Yπάρχει μία σειρά που λέγεται «Silo». Οπως το λέμε και στα ελληνικά, το σιλό. Δυστοπική σειρά. Ο κόσμος έχει υποστεί τεράστια καταστροφή και οι επιζήσαντες ζουν σε ένα τεράστιο σιλό, μέσα στο οποίο λειτουργεί μία πόλη δέκα χιλιάδων κατοίκων. Κανένας τους δεν γνωρίζει για ποιο λόγο βρίσκονται εκεί μέσα. Οι πρόγονοί τους μπήκαν πριν από 140 χρόνια και όλα τα αρχεία καταστράφηκαν, δεν απέμεινε ίχνος μνήμης. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο γιατί θα με εγκαλέσετε για σπόιλερ.
Αυτές τις μέρες είναι σαν να ζούμε στο πρόπλασμα της σειράς. Σε ένα σιλό που έχει κατασκευάσει ο καθένας για τον εαυτό του. Ξυπνάς στο κλιματιζόμενο υπνοδωμάτιό σου. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο και ανοίγεις τον κλιματισμό και μάλιστα στη χαμηλότερη θερμοκρασία ώστε να επιταχυνθεί η ψύξη. Αν εργάζεσαι σε εσωτερικό χώρο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κλιματίζεται. Επιστρέφεις στο σπίτι και η πρώτη σου δουλειά είναι να πιάσεις το τηλεχειριστήριο του κλιματιστικού. Αυτό είναι. Ζεις σε σιλό. Διαθέτεις ένα ατομικό προστατευτικό κέλυφος που θα κρατήσει μακριά τη ζέστη. Ακόμα και αν έχεις λόγο να κυκλοφορήσεις έξω, δεν θέλεις να το κάνεις. Εκεί, άλλωστε, δεν βασίζονται και οι διαφημίσεις κλιματιστικών; «Μπορείς να έχεις τον καιρό που θέλεις μέσα στο ίδιο σου το σπίτι».
Ε, αν έχεις τον καιρό που θέλεις μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, σταδιακά αρχίζεις και παραιτείσαι από τον καιρό που βλέπεις έξω από το παράθυρο. Από ένα σημείο και μετά αποδέχεσαι τη δυστοπία ως προοπτική. Τουλάχιστον η τέχνη της μυθοπλασίας έχει προσέλθει εδώ και καιρό σε αυτήν την παραδοχή. Οτιδήποτε γυρίζεται με αναφορά στο μέλλον του πλανήτη, είναι κατά βάση δυστοπικό, διαχειρίζεται την καταστροφή ως βεβαιότητα. Και νομίζω ότι μέσα μας έχουμε παραιτηθεί και εμείς. Κάποτε οι πυρκαγιές μας σόκαραν. Τώρα τις αντιμετωπίζουμε περίπου ως πραγματικότητα που δεν αντιστρέφεται. Δεν μας εκπλήσσει που καίγονται τα δάση. Απορούμε πώς γίνεται να υπάρχουν ακόμα δάση για να καούν. Το δυστοπικό μέλλον δεν είναι μόνο στις οθόνες. Είναι και ακριβώς έξω από το παράθυρό μας.
«Δεν θέλουμε η Λιβύη να μετατραπεί σε αρένα ξεκαθαρίσματος διεθνών συγκρούσεων», είπε ο Αμπντελχαμίντ Ντμπεϊμπά, αναφερόμενος στις πληροφορίες για μεταφορά ρωσικών όπλων από τη Συρία στη χώρα του.
Έξαλλοι Δημοκρατικοί και Ρεμπουμπλικανοί κατηγορούν μαζί με ειδικούς τον Έλον Μασκ, πως χρησιμοποιεί την πλατφόρμα Χ, ως «μεγάφωνο» της πολιτικής του απληστίας.
«Για γέλια» και «ασόβαρο» χαρακτήρισαν οι Δημοκρατικοί το κείμενο που κατατέθηκε από τους Ρεπουμπλικάνους για την αύξηση του ορίου του χρέους και την αποφυγή του shutdown στις ΗΠΑ.
Γυναικόπαιδα βρίσκονται για μια ακόμη φορά ανάμεσα στα θύματα των ισραηλινών επιδρομών σε σχολικά συγκροτήματα της Γάζας, στα οποία είχαν καταφύγει για την «προστασία» τους εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι.
Οι Ντόναλντ Τραμπ και Όλαφ Σολτς σε τηλεφωνική τους συνομιλία συμφώνησαν πως ο πόλεμος στην Ουκρανία πρέπει να τελειώσει για την παγκόσμια σταθερότητα.
Μιλώντας με τον Ελβετό ομόλογό του, ο Σεργκέι Λαβρόφ, επεξήγησε πως ο πόλεμος οφείλεται «στην επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς» υπαινισσόμενος πως θα είναι στους όρους πιθανής ειρήνης.
Η Γάζα, μια περιοχή που μαστίζεται από χρόνια συγκρούσεων και αποκλεισμού, αντιμετωπίζει σοβαρούς περιορισμούς στις εισαγωγές, καθιστώντας την πρόσβαση σε φρέσκα προϊόντα όπως οι μπανάνες σπάνια για πολλές οικογένειες.
Πολλά θα έχουμε να θυμόμαστε από το 2024 που σε λίγες μέρες μας αποχαιρετά. Οι New York Times κάνουν μια μικρή αναδρομή στα γεγονότα που καθόρισαν τη χρονιά μέσα από φωτογραφίες.
Η ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη, μέσα από τα μάτια του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και με τον Χρήστο Μάστορα στον πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι αυτή που ξεχωρίζει στις νέες ταινίες της εβδομάδας.
«46+Sexy» είναι ο τίτλος της νέας του παράστασης, ένα mix and match μουσικό, σατιρικό θέαμα, που έρχεται να σκανδαλίσει και να ταράξει τις ήσυχες Δευτέρες μας.
