Ξαναγράφοντας το… Brokeback Mountain στις αγροτικές περιοχές της Ισπανίας

«Διδάσκοντας» τον σεβασμό στη διαφορετικότητα

Από το 1977, τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας μπορούν να κάνουν τη στρατιωτική θητεία τους χωρίς να κρύβουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους.

Οι διακρίσεις βάσει του τελευταίου απαγορεύτηκαν από το 1994 στους χώρους εργασίας.

Το μέτρο επεκτάθηκε έναν χρόνο αργότερα στον κλάδο της στέγασης.

Απαγορεύτηκε επίσης η ρητορική μίσους με στόχο τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου.

Κάθε πράξη βίας με τα ίδια κίνητρα χαρακτηρίστηκε επίσημα έγκλημα μίσους.

Ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου είναι νόμιμος από το 2005, καθιστώντας την Ισπανία την 3η χώρα στον κόσμο που τον θεσμοθέτησε.

Την ίδια χρονιά έγινε νόμιμη η υιοθεσία από ζευγάρια του ίδιου φύλου και το 2006 η αλλαγή φύλου.

Χρειάστηκε πάντως να περάσουν αρκετά ακόμη χρόνια μέχρι να ανοίξει αυτό το «κεφάλαιο» στις κλειστές κοινωνίες της αγροτικής Ισπανίας.

Στο Μπαρσενίγιας, ένα χωριό μόλις 104 κατοίκων στην αυτόνομη περιφέρεια της Κανταβρίας, στις βόρειες ακτές της Ισπανίας, στήθηκε προ ημερών μια πολύχρωμη γιορτή για τη διαφορετικότητα.

Τρακτέρ στολίστηκαν με γκλίτερ και φανταχτερές κορδέλες και μουσική ντίσκο ακουγόνταν παντού από τα ηχεία στο δεύτερο φεστιβάλ Agrogay.

Ήταν μια από τις πολλές πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει ο τοπικός πολιτιστικός σύλλογος για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του αγροτικού πληθυσμού.

Η συμμετοχή ήταν μεγάλη, με προσελεύσεις και από γύρω περιοχές.

«Υπάρχουν βέβαια ακόμη μέρη στην Κανταβρία που δεν βλέπουν την προσπάθεια με καλή ματιά», παρατηρεί ο Πέδρο Χοσέ Γκουτιέρες, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Μπαρσενίγιας.

Πάντως σίγουρα «κάτι αλλάζει», επισημαίνει ο Πέπε Παθ, επικεφαλής της συλλογικότητας Towanda.

Εδώ και ημέρες, τα μέλη της «οργώνουν» την ισπανική ύπαιθρο με μια περιοδεύουσα έκθεση με φωτογραφίες, κείμενα και infographics για την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, κάνοντάς την πιο ορατή στα πιο απομακρυσμένα μέρη της χώρας.

Με κυνικό ρεαλισμό, ο Πέπε Παθ χαρακτηρίζει ενθαρρυντικό το γεγονός ότι δεν έχει γίνει κάποιος σοβαρός βανδαλισμός στην έκθεση, παρά μόνο μερικές επιθέσεις με σπρέι.

Το φάσμα της μισαλλόδοξης Ακροδεξιάς

Μία από τις αλλαγές που καταγράφονται είναι και η επιστροφή πολλών ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στον τόπο καταγωγής τους.

Η τάση ενισχύθηκε εν μέσω της πανδημίας και τώρα αποκτά νέα ώθηση με την κρίση κόστους ζωής, που έχει κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή στις μεγάλες πόλεις.

«Η ζωή στη Μαδρίτη ήταν εξοντωτική λόγω του κόστους, τα εισοδήματά μας ήταν ασταθή κι έτσι, έπειτα από πολλή σκέψη, αποφασίσαμε να έρθουμε εδώ», λέει η δημοσιογράφος Σάντρα Κρουθ.

Πρόσφατα κληρονόμησε ένα σπίτι σε μια μικρή κοινότητα 1.000 κατοίκων κοντά στη Σαλαμάνκα, στη δυτική Ισπανία.

Μετακόμισε εκεί μαζί μαζί με τη σύντροφό της.

«Στην αρχή», περιγράφει, «ο κόσμος εξεπλάγη που υπήρχαν γυναίκες που δήλωσαν με χαρά ανοιχτά την ομοφυλοφιλία τους. Όμως μετά από λίγο καιρό γίνεσαι απλά ακόμη ένας κάτοικος. »Συμβαίνει σε κάθε ομάδα, όπου όλοι γίνονται μέρος κάτι πιο σημαντικού από τις ιδιαιτερότητές τους»…

Καθώς όμως πλησιάζουν οι πρόωρες εκλογές της 23ης Ιουλίου, οι ανησυχίες επιστρέφουν.

Για πρώτη φορά μετά τη δικτατορία του Φράνκο, ένα ακροδεξιό κόμμα -το Vox- προβάρει «κοστούμι εξουσίας», ως πιθανός μετεκλογικός μικρός εταίρος του δεξιού Λαϊκού Κόμματος, σε περίπτωση που αυτό βγει πρώτο, πλην όμως όχι αυτοδύναμο από την κάλπη.

Η ισπανική ακροδεξιά έχει ήδη δώσει δείγματα πολιτικής γραφής στον ένα χρόνο που συμμετέχει στην τοπική κυβέρνηση της αυτόνομης περιφέρειας Καστίλλη-Λεόν, στη βορειοδυτική Ισπανία.

Το Vox θέλει απαγόρευση των αμβλώσεων, εξάλειψη των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, κατάργηση των νόμων για την ισότητα των φύλων, ακόμη και για την έμφυλη βία.

Αυτή τη δηλητηριώδη ατζέντα προωθεί και σε εθνικό επίπεδο, κηρύσσοντας «πολιτιστικό πόλεμο» και επιδιώκοντας να φέρει την Ισπανία χρόνια πίσω.

Ενόψει των εκλογών της Κυριακής, το Vox εμφανίζεται εδώ και καιρό στις δημοσκοπήσεις ως τρίτη δύναμη στην πρόθεση ψήφου, πίσω από το Λαϊκό Κόμμα και τους νυν κυβερνώντες Σοσιαλιστές.