Έτσι θα ζούμε του λοιπού σ’ αυτή τη ρημαγμένη γη
Χωρίς ύπνο, χωρίς ανάσα,
διπλά και τρίδιπλα προδομένοι – από ξένους και δικούς
ξαγρυπνημένοι να πλανιόμαστε μες στο πηχτό σκοτάδι
αλαφιασμένοι να πλανιόμαστε μες στα συντρίμμια
ψάχνοντας απελπισμένα για τα παιδιά μας
ανάμεσα στα παραμορφωμένα πτώματα
ανάμεσα στα παραφθαρμένα ονόματα των καταλόγων.

Έτσι θα ζούμε του λοιπού σ’ αυτό τον κατασπαραγμένο τόπο.
Με παραμορφωμένο πρόσωπο από τον τόσο πόνο
αλλόφρονες από τις τόσες πληγές της ψυχής μας
θα ψάχνουμε ανάμεσα στα χαλάσματα
να βρούμε τους κρυμμένους τάφους
θα σκάβουμε με τα νύχια
να βρούμε τους δικούς μας
να βρούμε ένα σημάδι τους –ένα ρούχο
ένα παπούτσι, ένα χαρτί με τ’ όνομά τους
κι ύστερα σιωπηλά– πού δύναμη να τους κλάψουμε,
έτσι απλά, έτσι κρυφά
να τους ξανασκεπάσουμε με χώμα.
(Ύστερα πολύ θα ’ρτουν οι ακολουθίες
οι τελετές, οι επικήδειοι λόγοι
και τα μνημόσυνα).

*Απόσπασμα από το ποίημα του Αχιλλέα Πυλιώτη με τίτλο «Έτσι θα ζούμε», γραμμένο τον Οκτώβριο του 1974.

Η ολοκληρωτική καταστροφή, η προδοσία, η ψυχική εξουθένωση, το δράμα των αγνοουμένων.

Ο κύπριος ποιητής Αχιλλέας Πυλιώτης (κατά κόσμον Αχιλλέας Ιωάννου) γεννήθηκε στο χωριό Ορμήδεια της Λάρνακας το 1923 και απεβίωσε στη Λευκωσία το 1998.

Headlines