Ο Τζέισον Κράβιτς είναι ένας από αυτούς τους γνωστούς-άγνωστους ηθοποιούς. Οι άνθρωποι τον αναγνωρίζουν – απλώς δεν είναι σίγουροι από που. «Είμαι εκείνος ο τύπος που μοιάζει με τον τύπο με τον οποίο πήγαινες μαζί στο λύκειο» λέει ο Κράβιτς. «Οι άνθρωποι νομίζουν ότι με έχουν δει κάπου».

Στην πραγματικότητα, τον έχουν δει στην τηλεόραση, συνήθως ως δικηγόρο ή γιατρό. «Είχα αρκετούς ρόλους ώστε να βρίσκομαι στο σαλόνι σας κάθε βράδυ» λέει ο βετεράνος ηθοποιός. «Αλλά ως επί το πλείστον οι άνθρωποι δεν ξέρουν το όνομά μου».

Τζέιμι Λι Κέρτις και Μέλανι Γκρίφιθ αγκαλιά στον αγώνα 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη SAG-AFTRA (@sagaftra)

Οι «ταξιδιώτες» του Χόλιγουντ

Ο Κράβιτς είναι ένας από εκείνους τους ηθοποιούς που οι συνδικαλιστικοί ηγέτες αποκαλούν «journeymen» – οι οποίοι τείνουν να εργάζονται για ψίχουλα και να περνούν τουλάχιστον τόσο χρόνο στην ουρά για δουλειά όσο και στην εργασία τους. Μπορεί να έχουν μια πολύ καλή χρονιά και μετά μια κακή, χωρίς ιδιαίτερο λόγο ή αιτία. «Βρισκόμαστε πάντα στον αγώνα» λέει ο Κράβιτς.

Και αυτοί, τα όχι μεγάλα ονόματα του Χόλιγουντ που συμμετέχουν στις πρώτες γραμμές της απεργίας, είναι η καρδιά της απεργίας των ηθοποιών.

Πολλοί λένε ότι φοβούνται ότι το ευρύ κοινό πιστεύει ότι όλοι οι ηθοποιοί πληρώνονται αδρά και το κάνουν από αγάπη για το επάγγελμα, σχεδόν ως χόμπι. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η μοναδική τους δουλειά και πρέπει να πληρούν τις προϋποθέσεις για την ασφάλισή τους, να πληρώνουν ενοίκιο ή δάνειο, να πληρώνουν για το σχολείο και το κολέγιο των παιδιών τους.

Η Ανέτ Μπένινγκ 

«Δεν είμαστε όλοι ο Τομ Κρουζ»

Αυτό λέει η Amari Dejoie, 30 ετών, η οποία σπουδάζει υποκριτική, κάνει δουλειές παρασκηνίου (ως κομπάρσος) και μόντελινγκ για να κρατηθεί στα πόδια της και σκέφτεται να πιάσει δουλειά σαν σερβιτόρα κατά τη διάρκεια της απεργίας.

«Πρέπει να πληρώσουμε το ενοίκιο και τους λογαριασμούς. Και το διαμέρισμά σου δεν ενδιαφέρεται που η επιταγή σου δεν ήταν τόσο υψηλή όσο περίμενες».

Σε συνεντεύξεις, μερικοί επαγγελματίες ηθοποιοί σε διαφορετικά στάδια της καριέρας τους συζήτησαν τη ζωή τους και τους λόγους που τους οδήγησαν στην απεργία.

Ο Στιβ Μπουσέμι 

Αυτή η επιταγή της μίας δεκάρας

Πρόσφατα η Τζένιφερ Βαν Ντάικ πήρε ταχυδρομικώς δύο επιταγές από τα δεδουλευμένα της -μία για 60 σεντς και μία για 72 σεντς. Αλλά έχει δει και χειρότερα.

«Το αστείο είναι όταν παίρνεις την επιταγή του ενός σεντ, η οποία κόστισε 44 σεντς για να σου ταχυδρομηθεί» λέει η ηθοποιός της Νέας Υόρκης, αναφερόμενη στις πληρωμές για επαναλήψεις και άλλες προβολές μιας ταινίας ή τηλεοπτικής εκπομπής μετά την αρχική κυκλοφορία.

Παρόλα αυτά, η Βαν Ντάικ θεωρεί τον εαυτό της τυχερό. Με πολλές εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές όπως το «The Blacklist», το «Madam Secretary» και κυρίως το «Law & Order», όπου έχει εμφανιστεί ως guest star 13 φορές, καθώς και με δουλειές voiceover, έχει καταφέρει να βγάζει τα προς το ζην για περισσότερα από 30 χρόνια χωρίς να χρειαστεί να πιάσει δουλειά εκτός του κλάδου.

Τζέιν Φόντα, Λίλι Τόμλιν και Τζουν Ντάιαν Ράφαελ

Γύρω-γύρω

«Απλώς συνεχίζεις να πηδάς γύρω-γύρω» λέει. «Να ψάχνεις. Όταν τα πράγματα στερεύουν σε έναν τομέα, πηγαίνεις στον επόμενο. Πρέπει να κρατάς όλες τις μπάλες στον αέρα σαν ζογκλέρ: Θέατρο, κινηματογράφος, τηλεόραση, φωνητική υποστήριξη, ακουστικά βιβλία. Οι “ταξιδιώτες” του Χόλιγουντ το ξέρουμε αυτό -η μισή απαίτηση της δουλειάς είναι να ψάχνεις για δουλειά».

Η Βαν Ντάικ λέει ότι η εμφάνιση του streaming έχει μειώσει ανησυχητικά το εισόδημα ενός ηθοποιού, επειδή οι streamers δίνουν ελάχιστα χρήματα, αν δίνουν. Και όταν πρόκειται να διαπραγματευτείς μια αμοιβή για να εμφανιστείς σε μια σειρά, τα στούντιο δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται αν έχεις 37 χρόνια εμπειρίας. «Λένε: «Αυτό σας προσφέρουμε, το παίρνετε ή όχι»».

Η Σούζαν Σάραντον και η Μπέτι Μίντλερ

«Κανείς δε θέλει να απεργήσει»

Εξακολουθεί να εντυπωσιάζεται από την κοινή λανθασμένη αντίληψη ότι οι ηθοποιοί είναι όλοι πλούσιοι και διάσημοι. «Η πλειονότητα από εμάς δεν είναι» λέει. «Αλλά όλοι αυτοί οι άλλοι ρόλοι (σε μια επιτυχημένη σειρά), και όλες αυτές οι άλλες σειρές που παραγκωνίζονται ή εξαφανίζονται – είναι κι αυτές δουλειά. Και αυτές οι ιστορίες δεν μπορούν να ειπωθούν χωρίς εμάς».

«Κανείς δε θέλει να απεργήσει» προσθέτει η Βαν Ντάικ. Αλλά αισθάνεται ότι η βιομηχανία βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής. Και «από ένα σημείο και μετά πρέπει να πεις: ‘Δεν πάει άλλο’».

Ο λόγος του Κρίστιαν Σλέιτερ

Αυτό δεν είναι χόμπι

Μεγαλώνοντας στην περιοχή της Ουάσινγκτον, ο Κράβιτς εκτέθηκε από νωρίς στο μικρόβιο του θεάτρου, παίζοντας σε κοινοτικό θίασο από την ηλικία των 10 ή 11 ετών. Σπούδασε θέατρο στο κολέγιο και τελικά πήρε το δρόμο για τη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια για το Λος Άντζελες.

Στο Λος Άντζελες στάθηκε τυχερός, κερδίζοντας έναν επαναλαμβανόμενο ρόλο στο «The Practice» του David E. Kelley.

Ο Κράβιτς σχολιάζει ότι θα έβγαζε πολύ περισσότερα χρήματα ως πραγματικός δικηγόρος, αλλά απολαμβάνει να τους υποδύεται. «Μου αρέσει να λέω ότι παίζω πολλούς δικηγόρους, αλλά ποτέ τον ίδιο δικηγόρο. Παίζω έναν κακό δικηγόρο, έναν χαζό δικηγόρο, έναν αστείο δικηγόρο, έναν μισητό δικηγόρο, έναν ανίκανο δικηγόρο. Κάθε ρόλος είναι διαφορετικός για μένα».

Τις περισσότερες φορές, συμμετέχει σε μια σειρά για ένα ή δύο επεισόδια.

Ο Κέβιν Μπέικον

Οι αμοιβές για τα δικαιώματα

Ο Κράβιτς, επίσης, λέει ότι παλαιότερα υπήρχε περιθώριο διαπραγμάτευσης για τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των χρεώσεων και των καμαρινιών, αλλά όχι πια: «Διαπραγματεύεσαι με τη Wall Street. Και η Wall Street βάζει μόνο όρια».

Η πιο δύσκολη αλλαγή ήταν με τα τόσο σημαντικά δικαιώματα. «Δεν νομίζω ότι ο κόσμος εκτός του χώρου αντιλαμβάνεται πόσο σημαντικές είναι οι αμοιβές για τα δικαιώματα για να μπορείς να αντέξεις οικονομικά να είσαι ηθοποιός» λέει.

Και λόγω του πόσο πενιχρά είναι τα δικαιώματα του streaming, ο Κράβιτς λέει ότι έχει σειρές του δικτύου που έκανε πριν από 10, 15 ακόμη και 20 χρόνια που εξακολουθούν να αποφέρουν περισσότερα δικαιώματα από τις δημοφιλείς σειρές που έκανε για τους streamers τα τελευταία χρόνια – όπως το «The Undoing» του HBO ή το «Halston» του Netflix.

«Δεν το ξεκίνησα αυτό ως χόμπι» λέει ο Κράβιτς. «Δεν έχω την πολυτέλεια να το κάνω ως χόμπι».

Δείτε το βίντεο

Θα φτάσουμε μέχρι τέλους

Το φινάλε της σειράς που μεταμόρφωσε την καριέρα της ηθοποιού Ντιάνι Ροντρίγκεζ – η σειρά «The Blacklist» του NBC – προβλήθηκε την ίδια ημέρα που το Χόλιγουντ σταμάτησε.

Η Ροντρίγκεζ, η οποία υποδυόταν τη Γουίτσα, σωματοφύλακα του χαρακτήρα του πρωταγωνιστή Τζέιμς Σπέιντερ, θα ήθελε πολύ να βγει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να γιορτάσει την τελευταία εμφάνιση του χαρακτήρα της, αλλά η απεργία το έκανε αδύνατο. Είχε κλείσει αρκετά νέα πρότζεκτ, αλλά τώρα ρίχνεται στα καθήκοντά της ως αρχηγός της απεργίας.

Βλέπει την απεργία ως μέρος ενός ευρύτερου εργατικού κινήματος στη χώρα: «Είμαι τόσο υπέρ αυτού, επειδή αισθάνομαι συντριπτικά ότι είμαστε έτοιμοι να φτάσουμε μέχρι τέλους για το γενικότερο καλό».

Η 41χρονη Ροντρίγκεζ γεννήθηκε στο Πουέρτο Ρίκο, μεγάλωσε στην Αλαμπάμα και μετακόμισε από τη Νέα Υόρκη στην Ατλάντα το 2009 για να εργαστεί στο θέατρο. Εκείνη την εποχή, οι νομοθέτες της Τζόρτζια πέρασαν γενναιόδωρες φορολογικές πιστώσεις για ταινίες – κίνητρα που έφεραν επιχειρήσεις, αλλά εξασφάλισαν ότι μια μακρά απεργία θα γινόταν έντονα αισθητή εκεί.

«Η οικονομία της Ατλάντα χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό με βάση τις φοροαπαλλαγές για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση» λέει.

Η Ροντρίγκεζ αισθάνεται οικονομικά ασφαλής, κυρίως χάρη στη συμμετοχή της για δύο σεζόν στο «The Blacklist», τα δικαιώματα του δικτύου και τους ρόλους που η σειρά τη βοήθησε να κλείσει έκτοτε.

Αλλά λέει ότι θα μπορούσε εύκολα να βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με τόσους πολλούς συναδέλφους της ηθοποιούς που βρίσκονται στα πρόθυρα της απώλειας της υγειονομικής τους κάλυψης, μη μπορώντας να κερδίσουν αρκετά τους τελευταίους μήνες ώστε να είναι επιλέξιμοι για τα ασφαλιστικά προγράμματα της SAG-AFTRA.

Ο Μαρκ Ραφάλο

Τι θα σημαίνει αυτό για την υποκριτική;

Ο πατέρας της Amari Dejoie δεν ήθελε να τον ακολουθήσει στη βιομηχανία του θεάματος. «Κανείς δεν το θέλει» σχολιάζει η ίδια.

Αλλά η Dejoie, μεγαλώνοντας στο Λος Άντζελες, άρχισε να ασχολείται με την υποκριτική και το μόντελινγκ στα 17 της. Τώρα, 30 ετών, σπουδάζει υποκριτική, πληρώνοντας 400 δολάρια το μήνα για τα μαθήματα, και κάνει όποιες παράλληλες δουλειές μπορεί, μεταξύ άλλων δουλεύει ως κομπάρσος στα πλατό. Έχει εμφανιστεί σε μουσικά βίντεο και σε εκδηλώσεις ως μοντέλο. Σκέφτεται να εργαστεί ως σερβιτόρα για να ξεπεράσει την απεργία.

«Ο πατέρας μου ήταν μέλος της SAG τον παλιό καιρό και τα δικαιώματά του πλήρωναν για ένα σπίτι», λέει η Dejoie, η οποία συμμετείχε στις απεργιακές γραμμές στο Λος Άντζελες την περασμένη εβδομάδα. «Είναι η ίδια δουλειά, και όμως είναι εντελώς διαφορετική τώρα».

Η τεχνητή νοημοσύνη δε μας τα λέει καλά

Ο πατέρας της, ο Βίνσεντ Κουκ, ήταν σωσίας του Γουίλ Σμιθ στην ταινία «Ali» και είχε ρόλο στην ταινία «B.A.P.S.», με τη Χάλι Μπέρι. «Δεν ήταν πρωταγωνιστής, αλλά τα δικαιώματά του ήταν σπουδαία και εξακολουθούν να είναι» λέει η Dejoie, η οποία ανησυχεί επίσης για το πώς η τεχνητή νοημοσύνη θα επηρεάσει τη βιομηχανία και τη δουλειά της ως κομπάρσος, όπου βγάζει περίπου 150 δολάρια την ημέρα για να είναι διαθέσιμη για πλάνα στο παρασκήνιο.

Οι ηθοποιοί φοβούνται ότι τα στούντιο θέλουν να σαρώνουν τις εικόνες τους και να τις χρησιμοποιούν επανειλημμένα αφού πληρώνουν για μία μόνο ημέρα εργασίας.

«Επίσης, αν δεν είμαι παρούσα στο πλατό, δεν βρίσκομαι εκεί για να κάνω διασυνδέσεις για άλλες δουλειές» λέει η Dejoie.

Γενικότερα, η ιδέα της τεχνητής αναπαραγωγής των εικόνων των ηθοποιών την κάνει να φοβάται για το μέλλον της βιομηχανίας στην οποία μόλις ξεκινάει.

«Τι θα σημαίνει αυτό για την υποκριτική;» λέει. «Μήπως ξόδεψα όλο αυτό το χρόνο και τα χρήματα για μια τέχνη που μια μέρα θα είναι ξεπερασμένη;».

*Με στοιχεία από elpais.com 

Headlines