Αρκεί μία «αντικατάσταση» και μια ΕΔΕ;

Οι πληροφορίες μιλούν για άμεση αντικατάσταση από την 111 Πτέρυγα Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας του διοικητή. Ένας συνάδελφος μου απάντησε «αυτό είναι το λιγότερο».

Και είχε δίκιο.

Αλίμονο αν οι ευθύνες για τα όσα συνέβησαν – ή δεν συνέβησαν – στη Νέα Αγχίαλο εξαντλούνται στην αντικατάσταση του διοικητή.

Αλίμονο αν με μία τέτοια αντικατάσταση πολιτική και στρατιωτική ηγεσία μπορούν να πουν ελαφρά τη καρδία, «όλα καλά πάμε παρακάτω».

Και έστω ότι η αντικατάσταση του διοικητή της 111 Πτέρυγας Μάχης μπορεί να θεωρηθεί ως το ελάχιστο δυνατό απαραίτητο μέτρο, ακόμα και για λόγους εντυπώσεων, είναι αρκετή για να κλείσει ο φάκελος;

Για να μπουν όλα κάτω από χαλί;

Και αν ναι μέχρι πότε;

Μέχρι την επόμενη φορά;

Και ποια θα είναι αυτή και τι αφορά;

Το ζήτημα της πυρκαγιάς που έφτασε να ακουμπά τις αποθήκες πυρομαχικών της Πολεμικής Αεροπορίας που ανήκουν στην 111 ΠΜ στη Νέα Αγχίαλο έγινε θέμα και στα τουρκικά ΜΜΕ. Με τη σημείωσε ότι εκεί σταθμεύουν τα F-16.

Τα βλήματα που έσκασαν σύμφωνα με τις πληροφορίες ήταν πεπαλαιωμένα και δεν χρησιμοποιούνταν για τα F-16. Σύμφωνοι. Αποφύγαμε τα χειρότερα. Να το δεχτώ.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μετέδωσε ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ, Γιώργος Σιδέρης, ένα από τα βασικά σενάρια που εξετάζουν οι εμπειρογνώμονες της Πολεμικής Αεροπορίας και του Στρατού Ξηράς είναι που βρισκόταν τα βλήματα αυτά. Εντός ή εκτός της αποθήκης.

Με πιθανό το ενδεχόμενο να υπήρχαν βόμβες γενικής χρήσης ΜΚ82 & Μ64 (οι οποίες δεν χρησιμοποιούνται πλέον από τα F-16) εκτός της αποθήκης. Το σενάριο αυτό ενισχύουν οι δυο βασικοί κρατήρες που δημιουργήθηκαν μετά τις εκρήξεις.

Πολλές φορές βλήματα μένουν εκτός αποθήκης κυρίως επειδή χρησιμοποιούνται είτε για λόγους εκπαίδευσης ημέρα ή νύχτα αλλά και λόγω αντικατάστασης υλικού. Και σύμφωνα με όσους γνωρίζουν το πιο εντυπωσιακό είναι ότι η εν λόγω πρακτική, όπως προκύπτει, φέρεται να εφαρμόζεται ίσως και επί σειρά ετών.

Με τους ειδικούς να επισημαίνουν ότι υπάρχουν όμως συγκεκριμένες διαδικασίες για τον τρόπο απόθεσης τους εκτός αποθήκης αλλά και συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό το υλικό μένει εκτεθειμένο. Και σαφώς το ζήτημα δεν περιορίζεται στην 111 ΠΜ, αλλά είναι γενικότερο απλά εκεί «έτυχε η στραβή στη βάρδια τους».

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας διέταξε ΕΔΕ.

Στην Ελλάδα ωστόσο οι ΕΔΕ αμφισβητούνται.

Εγώ θα δεχθώ τις καλές προθέσεις ωστόσο και θα περιμένω αποτελέσματα.

Αποτελέσματα μίας ψύχραιμης και εις βάθος έρευνας όπως μου είπε μία πηγή, που θα αποκαλύψει ποιος και τι έφταιξε. Και εφόσον τα αποκαλύψει – λέω εγώ – θα αναμένονται οι απαραίτητες κινήσεις. Που προφανώς δεν εξαντλούνται σε μία ή περισσότερες αντικαταστάσεις, αλλά σε μέτρα ουσίας.

Και ανάληψη ευθυνών και από πάνω προς τα κάτω.

Μέχρι τότε όμως αυτό που παραμένει ίδιο και επιβεβαιώνεται είναι ότι οι επιτυχίες έχουν πολλούς «πατέρες» και οι ανακοινώσεις τότε είναι περισσότερες από όσες μπορεί να αντέξει κανείς.

Αντίθετα η αποτυχία έχει σιωπή ενοχής και πολλά δάχτυλα που προσπαθούν να βρουν ποιον θα δείξουν ως ένοχο, για να πουν «πάμε παρακάτω».

Γιατί ακόμα και αν φανεί τετριμμένο και πολυγραμμένο και σε αυτήν την περίπτωση οι ευθύνες είναι διαχρονικές, αφορούν τις παθογένειες του ελληνικού κράτους και είναι συνολικές. Αγγίζουν δε όλους. Από πάνω προς τα κάτω. Και σίγουρα δεν λύνονται ούτε με παραιτήσεις, ούτε με αντικαταστάσεις, εάν το θέμα θεωρηθεί ότι λήγει εκεί.

Με τη δική μου ερώτηση να παραμένει: Αρκεί μία αντικατάσταση ενός διοικητή για όσα συνέβησαν, για όσα – κυρίως – θα μπορούσαν να έχουν συμβεί, για όσα έγιναν και – κυρίως – για όσα θα έπρεπε να γίνονται και δεν γίνονται ποτέ;