Η αναμονή επτά χρόνων και το… τσιπάκι του Γιοβάνοβιτς

Στο ταξίδι με τελικό προορισμό το Κόζιτσε την… πυξίδα κρατούσε ο Κάρλος Ζέκα. Επέστρεψε σε φόντο πράσινο, χώρεσε τελευταία στιγμή στην αποστολή και μάλλον νιώθει σαν «τελευταίος των Μοϊκανών» έχοντας να λέει πως αγωνίστηκε σε εκείνο το παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός έδωσε σε φάση ομίλων των κυπέλλων Ευρώπης πριν κλείσουν τα σύνορα: Παναθηναϊκός-Θέλτα 0-2, ακριβώς στις 8 Δεκεμβρίου 2016. Σα να λέμε; Ακριβώς 2.420 βράδια πριν το αποψινό.

Όταν λοιπόν ανάμεσα στην προηγούμενη και στην αναμονή για την επόμενη χωρά «μια αιωνιότητα και μια μέρα»; Τότε πρωτίστως σκέφτεσαι λογικά. Ο καλοκαιρινός στόχος του Παναθηναϊκού είναι να παραμείνει στην Ευρώπη και το Φθινόπωρο ανεξάρτητα με το «σήμα» της διοργάνωσης. Θα το καταφέρει αυτομάτως αν περάσει το εμπόδιο της Ντνίπρο σε αυτόν τον δεύτερο προκριματικό του Champions League που ανοίγει την αυλαία του (21:00). Άρα πολύ λογικά χθες ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς προανήγγειλε μια από τις σημαντικότερες παρτίδες στη θητεία του στον πάγκο των Πράσινων.

Προσπάθησε ο Σέρβος τεχνικός να κάνει σωστά τα περισσότερα στις έξι εβδομάδες που προηγήθηκαν. Και αν εξαιρέσει κανείς μια μάλλον αναμενόμενη καθυστέρηση στην υλοποίηση του μεταγραφικού πλάνου, τα πράγματα δεν κύλησαν άσχημα ούτε για εκείνον, ούτε για την ομάδα του. Σε αυτό το πρώτο παιχνίδι απόψε όμως κόντρα στη Ντνίπρο οι «μεταγραφές» δεν αναμένεται να παίξουν ρόλο πρωταγωνιστικό. Διότι είναι αξίωμα του «καλοκαιρινού ποδοσφαίρου» πως στα προκριματικά αγωνίζονται εκείνοι που ακολούθησαν ολόκληρο το στάδιο της προετοιμασίας. Ήδη στο ρεπορτάζ της 11άδας, χωρά μόνο ο Φίλιπ Τζούρισιτς από τους «νέους». Κατά τα άλλα ο Παναθηναϊκός θα εμπιστευθεί τους «παλιούς». Την ομάδα που του προσέφερε το δικαίωμα να είναι αυτή τη στιγμή στα καλοκαιρινά νοκ άουτ του Champions League.

Φυσικά ο συντελεστής δυσκολίας είναι μεγάλος. Μεγαλύτερος από ότι φαίνεται: Ας έχει έδρα της η Ντνίπρο μια πόλη στην Σλοβακία που έχει να καμαρώνει πως δεκαετίες πριν κούνησε σεντόνι Champions League με την τοπική της ομάδα. Οι Ουκρανοί είναι ένας οργανισμός που παρότι χτυπήθηκε από τον πόλεμο δεν έχασαν το στίγμα τους στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, έστω και αν βρήκαν δύο φορές τον μπελά τους πέρσι από την ΑΕΚ Λάρνακας –τους απέκλεισε στα προκριματικά του Europa League τον Αύγουστο αλλά και στα νοκ άουτ του Conference League τον Μάρτη-. Είναι μια ομάδα που έμαθε να ζει σε αυτές τις συνθήκες και που δεν ξέχασε πως πρέπει να κάνει την… δουλειά. Με δεδομένο μάλιστα ότι αρκετοί τους υποτίμησαν από την κλήρωση και όλας βάζοντας τον Παναθηναϊκό σε θέση φαβορί, ίσως τους το κάνει ακόμη πιο εύκολο.

Τι χρειάζεται ο Παναθηναϊκός; Να αντιμετωπίσει την πρόκληση με ρεαλισμό. Να θυμηθεί ότι η ομάδα του είναι κάτι σε chapter 3 ποντάροντας στην ομοιογένεια που κέρδισε από τις προηγούμενους σεζόν. Και βέβαια κάτι από το περσινό του βασικό συστατικό στην επιτυχημένη συνταγή που τον έφερε στο σημείο να διεκδικεί το πρωτάθλημα ως το τέλος. Την καλή ανασταλτική του συμπεριφορά. Την υπομονή του. Τις καλές τοποθετήσεις πίσω από τη μπάλα. Τα όσο το δυνατόν λιγότερα ρίσκα. Υπάρχει αυτή η νοοτροπία στο «τσιπάκι» που τοποθέτησε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Μένει να επιβεβαιωθεί πως ακόμη λειτουργεί…