Καθώς η βιομηχανία του κινηματογράφου και της τηλεόρασης διακόπτει την παραγωγή της λόγω της διπλής απεργίας των ηθοποιών και των σεναριογράφων της, αξίζει να ανατρέξουμε στις επιπτώσεις των προηγούμενων διαμαρτυριών.

Το Screen Actors Guild και το Screen Writers Guild, ο πρόδρομος του σημερινού Writers Guild of America, ιδρύθηκαν το 1933, αν και τα νήματα της συλλογικής δράσης και της αλληλεγγύης ξεκινούν από τις απαρχές της κινηματογραφικής βιομηχανίας.

Κατά την ίδρυσή της, η SAG είχε λιγότερα από δύο δωδεκάδες μέλη. Ενενήντα χρόνια αργότερα, 65.000 μέλη της SAG-AFTRA απεργούν (τα δύο σωματεία ηθοποιών συγχωνεύτηκαν το 2012).

Η ιστορία από την αρχή

Για μερικές δεκαετίες, οι απεργίες ξεσπούσαν με τακτικό ρυθμό. Οι πρώτες απεργίες ηθοποιών έγιναν τη δεκαετία του 1950, και μια απεργία της SWG το 1953 εξασφάλισε τα πρώτα τηλεοπτικά υπολείμματα. Αλλά οι διαμαρτυρίες σε μεγάλο βαθμό εξασθένησαν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980.

Πριν από το 1950, οι απεργίες αφορούσαν βασικές συνθήκες εργασίας, δήλωσε η Kate Fortmueller, αναπληρώτρια καθηγήτρια ιστορίας κινηματογράφου και μέσων ενημέρωσης στο Georgia State University και ειδική στην εργατική ιστορία του Χόλιγουντ.

«Μετά το 1950, οι ανησυχίες αφορούν περισσότερο τις πληρωμές που υπολείπονται, τις επαναλήψεις, όπως και τη διανομή. Οπότε πρόκειται λιγότερο για το πώς δουλεύουμε και περισσότερο για το πώς θα μοιραστούμε τα κέρδη που συνεχίζει να παράγει η δουλειά μας» είπε.

Οι απεργίες του 2023, δήλωσε η Fortmueller, σηματοδοτούν την επιστροφή στις πιο θεμελιώδεις ανησυχίες για τις συνθήκες εργασίας – και τις υπαρξιακές ανησυχίες για το μέλλον της βιομηχανίας.

Photo: Wikimedia Commons

Οι εταιρίες streaming και η νέα κουλτούρα της τεχνολογίας

Καθ’ όλη τη διάρκειά τους οι συντεχνίες αντιμετώπισαν ουσιαστικά τον ίδιο αντίπαλο: Τη Συμμαχία Παραγωγών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης. Αρχικά ήταν ένα στούντιο, εξελίχθηκε για να συμπεριλάβει στούντιο και δίκτυα, και τώρα μπορεί να υπερηφανεύεται για τα streamers και άλλες μεγάλες εταιρείες παραγωγής, δήλωσε η Fortmueller.

«Αυτές οι εταιρείες streaming έχουν τις ρίζες τους στην τεχνολογία. Και η τεχνολογία είναι μια πολύ διαφορετική εργασιακή κουλτούρα από το Χόλιγουντ, εν μέρει επειδή η τεχνολογία δεν είναι σε μεγάλο βαθμό συνδικαλισμένη. Και το Χόλιγουντ είναι εδώ και σχεδόν 100 χρόνια» δήλωσε η Fortmueller, χαρακτηρίζοντας έναν σημαντικό παράγοντα εμψύχωσης στην εξέλιξη της AMPTP.

Η «Ματωμένη Παρασκευή»

Μια από τις πιο φρικιαστικές απεργίες του Χόλιγουντ, ήταν μια διαμάχη 227 ημερών μεταξύ των συνδικάτων, που καθορίστηκε από μια μόνο ημέρα. Η «Ματωμένη» ή «Μαύρη» Παρασκευή, στις αρχές Οκτωβρίου του 1945, πυροδότησε ένα από τα πιο αξιοσημείωτα επεισόδια ταξικού πολέμου στην ιστορία της βιομηχανίας, με αποκορύφωμα τη σύγκρουση μπροστά από τις πύλες του στούντιο της Warner Bros.

Μπορεί να είναι δελεαστικό να κάνουμε προβλέψεις σχετικά με το τέλος αυτών των ταυτόχρονων απεργιών, αλλά η ιστορία δεν βοηθάει πολύ εδώ: Οι προηγούμενες απεργίες διήρκεσαν είτε μήνες, είτε λίγα λεπτά. Παρ’ όλα αυτά, είναι διδακτικές για το πώς τα ζητήματα που οδήγησαν τις συγκρούσεις και τις λύσεις δημιουργούν το σκηνικό για τις σημερινές διαμάχες. Κάθε επιτυχία και αποτυχία συνέβαλε στη διαμόρφωση του σύγχρονου τοπίου.

Δείτε το βίντεο

Ακολουθεί μια ματιά σε μερικές από τις πιο σημαντικές απεργίες στην ιστορία των εργατικών κινημάτων του Χόλιγουντ:

  • Απεργία συγγραφέων 2007-2008: 100 ημέρες

ΚΥΡΙΟ ΖΗΤΗΜΑ: Αποζημίωση, συμπεριλαμβανομένων των υπολειμματικών πληρωμών, για σειρές και ταινίες που διανέμονται ψηφιακά

ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Δικαιοδοσία για έργα που δημιουργούνται για το διαδίκτυο υπό ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές- καθορισμός αποζημίωσης για προγράμματα ροής που υποστηρίζονται από διαφημίσεις- αύξηση των υπολειμματικών αποζημιώσεων για σειρές και ταινίες που μεταφορτώνονται.

Δεδομένου ότι ήταν η σημαντικότερη απεργία του Χόλιγουντ εδώ και δεκαετίες, είναι αυτή που έχει μείνει περισσότερο χαραγμένη στη μνήμη των ανθρώπων. Συνολικά, εκτιμάται ότι είχε αντίκτυπο 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην οικονομία της Καλιφόρνια και συχνά πιστώνεται ότι έστειλε τον προγραμματισμό περισσότερο στα νύχια της ριάλιτι τηλεόρασης.

Ενώ ένας αναλυτής δήλωσε τότε στο AP ότι η απεργία ήταν «μια απόλυτη επιτυχία», ορισμένα μέλη της WGA αισθάνθηκαν ότι πιέστηκαν να δεχτούν ασθενέστερους όρους επειδή η Ένωση Σκηνοθετών της Αμερικής διαπραγματεύτηκε τη δική της σύμβαση για παρόμοια θέματα. Ένα φάντασμα αυτής της δυσαρέσκειας επανήλθε 15 χρόνια αργότερα, όταν η DGA κατέληξε σε μια «πραγματικά ιστορική» προσωρινή συμφωνία με την AMPTP λίγο περισσότερο από ένα μήνα μετά την απεργία των συγγραφέων του 2023.

«Υπάρχουν όλες αυτές οι ανησυχίες, όπως το κύρος, η πίστωση και η συγγραφή… και πράγματα που δεν είναι τόσο απτά», δήλωσε η Fortmueller για τις προτεραιότητες της συντεχνίας σκηνοθετών ανά τους αιώνες.

  • Απεργία συγγραφέων 1988: 154 ημέρες

ΚΥΡΙΟ ΖΗΤΗΜΑ: Αμοιβές για τηλεοπτικές εκπομπές που πωλούνται σε ξένες αγορές

ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Περισσότερος δημιουργικός έλεγχος των σεναρίων και επαναγορά πρωτότυπων σεναρίων- αυξήσεις μισθών, αν και οι διαπραγματευτές της συντεχνίας δήλωσαν ότι ήταν λιγότερο επιτυχείς στο να κερδίσουν μεγαλύτερες πληρωμές για τις επαναλήψεις στις ξένες αγορές

Η σύμβαση αυτή επικυρώθηκε την 154η ημέρα της απεργίας, καθιστώντας την τη μεγαλύτερη απεργία της WGA με διαφορά μίας ημέρας.

«Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος. Με την πάροδο του χρόνου, θα ξεχαστεί μέρος της κακίας και του θυμού. Δεν νομίζω όμως ότι θα ξεχαστεί το πνεύμα. Οι συγγραφείς θα το θυμούνται αυτό για πολύ καιρό» δήλωσε τότε η εκπρόσωπος της WGA, η Cheryl Rhoden.

Η Fortmueller σημείωσε επίσης ότι αυτή η απεργία σηματοδότησε πραγματικά τη γέννηση της ριάλιτι τηλεόρασης ως τρόπου συμπλήρωσης του χρόνου στα κενά τμήματα του προγράμματος.

Photo: Wikimedia Commons

  • Απεργία συγγραφέων 1981: 96 ημέρες- απεργία ηθοποιών 1980: 77 ημέρες

ΚΥΡΙΟ ΖΗΤΗΜΑ: Οι ταχέως αναπτυσσόμενες αγορές οικιακού βίντεο και συνδρομητικής τηλεόρασης

ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Μερίδιο των εσόδων των παραγωγών από τις αγορές αυτές- αύξηση των βασικών αμοιβών.

Αν και οι απεργίες αυτές έγιναν με διαφορά σχεδόν ενός έτους, το βασικό ζήτημα ήταν το ίδιο: Οι ηθοποιοί και οι συγγραφείς ήθελαν ένα μέρος των εσόδων που προέκυπταν από τις ταχέως αναπτυσσόμενες αγορές – υπήρχαν χρήματα που μπορούσαν να κερδηθούν από τις βιντεοκασέτες.

Το 1980, η SAG, η AFTRA και η Αμερικανική Ομοσπονδία Μουσικών προχώρησαν σε απεργία. Στη μεγαλύτερη απεργία της ιστορίας τους, οι ηθοποιοί κατέληξαν να κερδίσουν τις πρώτες παραχωρήσεις της βιομηχανίας στη συνδρομητική τηλεόραση. Οι μουσικοί δεν είχαν τέτοια τύχη, παρά την απεργία 167 ημερών.

Την επόμενη χρονιά, οι απεργοί συγγραφείς κέρδισαν παρόμοιες παραχωρήσεις και οι εκπρόσωποι της WGA χαρακτήρισαν τη συμφωνία ως την πιο εκτεταμένη και πρωτοποριακή συμφωνία που είχε διαπραγματευτεί η συντεχνία εδώ και δύο δεκαετίες.

  • Απεργία συγγραφέων 1973: 111 ημέρες

ΚΥΡΙΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ: Μισθοί και παροχές

ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Αυξήσεις μισθών, εγγυημένα προγράμματα αμοιβών για ταινίες σε κασέτες και συνδρομητική τηλεόραση

Αν και η απεργία των συγγραφέων του 1973 διήρκεσε τεχνικά 16 εβδομάδες, η εργασία δεν διακόπηκε αναγκαστικά καθ’ όλη τη διάρκειά της. Η απεργία δεν επεκτάθηκε στις σαπουνόπερες και τις εκπομπές ποικίλης ύλης παρά μόνο μετά από περισσότερο από ένα μήνα – και οι επιπτώσεις αυτές ήταν πιο άμεσα αισθητές.

Περίπου 10 εβδομάδες μετά την έναρξη της απεργίας, τα μποϊκοτάζ περιορίστηκαν μόνο στα μεγάλα τηλεοπτικά και κινηματογραφικά στούντιο που αποτελούσαν την AMPTP. Μέχρι τότε, περισσότεροι από 150 ανεξάρτητοι παραγωγοί – οι οποίοι ήλεγχαν περισσότερο από το 50% του τηλεοπτικού προγράμματος prime time – είχαν υπογράψει τη νέα σύμβαση και τους επιτράπηκε να επιστρέψουν στη δουλειά τους.

  • Απεργία σεναριογράφων και ηθοποιών το 1960: 153 ημέρες (WGA), 43 ημέρες (SAG)

ΒΑΣΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Ξένα και δευτερεύοντα δικαιώματα σε τηλεοπτικά σενάρια, δικαιώματα επανάληψης, έσοδα από την πώληση ταινιών μετά το 1948 στην τηλεόραση, συνταξιοδοτικό σύστημα για την SAG

ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι ηθοποιοί και οι σεναριογράφοι κέρδισαν αυξήσεις στους μισθούς τους, υπολειμματικές πληρωμές για τις ταινίες που προβάλλονται στην τηλεόραση και – το πιο κρίσιμο – τη δημιουργία ταμείων συνταξιοδότησης, υγείας και πρόνοιας.

Οι σεναριογράφοι έδρασαν κυριολεκτικά πρώτοι και θα δρούσαν πιο έντονα, αλλά ήταν η SAG – με τους σταρ-μέλη της – που θα εξασφάλιζε πρώτη ταμεία συνταξιοδότησης, υγείας και πρόνοιας. Οι συντεχνίες δεν έκαναν πικετοφορία ή διαδήλωση, αλλά σύμφωνα με άρθρα της εποχής που χαρακτήριζαν τη φύση των απεργιών «αποφασιστική αλλά ευγενική».

«Αυτό που φοβόντουσαν τα στούντιο στις δεκαετίες του ’20 και του ’30, είναι ότι κανείς δεν ήθελε να δει τα αστέρια του σε μια απεργιακή γραμμή. Δεν είναι η οπτική που θέλει το Χόλιγουντ», δήλωσε η Fortmueller για το πώς η απόφαση των ηθοποιών να απεργήσουν άλλαξε τους υπολογισμούς. Οι συγγραφείς τείνουν επίσης να βρίσκονται στην ίδια σελίδα, με παρόμοιες ευθύνες- έτσι, αν μια συντεχνία με τόσο διαφορετικούς ρόλους, όπως είναι σήμερα η SAG-AFTRA, επιλέξει με συντριπτική πλειοψηφία να απεργήσει, σημείωσε, αυτό τηλεγραφεί τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Δείτε το βίντεο

Ο ρόλος του Ρόναλντ Ρέιγκαν

Η SAG είχε επικεφαλής τον Ρόναλντ Ρίγκαν, ο οποίος εκπροσώπησε τους συναδέλφους του ηθοποιούς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μαζί με αναμφισβήτητα μεγαλύτερες διασημότητες της εποχής, όπως ο βραβευμένος με Όσκαρ, Τσάρλτον Χέστον και ο Τζέιμς Γκάρνερ, τότε πρωταγωνιστής του τηλεοπτικού κολοσσού τηλεθέασης «Maverick».

Μόλις δύο δεκαετίες αργότερα, ο Ρέιγκαν – ως πρόεδρος των ΗΠΑ – θα γινόταν γνωστός ως μία από τις πιο επιζήμιες προσωπικότητες στην εργατική ιστορία της χώρας για την απόλυση χιλιάδων ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας κατά τη διάρκεια της απεργίας τους το 1981.

Ένα ρεπορτάζ του AP του 1960 που ανακοίνωνε έναν αρχικό διακανονισμό για τους ηθοποιούς υπογράμμιζε το μέγεθος της απεργίας ως «μοναδική στην ιστορία των εργατικών δυνάμεων, επειδή οι εκατομμυριούχοι ήταν τόσο πυκνά στο πλευρό των εργατών όσο και της διοίκησης».

Ο επικεφαλής διαπραγματευτής της SAG-AFTRA, Duncan Crabtree-Ireland, επικαλέστηκε το πνεύμα – και τα κέρδη – της δεκαετίας του 1960 την περασμένη εβδομάδα στη συνέντευξη Τύπου που ανακοίνωσε την απεργία.

«Αυτή είναι η πρώτη απεργία της SAG-AFTRA σε αυτή τη σύμβαση εδώ και πάνω από 40 χρόνια» είπε. «Αυτό δεν είναι ένα συνδικάτο που χαίρεται τις απεργίες. Είναι ένα σωματείο που θεωρεί τις απεργίες ως έσχατη λύση, αλλά δεν φοβόμαστε να τις κάνουμε όταν αυτό είναι απαραίτητο για να διασφαλίσουμε ότι τα μέλη μας θα λάβουν μια δίκαιη σύμβαση».

*Με στοιχεία από elpais.com

Headlines