Αμέλια Έρχαρτ: «Το πιο δύσκολο πράγμα είναι η απόφαση να δράσεις, τα υπόλοιπα είναι απλώς επιμονή»

Μπορεί να μην κατάφερε να κλείσει τα 40 της χρόνια, έγινε όμως η πρώτη γυναίκα πιλότος που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό Ωκεανό. Με την πρωτοποριακή της δράση βοήθησε πολλές γυναίκες να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, να διακεδικήσουν ανεξαρτησία και να ορθώσουν ανάστημα ελεύθερα και δυνατά.

Αμέλια Έρχαρτ, το όνομα της είνα απόλυτα συνδεδεμένο με τα μεγαλύτερα μυστήρια όλων των εποχών, καθώς η ίδια και ο πλοηγός της Φρεντ Νούναν, εξαφανίστηκαν σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να κάνουν το γύρο του κόσμου με το αεροπλάνο τους.

Με όραμα τον γύρο του κόσμου

Την 1η Ιουνίου 1937 ξεκίνησε την υλοποίηση του πιο μεγαλόπνοου σχεδίου της, να πραγματοποιήσει τον γύρο του κόσμου με ένα δικινητήριο αεροπλάνο Λόκχιντ Ηλέκτρα. Αφού είχε καλύψει περισσότερο από τα δύο τρίτα της διαδρομής, το αεροπλάνο εξαφανίστηκε στον Κεντρικό Ειρηνικό, κοντά στη διεθνή γραμμή αλλαγής ημερομηνίας. Η Έρχαρτ κηρύχθηκε αγνοούμενη στις 2 Ιουλίου 1937 και θανούσα στις 5 Ιανουαρίου 1939.

Μολονότι η μυστηριώδης εξαφάνισή της προκάλεσε πολλά ερωτηματικά και πολλές εικασίες γύρω από τις συνθήκες του συμβάντος, τα πραγματικά γεγονότα παραμένουν σε μεγάλο βαθμό άγνωστα. Το 1939 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία της με τίτλο Soaring Wings (Ορμητικά Φτερά), που συνέγραψε μαζί με τον σύζυγό της.

Αντισυμβατική από κούνια

Ήταν 24 Ιουλίου το 1897, όταν η Αμέλια Έρχαρντ είδε το φως του κόσμου στο Άτκινσον του Κάνσας. Ως παιδί πέρασε πολλές ώρες σκαρφαλώνοντας στα δέντρα, κυνηγώντας αρουραίους με τουφέκι και συλλέγοντας σκόρους, σκουλήκια και ακρίδες. Έτσι, οι βιογράφοι της δεν δίστασαν να την χαρακτηρίσουν ως αγοροκόριτσο.

Μετά την αποφοίτησή της από το γυμνάσιο άρχισε να εργάζεται ως στρατιωτικός νοσοκόμος στον Καναδά, μεσούντος του Α′ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1919 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια για να σπουδάσει ιατρική. Ένα χρόνο αργότερα αλλάζει γνώμη και εγκαταλείπει τις σπουδές της.

Στις 28 Δεκεμβρίου 1920 κι ενώ βρίσκεται στην Καλιφόρνια, επισκέπτεται με τον πατέρα της ένα αεροδρόμιο στο Λονγκ Μπιτς. Θα πετάξει για πρώτη φορά στη ζωή της και η δεκάλεπτη εμπειρία της στον αέρα θα της αλλάξει για πάντα τη ζωή.

Πρωτοστάτης στα δικαιώματα των γυναικών

Εκτός από πάθος για τις πτήσεις, η Έρχαρντ ήταν και πολύ δραστήρια σε ό, τι αφορούσε τα δικαιώματα των γυναικών. Έχοντας και η ίδια βιώσει την περιθωριοποίηση στο επάγγελμα της, απλά επειδή ήταν γυναίκα, γνώριζε τις δυσκολίες αλλά και τα εμπόδια που θα μπορούσαν να προκύψουν για μία γυναίκα σε κάθε επάγγελμα το οποίο η κοινωνία θεωρούσε αμιγώς αντρικό.

Στην αρθρογραφία υποστήριζε πως οι γυναίκες μπορούν να καταφέρουν τα πάντα και πως δεν θα έπρεπε να υπάρχουν περιορισμοί λόγω φύλου στα επαγγέλματα, βοηθώντας χιλιάδες γυναίκες να ακολουθήσουν τα όνειρά τους.

Τα αεροπορικά ρεκόρ με γυναικεία υπογραφή

Τον Απρίλιο του 1928 έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον εκδότη και μετέπειτα σύζυγό της Τζορτζ Πάτναμ για να πετάξει ως επιβάτης πάνω από τον Ατλαντικό και να κρατήσει το ημερολόγιο της πτήσης. Η Έρχαρτ δέχθηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα κι έτσι έγινε η πρώτη γυναίκα που διέσχισε πετώντας τον Ατλαντικό Ωκεανό (17-18 Ιουνίου 1928).

Αποφασισμένη να δικαιώσει τη φήμη που απέκτησε, πέταξε μόνη πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Ένα συγκλονιστικό διήμερο στις 20 και 21 Μαΐου του 1932, που της έδωσε γυναικείο αεροπορικό ρεκόρ. Ακολούθησε σειρά πτήσεων κατά μήκος των ΗΠΑ και η ενεργός συμμετοχή της στην προώθηση της επιβατικής αεροπορίας.

Παράλληλα υποστήριξε το άνοιγμα της αεροπορίας στις γυναίκες και την κατάργηση της ανδροκρατίας στη νέα αυτή δραστηριότητα. Στις 11 Ιανουαρίου 1935 πραγματοποίησε μόνη της την πτήση από τη Χαβάη στην Καλιφόρνια, απόσταση μεγαλύτερη από αυτήν που χωρίζει την Ευρώπη από τις ΗΠΑ, δημιουργώντας ένα ακόμη αεροπορικό ρεκόρ.

Το ταξίδι χωρίς επιστροφή

Την 1η Ιουνίου 1937 ξεκίνησε την υλοποίηση του πιο φιλόδοξου σχεδίου της, να πραγματοποιήσει τον γύρο του κόσμου με ένα δικινητήριο αεροπλάνο Λόκχιντ Ηλέκτρα, με συνοδοιπόρο τον αεροναυτίλο Φρεντ Νούναν. Αφού είχε καλύψει περισσότερο από τα δύο τρίτα της διαδρομής, το αεροπλάνο εξαφανίστηκε στον Κεντρικό Ειρηνικό, κοντά στη διεθνή γραμμή αλλαγής ημερομηνίας.

Και οι θεωρίες συνωμοσίας

Το National Geographic, σύμφωνα με μια θεωρία, υποστήριξε την πιθανίτητα ένας από τους δύο να επέζησε της αναγκαστικής προσγείωσης του αεροπλάνου σε κάποια απομονωμένη ατόλη του Ειρηνικού Ωκεανού και μετά από κάποιο διάστημα να πέθανε εκεί. Και μετά, τους έφαγαν τα καβούρια -τα οποία συχνά σε εκείνα τα μέρη φτάνουν το ένα μέτρο.

Αυτή η θεωρία μπορεί να εξηγεί και το γιατί οι έποικοι που προσπάθησαν να κατοικήσουν στο νησί Νικουμαρόρο στο Κιριμπάτι -το οποίο τότε ονομαζόταν νήσος του Γκάρντνερ- ανακάλυψαν 13 ανθρώπινα οστά.

Ο Βρετανός αξιωματικός Τζέραρντ Γκάλαχερ, ο οποίος ανακάλυψε τα οστά το 1940, υποστήριξε ότι τα υπόλοιπα τα είχαν πάρει τα καβούρια.

Οι εξετάσεις που έγιναν εκείνη την εποχή έβγαλαν το συμπέρασμα ότι τα οστά δεν ανήκαν στην Έρχαρτ, αλλά μετά τα κόκκαλα χάθηκαν, οπότε δεν μπορούν πλέον να γίνουν νέες εξετάσεις με πιο σύγχρονα μέσα. Εάν η θεωρία με τα καβούρια είναι σωστή, κάποια από αυτά τα οστά ίσως βρίσκονται ακόμα διασκορπισμένα, ή θαμμένα στο νησί.

Η μυστική αποστολή

Μία τη θέλει να έπεσε στα χέρια των Γιαπωνέζων όταν συνετρίβη το αεροσκάφος της στις νήσους Μάρσαλ και την κράτησαν αιχμάλωτη ως ύποπτη για κατασκοπεία. Κάποιοι πιστεύουν ότι η Έρχαρτ έκανε μια μυστική αναγνωριστική αποστολή και μετά τον πόλεμο επέστρεψε στις ΗΠΑ, όπου έζησε με νέα ταυτότητα.

Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι η Αμερικανίδα πιλότος προσγείωσε το αεροσκάφος της στο απόμερο νησί Νικουμαρόρο, μια κοραλλιογενή ατόλη περίπου 2.000 μακριά από τις νήσους Μάρσαλ και πέθανε εκεί ναυαγός. 13 ανθρώπινα οστά βρέθηκαν στο ερημονήσι, γνωστό επίσης και ως Νήσος Γκάρντνερ, τρία χρόνια μετά την εξαφάνιση της Έρχαρτ.

Ορισμένοι, ωστόσο, ισχυρίζονται ότι η Έρχαρτ πέθανε στην ατόλη Μίλι στις νήσους Μάρσαλ.