Τα δάκρυα δεν αρκούν

Ναι, ήταν ήρωες.

Γιατί γνώριζαν ότι πετούσαν με ένα γερασμένο αεροσκάφος που ήταν εκ των πραγμάτων πιο επικίνδυνο, αλλά παρ’ όλα αυτά καταλάβαιναν ότι αυτό που προείχε ήταν να κινηθούν στο όριο, για να μπορέσουν να συμβάλουν στην κατάσβεση.

Ακόμη και εάν αυτό τους εξέθετε στον μέγιστο κίνδυνο.

Όμως, το να τους τιμούμε απλά, να συγκινούμαστε, να κηρύσσεται πένθος στις ένοπλες δυνάμεις, να βγάζει ανακοινώσεις η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της χώρας, επί της ουσίας –εάν το σκεφτούμε– δεν λέει πολλά.

Το ζήτημα είναι εάν έχουμε σκοπό να κάνουμε όσα χρειάζονται ώστε δασοπυρόσβεση να μην σημαίνει διαρκή έκθεση σε κίνδυνο.

Και αυτό έχει πολλές διαστάσεις.

Προφανώς και χρειάζεται προμήθεια καλύτερου εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένων και νέων αεροσκαφών. Γνωστό ότι υπήρξε το πρόβλημα με τη γραμμή παραγωγής, αλλά αποδείχτηκε ότι η καθυστέρηση στην ανανέωση του στόλου των πυροσβεστικών αεροσκαφών ήταν μοιραία.

Σε τελική ανάλυση, εάν όντως οι πυρκαγιές είναι «πόλεμος», όπως είπε και ο πρωθυπουργός, και μάλιστα πόλεμος σε εξέλιξη χρειάζεται να δώσουμε ανάλογο βάρος με αυτό που δίνουμε στην άμυνα.

Σίγουρα χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη έμφαση στην πρόληψη των πυρκαγιών, στα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται μήνες πριν, ώστε να περιορίζεται η πιθανότητα πυρκαγιάς αλλά και να εξασφαλίζεται ότι δεν θα απειλήσει κατοικημένες περιοχές.

Και εδώ πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουν τοπική αυτοδιοίκηση και κεντρικό κράτος να πετούν η μία το μπαλάκι των ευθυνών στο άλλο, αλλά να συντονιστούν αποτελεσματικά. Και εάν υπάρχουν ανάγκες επιπλέον πόρων ας δοθούν.

Και βέβαια υπάρχει και η συνολικότερη διάσταση.

Το φετινό καλοκαίρι μας έχει ήδη διδάξει με τρόπο σκληρό το μάθημα ότι η κλιματική αλλαγή όχι μόνο είναι εδώ αλλά είναι ήδη μια κλιματική καταστροφή σε εξέλιξη.

Και όσο δεν λαμβάνουμε μέτρα και δεν αποφασίζουμε μεγάλες αλλαγές σε παγκόσμια κλίμακα, τόσο περισσότερες πυρκαγιές, πλημμύρες, ξηρασίες θα έχουμε.

Δυο νέοι άνθρωποι χάθηκαν.

Στην ώρα του καθήκοντος κυριολεκτικά.

Για εμάς και για το περιβάλλον.

Τους χρωστάμε πολύ περισσότερα από δάκρυα.