«Αν προκαλούμε το ενδιαφέρον των άλλων στο βαθμό που σκορπάμε δυστυχία γύρω μας», όπως έχει γράψει ο Ρουμάνος φιλόσοφος και δοκιμιογράφος, Εμίλ Σιοράν, δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει στραμμένη την προσοχή των πάντων πάνω του.

Οι Ουκρανοί τον καταριούνται νυχθημερόν για το πολεμικό κακό που τους βρήκε, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) θέλει την κεφαλή του επί πίνακι για εγκλήματα πολέμου, αλλά και για τις μαζικές απαγωγές παιδιών από τις εμπόλεμες περιοχές που λέγεται ότι μετατρέπει σε Ρώσους πατριώτες, ενώ οι μισθοφόροι της Wagner (ίσως) θέλησαν πρόσκαιρα να ανατρέψουν το καθεστώς του.

Αν στους παραπάνω προστεθεί ο Αλεξέι Ναβάλνι, ο ταλαιπωρημένος ηγέτης της αντιπολίτευσης, που δεν σκιάχτηκε από όλα τα δεινά του κόσμου που πέρασε και οδηγήθηκε στην αυτοεξορία ο Μιχαήλ Χοντορκόφσκι πριν από αυτόν, και λέγεται τώρα ότι είναι υποχρεωμένος καθημερινά να ακούει μια ομιλία του Ρώσου προέδρου για να συνετιστεί, γίνεται ξεκάθαρο ότι ο Πούτιν είναι ο… μπαμπούλας του κόσμου ολόκληρου.

Είτε πρόκειται για δυτική υπερβολή, ακριβώς όπως ρωσική ακρότητα είναι τα τεράστια ποσοστά δημοτικότητας που του πιστώνονται μεταξύ του πληθυσμού της αχανούς χώρας του με φόντο έναν διόλου δημοφιλή πόλεμο, η ουσία είναι ότι εξαρχής ο Πούτιν δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη των «συναδέλφων» του.

Ένας… μπαμπούλας σε απομόνωση

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θαυμάστηκε τα πρώτα χρόνια του στην εξουσία από τους περισσότερους για την περιβόητη δημιουργία της μεσαίας τάξης στη Ρωσία, τον νικηφόρο δεύτερο πόλεμο στην Τσετσενία και τον τρόπο που χειρίστηκε την αυγουστιάτικη τραγωδία του πυραυλοκίνητου Κουρσκ και έφερε τη Ρωσία πιο κοντά στη Δύση.

Έκτοτε ακολούθησε διαφορετικές διαδρομές που τον έφεραν απέναντι σε αυτούς που κάποτε συνέτρωγε, ενώ κάτι οι πολλές δηλητηριάσεις των αντιπάλων του και ο πόλεμος που όλοι απεύχονταν, έκανε ακόμη και αυτούς που τον θαυμάζουν αναφανδόν, όπως ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να μην μπορούν ποτέ να είναι σίγουροι ότι εννοεί αυτό που λέει και θα κάνει πραγματικά ότι τους έχει υποσχεθεί.

Ο Πούτιν δεν είναι πια μόνο ένας γρίφος, τυλιγμένος σε μυστήριο μέσα σε ένα αίνιγμα, όπως περίφημα είχε πει για τη Ρωσία ο Ουίνστον Τσόρτσιλ. Είναι πρώτα και πάνω από όλα σήμερα ένας μοναχικός ηγέτης σε διεθνή απομόνωση.

Τρία ταξίδια του στο εξωτερικό, που μπορεί να κάνει, να ακυρώσει ή να μεταθέσει, επιβεβαιώνουν του παραπάνω λόγου το ασφαλές, γράφει ο Guardian.

Βόμβα έτοιμη να εκραγεί

Η βρετανική εφημερίδα δεν φείδεται των χαρακτηρισμών της, όταν αποκαλεί τεράστια δημόσια ταπείνωση το γεγονός ότι οι χώρες της BRICS, που πρόκειται να συναντηθούν τον επόμενο μήνα στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, πήραν πίσω την πρόσκλησή τους, προκειμένου να κάνουν ανενόχλητες τη δουλειά τους και να προωθήσουν τα συμφέροντα τους.

Αιτία γ’ αυτή την εξέλιξη το ένταλμα σύλληψης από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο που σημαίνει ότι η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής θα έπρεπε να τον παραδώσει μόλις πατούσε, όπως σκόπευε, το πόδι του στα εδάφη της.

Και μπορεί ο Σίριλ Ραμαφόσα να μην έχει καταδικάσει τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία, αφού θησαυρίζει παρέχοντας στο Κρεμλίνο λαθραία όπλα και λαμβάνοντας χρηματικές δωρεές από Ρώσους ολιγάρχες, δεν θέλει όμως και να βρεθεί με μια… βόμβα έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή στο πλευρό του.

Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον θα έχει πως θα εξελιχθεί το ταξίδι του Πούτιν στην Τουρκία τον επόμενο μήνα. Γιατί ο Ερντογάν, παρότι η χώρα του  είναι μέλος του ΝΑΤΟ, έχει βρει τον μήνα που τρέφει τους έντεκα μετατρέποντας τα εδάφη της σε κόμβο μεταφοράς όλων των ρωσικών αγαθών που οι κυρώσεις της Δύσης δεν επιτρέπουν να βγαίνουν από τη χώρα του Ρώσου προέδρου.

Μια φιλία σε δοκιμασία

Το παιχνίδι εξάλλου μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας, με τρίτο -πιο συγκαταβατικό πάντα- πόλο την ΕΕ έχει εξυπηρετήσει επί μακρόν τον Τούρκο πρόεδρο, που μετά την τελευταία στροφή του προς τη Δύση -με κέρδος μεταξύ πολλών άλλων μάλλον και τα πολυπόθητα αμερικανικά F16- έχει μεγάλο ενδιαφέρον να αποκαλυφθεί η στάση που θα κρατήσει απέναντι στον Πούτιν.

Το δίχως άλλο το τρίτο και πιο ενδιαφέρον ταξίδι του Ρώσου προέδρου είναι αυτό στην Κίνα τον ερχόμενο Οκτώβριο, οπότε θα φανεί αν η φιλία του με τον Σι Τζινπίνγκ περνάει δύσκολες ώρες, βάζοντας σε δοκιμασία την άνευ όρων συνεργασία ανάμεσα στη Ρωσία και την Κίνα.

Η αμοιβαία αντιπάθεια τους προς τις ΗΠΑ και τις κινήσεις τους σε περιοχές  του άμεσου ενδιαφέροντος τους (Ταιβάν, πρώην σοβιετικές δημοκρατίες) δεν αλλάζει, αυτό όμως που μπορεί να διαφοροποιηθεί είναι η στάση του Κινέζου προέδρου, που συνήθως όταν έχει προβλήματα εντός της χώρας του, όπως αντιμετωπίζει τώρα με τους απογοητευτικούς οικονομικούς δείκτες, στρέφεται στο εσωτερικό της και δεν ανοίγεται στο εξωτερικό για να υπερασπιστεί για παράδειγμα… τον μπαμπούλα των υπολοίπων.

Headlines