Η έκθεση της Έλλης Λυραράκη

«Γεωμετρικά μωσαϊκά, λαβύρινθοι χρωμάτων, κυματιστές ζώνες, κυτταρικές δομές. Κάματος νυχτερινός, μετά από μια γεμάτη δημιουργική μέρα, πράξη αυτοσυγκέντρωσης, αποσυμφόρησης και έκφραση εξομολογητική, η ζωγραφική της Έλλης Λυραράκη συμπυκνώνει στον καμβά μνήμες καταγωγικές, αλλά και συναισθήματα, εικόνες, ήχους και ερεθίσματα της καθημερινότητας.

Το όνομά της φέρνει φυσικά στον νου τη σχεδιάστρια που με τα χειροποίητα αξεσουάρ της ταξιδεύει τα μοτίβα του πανάρχαιου κρητικού πολιτισμού, μεταβολισμένα μέσα από τη δική της σύγχρονη ματιά, στα ντεφιλέ των μεγάλων οίκων μόδας του εξωτερικού. Όταν, όμως, έρχεται η ώρα να κλείσει ο κύκλος του design μέσα στη μέρα, το δημιουργικό πνεύμα της Λυραράκη παραμένει πεισματικά ενεργό βρίσκοντας καταφύγιο στο ζωγραφικό τελάρο και τον χρωστήρα.

Μπροστά στο καβαλέτο, τα παραστατικά μοτίβα από τη φύση και τη μυθολογία –κλαδιά, λουλούδια, μέλισσες-αρχέγονες θεές– που αναδύονται στα ιδιαίτερα παπούτσια και τα κοσμήματά της, δίνουν τη θέση τους σε φόρμες αφαιρετικές, που αγαπούν τις γεωμετρίες, φλερτάρουν με την χρωματική ένταση της ποπ αρτ, αλλά σταθερά συνομιλούν με το λαμπρό παρελθόν της πατρογονικής της Κρήτης.

Είναι πια αργά το βράδυ, από τα ηχεία ακούγεται η μελωδική φωνή του Αντρέα Μποτσέλι ή ακόμα και ιστορίες που σε ταξιδεύουν στις περιπέτειες του νεότερου ελληνισμού, και με τα ακρυλικά της χρώματα ξεδιπλώνει στον καμβά δομές και αφηγήσεις της ψυχής και του ονείρου. Κλειστά περιγράμματα αλλά ρευστές ανοιχτές διαδρομές, γράμματα-σύμβολα μιας γλώσσας μακρινής κι ωστόσο απόλυτα ταυτισμένης με τον τόπο όπου επέλεξε να ζει και ν’ ανασαίνει δημιουργικά (της Γραμμικής Α΄ και Β΄), πολύχρωμοι θαλεροί κήποι γεμάτοι ρόδακες και φυλλωσιές, απεικάσματα της αρχετυπικής θηλυκής μινωίτικης φιγούρας. Τα γαλάζια της μαρτυρούν στιγμές αισιόδοξης ενατένισης για τη ζωή, πλημμυρισμένες από απέραντους ορίζοντες του ουρανού και της θάλασσας. Τα λαμπερά κίτρινα και τα χρυσά αποτυπώνουν τη λάμψη του ζωοδότη ήλιου στην μεσογειακή επικράτεια. Τα «ορυκτά» πράσινα έρχονται να θυμίσουν την πολύτιμη σχέση αλληλεξάρτησης με τη γη και με τη φύση. Τα μαύρα αποτυπώνουν τα όρια που καλούμαστε να θέτουμε σε σχέσεις. Τα ματωμένα κόκκινα –εκφράσεις του πάθους, της θυσίας και της γυναικείας φύσης: αν είχε η Κρήτη χρώμα, για την Λυραράκη αυτή ήταν η ταυτότητά της.

Δεν μπορείς, φυσικά, να μην παρατηρήσεις και την εξέλιξη της πολυπράγμονος δημιουργού. Από τις πιο λιτές γεωμετρίες των πρώτων της πειραματισμών στις συνθέσεις κόσμων με επίπεδα και σύμβολα, κάποιες φορές ακόμα και σε μια πιο πορώδη, χειρονομιακή χρήση του χρώματος. Πληθωρική ή και πιο κρυπτική η ζωγραφική της Έλλης Λυραράκη είναι πάνω απ’ όλα ένα ξόρκι, μια πράξη έκφρασης συναισθημάτων ως αντίδοτο σε όλα όσα καθημερινά βαραίνουν πάνω μας, στις δυσκολίες της ζωής –από τα τρέχοντα της καθημερινότητας έως την εμπειρία του εγκλεισμού– και συνάμα ένα φωτεινό μονοπάτι ελπίδας.

«Ζωγραφίζω γιατί με κάνει να νιώθω όμορφα, νιώθω το είναι μου παρόν χωρίς παρεμβολές, είμαι εγώ για εμένα. Εδώ με βλέπετε απόλυτα γυμνή» συνηθίζει να λέει η ίδια όταν εκθέτει τη δουλειά της –και μοιραία εκτίθεται. Ας αφεθούμε, λοιπόν, στους κόσμους της και τη γυμνή, αδιαμεσολάβητη αλήθεια της Έλλης Λυραρακη’

Επιμέλεια Έκθεσης

Ιωάννα-Καλυψώ Γλύπτη

Οργάνωση Αννετα Νικολάου

Διάρκεια Έκθεσης

4 Αυγούστου έως 20 Αυγούστου

Στο ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ

Στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου

Σε συνδιοργανωση με το Δήμο Ρεθύμνου

Υπό την Αιγίδα

Της Περιφέρειας Κρητης

Του Δήμου Ρεθύμνου

Του Αναπτυξιακού Συλλόγου Γυναικών Κρήτης

Του Women Do Business

Των Ενώσεων Πολιτισμού κι Ανάπτυξης