Σελήνη: Όταν ο Άρμστρονγκ και ο Όλντριν πέρασαν σχεδόν μία ημέρα στη σεληνιακή επιφάνεια

Το ημερολόγιο έγραφε, σαν σήμερα, 20 Ιουλίου του 1969. Μια μέρα που θα άλλαζε την ιστορία της ανθρωπότητας. Ο Νιλ Άρμστρονγκ πατώντας στη Σελήνη και καρφώνοντας την αμερικάνικη σημαία στο έδαφος του γειτονικού μας πλανήτη γινόταν «Ο πρώτος άνθρωπος στη Σελήνη». Μια στιγμή που παρακολούθησαν περίπου 650 εκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη Γη.

«Ένα μικρό βήμα για έναν άνθρωπο, ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα», είχε δηλώσει ο επιστήμονας.

Συνολικά 12 άνθρωποι έχουν πατήσει στην επιφάνεια της Σελήνης, όλοι άνδρες και Αμερικανοί, μέλη αποστολών των διαστημικών πτήσεων Apollo που πραγματοποιήθηκαν από τον Ιούλιο του 1969 έως τον Δεκέμβριο του 1972, με τις ΗΠΑ να είναι η μοναδική χώρα που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα.

Ο άγνωστος προορισμός που προκαλούσε πάντα δέος για κατάκτηση

Η Σελήνη ήταν ένας εντελώς άγνωστος προορισμός και οι επιστήμονες δεν ήταν καθόλου σίγουροι για το τι είδους βακτήρια υπήρχαν σε αυτόν τον τόπο ή τι επρόκειτο να μεταφερθεί στη Γη, μετά την επιστροφή των αστροναυτών.

Οποιοδήποτε είδος θανατηφόρου διαστημικού ιού θα μπορούσε να μεταφερθεί στη Γη από τις στολές των ταξιδιωτών. Έτσι, για να αποτρέψουν την εξάπλωση τυχόν μικροβίων του διαστήματος, οι επιστήμονες κατέληξαν σε ένα σχέδιο:

Η κάψουλα επανεισόδου προσθαλασσώθηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό στις 24 Ιουλίου του 1969 και οι αστροναύτες μεταφέρθηκαν αμέσως σε απομονωμένο εργαστήριο στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον για υποχρεωτική καραντίνα.

Η προετοιμασία για την αποστολή και η απομόνωση

Οι τρεις ταξιδευτές του διαστήματος αναγκάστηκαν να μείνουν εκεί για να μην διαδώσουν οποιοδήποτε θανατηφόρο διαστημικό βακτήριο. Ο Άρμστρονγκ μάλιστα γιόρτασε τα 39α γενέθλιά του ενώ βρισκόταν στην καραντίνα.

Τελικά πήγαν σπίτια τους στις 10 Αυγούστου 1969, σχεδόν ένα μήνα μετά την εκτόξευση στις 24 Ιουλίου στον Ειρηνικό Ωκεανό. Λίγες ημέρες μετά ξεκίνησε μια παγκόσμια τουρνέ με χιλιάδες ή και εκατομμύρια κόσμου να πανηγυρίζουν μαζί τους το τεράστιο αυτό κατόρθωμα.

Η αποστολή του Apollo 11 σίγουρα δεν ήταν εύκολη και αποτέλεσε επιστέγασμα μιας τεράστιας προσπάθειας χιλιάδων ανθρώπων, ενώ θεωρείται και η κορύφωση του «Ψυχρού πολέμου» μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης που έλαβε χώρα τη δεκαετία του 60.

Άλλωστε ήταν το 1961 όταν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, John F. Kennedy, έθετε τον μεγαλεπήβολο στόχο η χώρα του να είναι η πρώτη που θα καταφέρει «πριν το τέλος της δεκαετίας να φέρει έναν άνθρωπο στη Σελήνη και να τον επιστρέψει με ασφάλεια στη Γη.»

Η Σελήνη που μύριζε σαν σβησμένο τζάκι

Όταν ο Άρμστρονγκ και ο Όλντριν πάτησαν στο φεγγάρι, δεν ήταν σίγουροι σε τι είδους έδαφος επρόκειτο να προσεδαφιστούν. Αποδείχθηκε τελικώς ότι ήταν συμπαγές σαν γρανιτένιος βράχος και οι δύο αστροναύτες μάζεψαν γρήγορα δείγματα πετρωμάτων για να τα αναλύσουν. Καθώς περπατούσαν, μια οσμή «πότισε» τις στολές τους που την έφεραν πίσω στο διαστημόπλοιο.

Όταν έβγαλαν τα διαστημικά κράνη τους, οι αστροναύτες συνειδητοποίησαν ότι η οσμή του φεγγαριού ήταν ιδιαίτερη: ανέδυε μια μυρωδιά παρόμοια με τη στάχτη που έχει μείνει στο τζάκι ή σαν τον αέρα μετά από μια έκρηξη πυροτεχνημάτων. Συγκεκριμένα μύριζε καμένη πυρίτιδα.  Ωστόσο τα πετρώματα όταν έφτασαν στα εργαστήρια της Γης είχαν χάσει την οσμή τους.