Η Ελένη Φιλίνη μιλώντας στην εφημερίδα On Time μιλά για για το πώς λειτούργησε η εξωτερική της εμφάνιση στην καριέρα της.

Την περίοδο του ’80 – ’90 έγινες είδωλο. Έκανες εξώφυλλα σε πολλά περιοδικά τότε. Μάλιστα, πολλές φωτογραφίσεις σου ήταν με μαγιό

Ξεκίνησα ως χορεύτρια. Χορεύτρια με μπούρκα δεν υπάρχει. Με μαγιό, ναι, έκανα, όλη η Ελλάδα με μαγιό είναι. Δηλαδή θα το κατηγορήσουμε και αυτό;

Είσαι πολύ όμορφη. Έζησες την «αμαρτία» της ομορφιάς στην καριέρα σου και στη ζωή σου γενικότερα;

Τότε ήταν η δεκαετία που έπρεπε εκατό φορές να αποδείξεις αν αξίζεις, ειδικά αν ήσουν όμορφη. Θα έλεγα ότι η ομορφιά μού έκλεισε πόρτες. Τη δεκαετία του ’80, αν είχες ωραία εμφάνιση, έπρεπε να αποδείξεις ότι δεν διαθέτεις μόνο αυτό και ότι έχεις ταλέντο. Σήμερα είναι αλλιώς.

Η εμφάνιση ανοίγει πόρτες. Τότε ήταν το αντίθετο. Αν ψάξεις, πόσες ξεκίνησαν τότε μαζί μου, έπαιξαν και εξαφανίστηκαν; Τελικά ο χρόνος είναι αυτός που σε δικαιώνει.

Η διάρκεια. Κι αυτή τη διάρκεια δεν μου τη χάρισε κανένας. Μόνο η δουλειά μου και η αγάπη του κόσμου. Γιατί εγώ δεν είχα καμία πλάτη στη ζωή μου και όμορφες κοπέλες ήταν πολλές.

Θεωρούμε ότι, όταν είσαι ωραία, ο κόσμος σου είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και όχι με αγκάθια. Είναι έτσι;

Τα ροδοπέταλα στη ζωή δεν υπάρχουν. Ίσως υπάρχουν για κάποιους ανθρώπους. Η δική μου ζωή δεν είχε ροδοπέταλα. Τα ροδοπέταλα είναι στιγμούλες. Θα ήθελα να υπάρχουν, αλλά δεν υπάρχουν.

Άρα, τα ωραία πόδια της Ελένης έχουν πατήσει πάνω σε αγκάθια;

Όχι μόνο έχουν πατήσει, αλλά έχουν ματώσει. Κι όχι μια φορά, αρκετές.

Headlines