«Θυμάστε την ημέρα που σας έγινε πρόταση να ασχοληθείτε με την UNESCO;» ρωτάει την Μαριάννα Βαρδινογιάννη σε πρόσφατη συνέντευξη, για το περιοδικό Gala, η δημοσιογράφος Μαρία Λεμονιά
«Πώς θα μπορούσα να την ξεχάσω; Ήταν το 1999, ήδη είχα δημιουργήσει το Ίδρυμα για το Παιδί και την Οικογένεια και την ΕΛΠΙΔΑ και συνεργαζόμουν στενότατα με την πρώην πρώτη κυρία της Γαλλικής Δημοκρατίας και αγαπημένη μου φίλη, Αν Αϊμόν Ντ’ Εστέν, με επίκεντρο τα παιδιά. Είχαμε συμμετάσχει σε πολλές δράσει στη Γαλλία και την UNESCO και συνεργαστήκαμε με τον τότε γενικό διευθυντή κ. Φεντερίκο Μαγιόρ, για την προστασία της παιδικής αθωότητας. Είχαμε μια εξαιρετική συνεργασία και μια σχέση βαθιάς αλληλεκτίμησης, η οποία οδήγησε στην τιμητική πρόταση να ενταχθώ στην οικογένεια της UNESCO. Είδε σε μένα όπως μου είχε πει, “…μια Ελληνίδα με το βλέμμα της στραμμένο στον κόσμο”. Δεν ξεχνώ τα λόγια αυτά τα οποία καθόρισαν και τον τρόπο που λειτουργώ ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως» απαντάει αυτή.
Το 2020 είχε μιλήσει στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ1 και τη δημοσιογράφο Αντριάνα Παρασκευοπούλου με αφορμή την Επέτειο των 2.500 χρόνων από τη Μάχη των Θερμοπυλών και τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Μίλησε για το μεγάλο ανθρωπιστικό έργο που πραγματοποιήθηκε με τα κονδύλια του Ιδρύματος για το Επετειακό Έτος, τονίζοντας πως «από την αρχή στο επίκεντρο των Επετειακών Εκδηλώσεων τέθηκε ο Άνθρωπος».
Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη ανακοίνωσε παράλληλα και τη συμμετοχή της, μέσα από το ομώνυμο Ίδρυμά της στην «Πρωτοβουλία 1821-2021» των σημαντικότερων Ιδρυμάτων στην χώρα. «Αγαπώ βαθιά την πατρίδα μου. Πάνω από όλα είμαι Ελληνίδα και προσπαθώ πάντοτε να είμαι παρούσα, όποτε μου ζητηθεί», σημείωσε χαρακτηριστικά, ενώ προανήγγειλε πως θα συμβάλει στη διεθνή προβολή της εθνικής αυτής επετείου μέσα από τη διοργάνωση εκδηλώσεων στην έδρα της UNESCO στο Παρίσι, αλλά και στην έδρα του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη.
Μίλησε επίσης για την πανδημία και την ανάγκη δωρεάν διάθεσης του εμβολίου για την οποία αγωνίζεται μέσα από τις διεθνείς επαφές της, τονίζοντας πως η «υγεία δεν είναι προνόμιο για τους λίγους, αλλά βασικό ανθρώπινο δικαίωμα».
Με αφορμή την πρόσφατη αναγνώριση του έργου της από τον ΟΗΕ με το Βραβείο «Nelson Mandela», αλλά και από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τον «Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Ευποιΐας», η κυρία Βαρδινογιάννη μίλησε για τις γυναίκες στη σύγχρονη κοινωνία, λέγοντας: «Πιστεύω πολύ στις γυναίκες. Πάντοτε πίστευα και αγωνίζομαι για να έχουν ίσες ευκαιρίες. Στον τομέα αυτό έχουμε ακόμα πολύ δρόμο βέβαια να διανύσουμε. Είναι όμως μια μάχη που αξίζει να τη δώσουμε γιατί όταν πετυχαίνουν οι γυναίκες, τελικά πετυχαίνουν οι ίδιες οι κοινωνίες μας».
Photo: NDP
Η δική της ελπίδα
«Θυμάστε κάποια συγκινητική ιστορία από τη διαδρομή σας στην “Ελπίδα”» είναι μία επόμενη ερώτηση της δημοσιογράφου Μαρίας Λεμονιά για το περιοδικό Gala.
«Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω ένα μόνο περιστατικό μέσα στα 30 χρόνια της Ελπίδας, κατά τα οποία ήμουν και είμαι πάντα παρούσα. Γνωρίζω τα παιδιά με το μικρό τους όνομα, είμαι στο πλευρό των οικογενειών σε καθημερινή βάση. Το πιο δυνατό συναίσθημα είναι εκείνο που γεμίζει την καρδιά μου κάθε φορά που ένα παιδί φεύγει υγιές από το νοσοκομείο μας και συνεχίζει τη ζωή του. Είναι στιγμές που δύσκολα περιγράφονται με λόγια. Πώς να βάλω σε λέξεις το συναίσθημα που ένιωσα όταν ο Παναγιώτης, το πρώτο μεταμοσχευμένο μας παιδί, παντρεύτηκε και εγώ ήμουν η κουμπάρα; Ή το συναίσθημα που ένιωσα όταν η Έφη, που έχασε το πόδι της δίνοντας τη μάχη ενάντια στον καρκίνο, κατάφερε να γίνει πρωταθλήτρια Ελλάδας στην ξιφασκία με αμαξίδιο και μου παρέδωσε το μετάλλιο της; Ή όταν ο μικρός μου Στέλιος βγαίνοντας από το Νοσοκομείο, μου τηλεφώνησε να με προσκαλέσει στο χωριό του στην Καστοριά δίνοντάς μου ακριβείς οδηγίες πώς να πάω να βρω το σπίτι του; Δεν ξεχνώ μια ημέρα, όταν πρόσφατα βρέθηκα στο Νοσοκομείο μας, που είδα ένα μικρό αγοράκι να κλαίει. Ανήσυχη το πλησίασα για να μάθω τι συμβαίνει και μου εξήγησε πως μόλις είχε λάβει το εξιτήριο για να επιστρέψει στο σπίτι του. “Εγώ όμως δεν θέλω να φύγω από εδώ. Η αγάπη και η στοργή από όλους εδώ με έκαναν να νιώσω πως το Νοσοκομείο αυτό είναι το σπίτι μου!”. Οι στιγμές αυτές είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός, βαθιά φυλαγμένος στην καρδιά και στην ψυχή μου» απάντησε η πρόεδρος του Ογκολογικού Νοσοκομείου Παίδων «Ελπίδα», το οποίο εγκαινιάστηκε και άνοιξε για το κοινό στις 14 Οκτωβρίου του 2010.
Έκτοτε αποτέλεσε στόχο ζωής της Μαριάννας Βαρδινογιάννη, η φροντίδα παιδιών με καρκίνο.
«Στόχος μας είναι 4 στα 4 παιδιά να καταφέρουμε να σώζονται. H αγάπη μου για το παιδί είναι τόσο δυνατή που μετατρέπεται σε πείσμα. Κι εκεί που οι άλλοι βλέπουν σκοτάδι, εγώ βλέπω φως. Και δεν ησυχάζω μέχρι να λάμψει αυτό το φως στη ζωή των παιδιών» συμπλήρωσε.
Η τελευταία της συνέντευξη με τον Τάσο Τρύφωνος
Η δική της διαδρομή
Η Μαριάννα Βαρδή Βαρδινογιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1943 και μεγάλωσε στην Ερμιόνη, τόπο καταγωγής της μητέρας της, Ευαγγελίας. Ο πατέρας της, Γιώργος Μπουρνάκης, καταγόταν από τη Σαμπατική Αρκαδίας. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Ντένβερ του Κολοράντο.
Ήταν παντρεμένη με τον μεγαλοεπιχειρηματία και εφοπλιστή Βαρδή Ι. Βαρδινογιάννη, πρόεδρο της Motor Oil. Απέκτησαν 5 παιδιά, τον Γιάννη, τη Χριστιάνα, τον Γιώργο, τον Νίκο και τη Βαρδιάννα.
Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη ξεκίνησε τις δραστηριότητές της ως μέλος διαφόρων συλλόγων και φιλανθρωπικών οργανώσεων, μέσω των οποίων αγωνίστηκε για την διεθνή ειρήνη και την παγκόσμια αλληλεγγύη, αν και το κύριο μέλημά της ήταν τα προβλήματα των παιδιών: Η υγεία, η εκπαίδευση, η κοινωνική πρόνοια και φτώχεια, η παιδική κακοποίηση και εκμετάλλευση.
Ήταν Ιδρύτρια και Πρόεδρος του «Ιδρύματος για το Παιδί και την Οικογένεια», το οποίο μετονομάστηκε σε «Ίδρυμα Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη», και του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με καρκίνο «ΕΛΠΙΔΑ».
Από το 1999, ήταν Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO σε θέματα που αφορούν τα δικαιώματα και την προστασία των παιδιών καθώς και την πολιτιστική κληρονομιά.
Δραστηριοποιήθηκε επίσης ως Μέλος Δ.Σ. της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, της Διεθνούς Κίνησης Γυναικών για την Ειρήνη, του Διεθνούς Κέντρου για τα χαμένα και κακοποιημένα παιδιά (ICMEC), του Ιδρύματος Mentor κατά των ναρκωτικών, Ιδρυτικό μέλος του Ιδρύματος «Φως της Αφρικής» με επικεφαλής τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο Β΄, Μέλος του Προεδρικού Συμβουλίου των «Special Olympics Europe-Eurasia» κ.ά.
Ανέπτυξε ισχυρές σχέσεις με διάφορες διεθνείς προσωπικότητες όπως η βασίλισσα Ράνια της Ιορδανίας και η Σούζαν Μουμπάρακ και με διάφορα δίκτυα και οργανώσεις όπως ο Παγκόσμιος Συνασπισμός Γυναικών που υπερασπιζόταν την ειρήνη.
Έγραψε το βιβλίο «Προσεγγίζοντας τη γυναικεία ταυτότητα: Αναζητήσεις στη Μινωική Κοινωνία», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη.
«Το όνειρο της ζωής μου ήταν πάντα να σπουδάσω αρχαιολογία ή να πάω στη Σχολή Καλών Τεχνών. Έτσι αποφάσισα το 1998 να κάνω σπουδές στην Ιστορία της Τέχνης. Ξεκίνησα στο Deree για τέσσερα χρόνια και μετά συνέχισα. Πάντα λάτρευα τον Mινωικό πολιτισμό. Από μικρό παιδί είχα ένα θαυμασμό για εκείνη την περίοδο που πίστευα ότι η γυναίκα έπαιζε έναν σημαντικό ρόλο», ανέφερε η Ναριάννα Βαρδινογιάννη στο Βασίλη Βασιλικό εξηγώντας το πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή της με την αρχαιολογία, σε μια συνέντευξη με αφορμή το βιβλίο της για το in.gr
Δείτε τη συνέντευξη της Μαριάννας Βαρδινογιάννη στον Βασίλη Βασιλικό για το in.gr
«Ποτέ δεν το βάζουμε κάτω»
«Ποιο είναι το motto της ζωής σας;» ρωτάει η δημοσιογράφος Μαρία Λεμονιά για το περιοδικό Gala. «Ότι δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω. Ακόμα και μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι υπάρχει το φως, η ελπίδα. Αυτή είναι η φράση που οδηγεί τα βήματά μου πάντα και φωτίζει τον δρόμο μου ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές» απάντησε η Μαριάννα Βαρδινογιάννη.
Ερωτηθείς εάν πιστεύει ότι αυτό αποτελεί μεμονωμένο παράδειγμα ή εισερχόμαστε σε μια φάση κρίσης του κομματικού φαινομένου, ο πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας απάντησε «και τα δύο»
Στο εργοτάξιο του μετρό των Εξαρχείων βρέθηκαν τα συνεργεία που εφαρμόζουν την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών για την απομάκρυνση των λαμαρινών της οδού Θεμιστοκλέους.
Για να φτιάξουν τα κοστούμια της νέας ταινίας «Wicked», οι δημιουργοί της ταινίας απευθύνθηκαν σε έναν νικητή του Tony Award που ήδη γνώριζε τον κόσμο του Οζ.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη υποστήριξε ότι το γεγονός ότι τα όπλα που εντοπίστηκαν στο Παγκράτι ήταν καλά διατηρημένα, δείχνει ότι οι κάτοχοί τους επισκέπτονταν συχνά το χώρο.
