Εθνική ομάδα πόλο ανδρών: To εγχειρίδιο των πολεμιστών της πισίνας

Μια χεριά ακόμη…Ένα καλό σουτ…Η αξιοποίηση του «παίκτη παραπάνω»…Και το μετάλλιο, το αντικείμενο του πόθου για το ελληνικό πόλο, το χρυσό μετάλλιο θα έρθει σε ομάδα και παίκτες που το αξίζουν. Γιατί είναι συνεπείς στο ραντεβού με τις επιτυχίες εδώ και δεκαετίες και πολύ απλά διότι η υδατοσφαίριση σημαίνει παρουσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι ταυτόσημες έννοιες.

Ποια είναι τα στοιχεία που έφεραν το μεσημέρι της Πέμπτης ένα χαμόγελο και φώτισαν τα πρόσωπα των Ελλήνων; Αλήθεια, τι περιέχει αυτό το περίφημο εγχειρίδιο των πολεμιστών της πισίνας;

1.Ξεκάθαρο πλάνο από τον στρατηγό του πάγκου. Ο Θοδωρής Βλάχος, παιδί του Βόλου, της πόλης που δοκιμάζεται από τις φωτιές, είναι θιασώτης της άποψης «λίγα λόγια και πολλή δουλειά». Για χρόνια στον Ολυμπιακό, εκεί βίωσε σπουδαίες στιγμές και όταν αποφάσισε πως δεν μπορεί να κρατά ταυτόχρονα δύο καρπούζια, έπιασε μόνο το τιμόνι της εθνικής. Εμπνέει τους παίκτες, γνωρίζει τους περισσότερους από το Παπαστράτειο, τους εμπιστεύεται και όποιοι κατά την άποψή του δεν ταιριάζουν στο σύνολο, δεν καλούνται.

2. Γιάννης Φουντούλης, ο κάπτεν της καρδιάς μας. Στα 35 του πλέον ο διεθνής άσος, συγκίνησε τους πάντες στο Τόκιο όταν ύστερα από μεγάλες επιτυχίες μιλούσε με χαμηλωμένο το βλέμμα και με τη σκέψη στις φωτιές του ’21. Ξανά τα ίδια και τούτο το καλοκαίρι. Ο Φουντούλης θέλει το χρυσό και οπωσδήποτε τη συμμετοχή στο Παρίσι και στην Πόλη του Φωτός, προφανώς εκεί θα ρίξει τίτλους τέλους. Οδηγός μιας ολόκληρης γενιάς.

3.Ανανέωση κυττάρων. Αυτό συμβαίνει αν προσέξει κάποιος τι προκύπτει με τους φουνταριστούς. Δεν ποντάρουμε πλέον στους Μουρίκη και Κολόμβο, αλλά στους Κάκκαρη και Νικολαϊδη. Σε ένα δίδυμο που συγκαταλέγεται στα καλύτερα του κόσμου και η αλλαγή σκυτάλης έγινε με τρόπο ήρεμο και χωρίς κραδασμούς. Αφομοιώθηκαν στην ομάδα και την εκτοξεύουν.

4. Ολοι για έναν και ένας για όλους. Ο μεγάλος απών της ομάδας; Ο Αγγελος Βλαχόπουλος. Ένα τροχαίο σοβαρό που έτυχε στη μητέρα του, έβαλε στοπ στον έμπειρο πολίστα. Δεν μπορούσε να μη σταθεί στο πλευρό της. Κι όμως, αυτή η απουσία έσφιξε παραπάνω τη γροθιά και ατσάλωσε τη νοοτροπία της ομάδας. Οι άσοι τα δίνουν όλα και ταυτόχρονα σκέφτονται αυτόν που πάντα μοιάζει καταλύτης στο συνολικό παιχνίδι.

5. Ντίνος Γεννηδουνιάς, ο παίκτης –ορχήστρα. Ολοι θέλουν έναν τέτοιο πολίστα στην ομάδα τους. Ο περιφερειακός αυτός τα κάνει όλα και συμφέρει. Δυνατός στην άμυνα και σούπερ αξιόπιστος στην επίθεση. Το έδειξε και στον προημιτελικό με το Μαυροβούνιο όταν σκόραρε κατά ριπάς, σημειώνοντας πέντε από τα 10 γκολ της εθνικής!

6. Μάθε παιδί μου άμυνα. Μόλις επτά γκολ παθητικό από τους πολυτάλαντους Σέρβους; Κι όμως είναι μια πραγματικότητα. Ειδικά όταν βλέπεις τους αντιπάλους να έχουν το άθλιο 0/6 στον «παίκτη παραπάνω» έως τις αρχές της τρίτης περιόδου. Και όταν στο μισό και παραπάνω παιχνίδι δεν βάζεις γκολ ευρισκόμενος σε πλεονεκτική θέση, το πουλάκι έχει πετάξει οριστικά!

7. Όλα αρχίζουν από τον «άσο» και είναι ευτυχία να έχεις τον καλύτερο γκολκίπερ του τουρνουά. Ο Μάνος Ζερβεδάς απέκρουε με τα χέρια και ταυτόχρονα έστελνε το μήνυμα «δεν τρώω γκολ» με το πλατύ χαμόγελο της αυτοπεποίθησης! Ανίκητος, στην αρχή δέχθηκε γκολ μόνο σε κόντρα και από πέναλτι, μετά «έκλεισε» το τέρμα και τα πάντα πήραν τον δρόμο τους.

8. Η νέα γενιά είναι εδώ και η αναφορά γίνεται στον Νίκο Γκίλλα. Πριν από δύο χρόνια, ήρθε από τη μεγάλη της Χίου σχολή στον Πειραιά και φόρεσε το ερυθρόλευκο σκουφάκι. Τώρα, στα 20 χρόνια του δείχνει απόλυτα έμπειρος και ικανός να υπερασπίζεται τα χρώματα της εθνικής ομάδας. Μια πάσα κάνει χαρούμενος δύο παίκτες και ο Γκίλλας απέναντι στη Σερβία …βαρέθηκε να μοιράζει ασίστ.

9.Να θυμάσαι πάντα τι έγινε στο προηγούμενο ματς. Ναι, Ελλάδα και Σερβία πολλές φορές δίνουν μάχες και φιλικού-προπονητικού χαρακτήρα, αλλά το ρολόι και η σκέψη σταμάτησαν στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων στο Τόκιο. Εκεί οι Σέρβοι, με έμπλεους εμπειρίας παίκτες, έφτασαν στο φινάλε στο 13-10 και γιόρτασαν το χρυσό μετάλλιο. Τώρα, στον ημιτελικό, η ατσάλινη γαλάζια εθνική «απάντησε» επίσης με 13 γκολ!

10. Το εξωτερικό κάνει τους πάντες καλύτερους. Το βλέπουμε με τα παιδιά του Βλάχου. Ανοιξαν τα φτερά τους, πήγαν σε παραπάνω ανταγωνιστικά πρωταθλήματα και επιστρέφουν με πάθος και πίστη πως η κορυφή τους ανήκει. Ναι, αυτό θα το δούμε το μεσημέρι του Σαββάτου!