άνθρωποι μαλώνουν κερδίζει ο τρίτος, λέει μια πολωνική παροιμία. Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα στην πρόσφατη μάχη ανάμεσα στον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Γεβγκένι Πριγκόζιν που έληξε με νικητή τον Αλεξάντερ Λουκασένκο.

Αυτό στεναχώρησε ιδιαίτερα την αντιπολίτευση στην Λευκορωσία που πίστεψε ότι το πρόβλημα που δημιούργησε στον Ρώσο πρόεδρο ο αρχηγός της Wagner θα άφηνε ακάλυπτο το καθεστώς στο Μινσκ, προσφέροντας στα μέλη της την ευκαιρία να δρομολογήσουν την ανατροπή του.

Όπως έγραψε σε ηλεκτρονικό μήνυμα της στο Foreign Policy η Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια, η εξόριστη ηγέτιδα της αντιπολίτευσης στη χώρα αυτή της Ανατολικής Ευρώπης, «θεωρήσαμε ότι φτάσαμε στην ώρα Χ, δηλαδή ότι δημιουργήθηκε το παράθυρο ευκαιρίας για μια δική μας νίκη».

Ατυχώς επρόκειτο για μια βραχύβια ευφορία, αφού ο Λουκασένκο αποφάσισε να το παίξει μεσάζοντας ανάμεσα στον Πούτιν και τον Πριγκόζιν, παρουσιάζοντας εαυτόν ως τον πιστό σύμμαχο, που το Κρεμλίνο δεν πρέπει να χάσει από το πλευρό του.

Το bromance Πούτιν – Λουκασένκο

«Είπα στον Πούτιν: ‘’ναι, θα μπορούσαμε να τον βγάλουμε από τη μέση, δεν θα ήταν πρόβλημα, κι αν δεν το καταφέρναμε με την πρώτη θα το πετυχαίναμε με τη δεύτερη», περηφανεύεται έκτοτε ο Λουκασένκο σε γνωστούς και αγνώστους ότι είπε στον Ρώσο πρόεδρο και εκείνος μέτρησε την άποψη του και ακολούθησε την συμβουλή του.

«Να μην το κάνουμε όμως, γιατί μετά δεν θα μπορεί να υπάρξει καμιά διαπραγμάτευση και αυτοί οι τύποι είναι έτοιμοι για όλα», ολοκλήρωσε το λογύρδιο του ο πρόεδρος της Λευκορωσίας.

Φυσικά, το κίνητρο του δεν είχε καμιά σχέση με το ρωσικό συμφέρον, αλλά κατευθυνόταν από το προσωπικό του όφελος, αφού ξέρει καλά ότι μια αστάθεια στη Ρωσία θα φτάσει σε χρόνο ρεκόρ στην Λευκορωσία, ενδυναμώνοντας τις δημοκρατικές δυνάμεις στα εδάφη της που θέλουν την ανατροπή του εδώ και τώρα.

Από τη στιγμή που ο Πούτιν έσωσε τον Λουκασένκο, όταν το 2020 οι διαδηλώσεις στη χώρα του απείλησαν σοβαρά την εξουσία του δίνοντας του 1.5δισ. δολάρια σε δάνειο, ενώ του υποσχέθηκε και στρατιωτικές δυνάμεις στην περίπτωση που τις χρειαζόταν, ο δεύτερος ξέρει καλά ότι δεν έχει άλλο σύμμαχο παρά μόνο τον πρώτο.

Δεύτερες σκέψεις κέρδους

Κι αν με το ρόλο του μεσάζοντα ξεπλήρωνε ένα παλιό χρέος, όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι έβαλε κάτω και υπολόγισε τι παραπάνω θα μπορούσε να κερδίσει, για παράδειγμα από μια συνεργασία με τη Wagner στην Αφρική ή από τη χρήση των μισθοφόρων της για προσωπική φρουρά ασφαλείας εντός της Λευκορωσίας.

Βέβαια, όπως σημειώνει ο Πάβελ Σλάνκιν, συνεργάτης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τις Εξωτερικές Σχέσεις και πρώην διπλωμάτης της Λευκορωσίας, ο Λουκασένκο ήταν περισσότερο ο αποστολέας του μηνύματος παρά ο μεσολαβητής στην αντιπαλότητα των δύο ανδρών. Δηλαδή, ο Πούτιν είχε εξαρχής το μαχαίρι και το καρπούζι, κι ας φάνηκε προς στιγμήν ότι του το έκλεψε από τα χέρια ο Πριγκόζιν.

Σε κάθε περίπτωση αυτή τη στιγμή η δημοτικότητα του Λουκασένκο στη Ρωσία βρισκεται στα ύψη, αφού σύμφωνα με σφυγμομέτρηση του Levada Center, που διενεργήθηκε την 1η Ιουλίου, μια εβδομάδα μετά την περιβόητη ανταρσία, ήταν το δεύτερο πιο αγαπητό πολιτικό πρόσωπο μετά τον ίδιο τον Ρώσο πρόεδρο.

Να σημειωθεί ότι όταν ο Λουκασένκο υπέγραψε το 1999 για το ενωτικό υπερκράτος της Ρωσικής Ομοπονδίας με τη Λευκορωσία ήλπιζε ότι θα γινόταν πρόεδρος της. Ο Μπόρις Γιέλτσιν όμως παρουσίασε ως διάδοχο του τον Πούτιν και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Πρόεδρος του ενωτικού υπεκράτους;

«Έχω συναντήσει αυτόν τον άνθρωπο πολλές φορές και σας λέω με βεβαιότητα ότι ακόμα θέλει να γίνει πρόεδρος» της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Λευκορωσίας», δηλώνει o Παβέλ Λατούσκα, αναπληρωτής ηγέτης της αντιπολίτευσης και πρώην υπουργός Πολιτισμού της Λευκορωσίας από τη Βαρσοβία όπου βρίσκεται σήμερα.

«Τον περασμένο μήνα ο Λουκασένκο συναντήθηκε με πολλούς κυβερνήτες της Ρωσίας. Αυτό σημαίνει ότι συγκεντρώνει όση περισσότερη στήριξη μπορεί μέσα στη ρωσική κοινωνία, ιδιαίτερα στην ελίτ, και στέλνει προς κάθε κατεύθυνση το μήνυμα ‘είμαι ο άνθρωπος σας’», συνεχίζει ο ίδιος.

Ο Λουκασένκο παίζει το δικό του παιχνίδι και όποιος δεν το καταλαβαίνει είναι αφελής, καταλήγει ο ίδιος, για να σημειώσει ότι σαφώς και δεν επιθυμεί ο Πούτιν άξαφνα να συνενώσει τα δύο και να τον βγάλει στην… ανεργία από τη μια μέρα στην άλλη.

Σχέση αλληλεξάρτησης

Θυμάται άλλωστε καλά τι συνέβη στη Γεωργία το 2010 και στην Κριμαία το 2014, γι’ αυτό και φροντίζει σε κάθε εκλογές να δηλώνει την πίστη του στη Μόσχα, ώστε να κρατά την εξουσία της Λευκορωσίας στα χέρια του, λέει ο Άρτιομ Σραιμπμαν, από το Carnegie Russia Eurasia Cente.

Για την ώρα μπορεί να απολαμβάνει τη δόξα που του χάρισαν τα μπλεξίματα του Ρώσου πρόεδρου και να ονειρεύεται ηγετικά μεγαλεία που δεν πρόκειται ποτέ να έχει, αφού «χωρίς τον Πούτιν ο Λουκασένκο δεν θα αντέξει στην εξουσία ούτε μία ώρα», δηλώνει με έμφαση η εξόριστη ηγέτιδα της αντιπολίτευσης της Λευκορωσίας.