Παιδιά να τρέχουν στους δρόμους ξυπόλητα, να πλατσουρίζουν στα νερά και να χοροπηδούν στις λάσπες χωρίς παπούτσια. Εικόνες βγαλμένες κυρίως από το ελληνικό καλοκαίρι και με πρωταγωνιστές, σχεδόν πάντα, μικρά παιδιά.

Αν και η απουσία παπουτσιών προσδίδει αναμφισβήτητα μια αίσθηση ελευθερίας, όσο μεγαλώνουμε τόσο λιγότερο την επιλέγουμε. Μόνο η θάλασσα είναι συνδεδεμένη με το βάδισμα με γυμνά πόδια. Κι εκεί βέβαια φοράμε σαγιονάρες αλλά σίγουρα θα τις πετάξουμε κάποια στιγμή για να νιώσουμε την άμμο και τα βότσαλα στα δάχτυλά μας.

Αυτή την επαφή με τη γη, που σε συνδέει με έναν τρόπο με τον εαυτό σου και την πραγματικότητα, αποφάσισε να διατηρήσει αυτή την αίσθηση ελευθερίας για παραπάνω από λίγα λεπτά ή ώρες της ημέρας ένας 64χρονος στη Βρετανία.

Έτσι, πέταξε τα παπούτσια του και διασχίζει τους δρόμους του Λονδίνου με γυμνά πόδια εδώ και τρία χρόνια. Η πρώτη σκέψη που πιθανότατα θα κάνει κανείς διαβάζοντας αυτή την είδηση είναι «μα είναι τόσο βρώμικα».

Φαίνεται ότι αυτό δεν είναι κάτι που απασχολεί τον Michael Peacock. Τα οφέλη από το να περπατάει ξυπόλητος είναι, όπως τονίζει, περισσότερα από όσα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.

«Έβγαλα τα παπούτσια μου σε ένα πάρκο και δεν ήθελα να τα ξαναβάλω»

«Πριν τρία χρόνια, συναντήθηκα με τον γιο μου σε ένα πάρκο. Παρατήρησα ότι ήταν ξυπόλητος, κάτι που του αρέσει αλλά μόνο στο γρασίδι. Μου φάνηκε κάπως αστείο και έβγαλα τα παπούτσια μου για να τον τρολάρω αλλά ήταν να ανακάλυψα μία επιπλέον αίσθηση! Δεν ήθελα να ξαναβάλω παπούτσια, και δεν εννοώ μόνο στα πάρκα. Είμαι ο τύπος “όλα ή τίποτα”» περιγράφει στον Guardian.

Αρχικά, όπως λέει, το πλάνο ήταν να περπατήσει ξυπόλητος για όσο περισσότερο μπορεί, περίπου από την άνοιξη μέχρι και τα μέσα Οκτωβρίου. Ωστόσο, το ήπιο περσινό φθινόπωρο, βοήθησε να παρατείνει το βάδισμα χωρίς παπούτσια και τον χειμώνα και μάλιστα μέσα στα χιόνια του περασμένου Δεκεμβρίου.

«Το χιόνι ήταν η πρώτη μεγάλη δοκιμασία. Έβαλα στα πόδια μου βαζελίνη για να μείνουν ζεστά –όπως κάνουν οι κολυμβητές τον χειμώνα. Φορούσα γάντια και πολλά ρούχα αλλά όχι παπούτσια και διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα αρκεί να κινούμαι συνεχώς» εξηγεί.

Πώς είναι να περπατάς ξυπόλητος στο μετρό του Λονδίνου

Από τον περασμένο Μάρτιο μέχρι τώρα, ο Michael Peacock, δεν έχει φορέσει τα παπούτσια του ούτε μία μέρα. Ούτε καν στο… πολυσύχναστο μετρό! «Η μετακίνηση με το μετρό όντας ξυπόλητος ήταν αρχικά περίεργο γιατί συναντά κανείς πολλές διαφορετικές επιφάνειες. Σαν να μπήκα σε μια νέα διάσταση στην οποία οι περισσότεροι άνθρωποι δεν φτάνουν ποτέ» λέει με ενθουσιασμό.

Εκτός από το μετρό, ο Michael απολαμβάνει και τις βόλτες του στις γειτονιές του Λονδίνου με τα πεζοδρόμια που, όπως λέει, «είχαν εκπληκτική αίσθηση στα γυμνά του πόδια. Ήταν να να περπατούσα σε πολύ λεπτό γυαλόχαρτο»!

Έχω κάνει τρεις απόπειρες αυτοκτονίας – Η επαφή με τη φύση βοηθάει στην ανάρρωση

«Το να είσαι έξω, να είσαι ξυπόλητος και το να βοηθάς τους ανθρώπους όπως εγώ το τελευταίο διάστημα, είμαι βέβαιος ότι συνδέονται. Έχω διαγνωστεί με κατάθλιψη και έχω κάνει τρεις απόπειρες αυτοκτονίας. Ανακάλυψα ότι η επαφή με τη φύση πραγματικά βοηθάει στην ανάρρωση» συγκλονίζει.

Ο Michael λέει ότι κουβαλάει πάντα μαζί του ένα ζευγάρι παντόφλες, σε περίπτωση που χρειαστεί να τις φορέσει και η μοναδική φορά που φοράει παπούτσια είναι όταν πηγαίνει σε ένα νυχτερινό κέντρο επειδή «επιμένει η ασφάλεια του μαγαζιού». «Όταν όμως στο τέλος της βραδιάς βγάζω τα παπούτσια, τα πόδια μου καίνε λες και έχουν πάρει φωτιά» περιγράφει.

«Πού είναι τα παπούτσια σου;»

Η πιο συνηθισμένη ερώτηση που δέχεται ο 64χρονος είναι «πού είναι τα παπούτσια σου;». Τέσσερις άνθρωποι του προσέφεραν παπούτσια μέσα σε μία εβδομάδα κατά τη διάρκεια του ψύχους τον χειμώνα. «Διατηρώ την ψυχραιμία μου και λέω ότι είναι τρόπος ζωής. Κάποιες φορές ξεκινούν ενδιαφέρουσες συζητήσεις» λέει.

«Αισθάνομαι προσγειωμένος όταν περπατάω ξυπόλητος. Λες και κανείς άλλος δεν έχει ιδέα πόσο απίστευτή αίσθηση έχει αυτό και πόσο πιο ενδιαφέρον είναι όταν συμβαίνει στην πόλη. Δεν πρόκειται να ξαναφορέσω παπούτσια ποτέ» λέει ευτυχής για την επιλογή του.

Headlines