«Μάγκες ψηλά το κεφάλι»

«Ενιωθα κάποιες στιγμές να θέλω να…μπω μέσα στην τηλεόραση να βρεθώ δίπλά τους, να του πω κάτι, ακόμα και να παίξω λίγο μαζί τους. Το κάνει ακόμα πιο δύσκολο».

Ο μεγάλος απόντας της εθνικής ομάδας, Αγγελος Βλαχόπουλος (καθώς είχε τη μητέρα του στην εντατική και δεν ακολούθησε την αποστολή) μιλάει στο in για το πώς έζησε αυτή την πορεία αλλά στέλνει και το πρώτο μήνυμα στους συμπαίκτες του.

«Ψηλά το κεφάλι μάγκες, είμαι υπερήφανος για σας, προχωράμε παρακάτω» λέει μέσω του in ο έμπειρος περιφερειακός της Νόβι Μπέογκραντ στους συμπαίκτες του, που τους έστελνε για γούρι κάθε βράδι (ώρα Ελλάδας, ξημέρωμα στην Ιαπωνία) ένα μήνυμα.

«Ναι κάθε βράδυ στο ομαδικό γκρούπ τους έστελνα ένα μεγάλο μήνυμα και για καλή επιτυχία αλλά και για πράγματα που μπορεί να προσέξουν. Είμαι υπερήφανος για αυτούς, ξέρω πως νιώθουν και το πώς είναι να χάνεις τέτοια παιχνίδια και είναι λογικό να είναι στη μνήμη τους για πολλά χρόνια. Θυμάμαι όταν πρωτοπήγα στην εθνική ομάδα λέγαμε να είμαστε οκτάδα και βήμα βήμα και τώρα λέμε πάμε για μετάλλιο κάτι που σου προσδίσει πίεση. Η δυναμική της ομάδας όμως είναι αυτή που μας έχει επιτρέψει να βάλουμε ψηλά τον πήχη.

Ναι ήμασταν πιο κοντά από ποτέ στο χρυσό μετάλλιο σε μια μεγάλη διοργάνωση. Ο Θοδωρής το πήρε πάνω του, είναι το κεφάλαιο αυτής της ομάδας, έτσι είναι οι ηγέτες και οι μεγάλοι προπονητές, αλλά νομίζω ότι ήταν μικρές λεπτομέρειες που αν ήμασταν πιο προσεκτικοί στην τελική προσπάθεια τώρα θα πανηγυρίζαμε. Πολύ κρίσιμη η ευκαιρία του Κάκκαρη στα 47’’ και ενώ παίξαμε εξαιρετικά την επίθεση.

Εκεί αν παίρναμε το προβάδισμα δύσκολα θα το χάναμε, αλλά απέκρουσε με τα ακροδάχτυλα ο Βόγκελ και η μπάλα βρήκε και στο δοκάρι. Μακάρι το χρυσό μετάλλιο να έρθει στο Παρίσι θα είναι κάτι μοναδικό» τονίζει ο Αγγελος Βλαχόπουλος που περιμένει με ανυπομονησία την επόμενη χρονιά που έχει και Ευρωπαϊκό (στο Ισραήλ) και Παγκόσμιο (στο Κατάρ) και Ολυμπιακούς Αγώνες (στο Παρίσι).

«Ναι μια γεμάτη χρονιά και το σημαντικό είναι ότι τα παιδιά έχουν εξασφαλίσει την ολυμπιακή πρόκριση συνεπώς δεν θα έχουμε το άγχος αυτή στο Ευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο, μεγάλη υπόθεση. Ο μεγαλύτερος στόχος είναι σίγουρα οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ένα μετάλλιο εκεί».

Μήπως όπως το μετάλλιο που αξίζει αυτή η ομάδα από την πολιτεία είναι επιτέλους ένα σύγχρονο προπονητικό κέντρο όπως έχουν όλοι οι μεγάλοι μας αντίπαλοι στο εξωτερικό ;

«Ναι με το εξωτερικό οι διαφορές είναι τεράστιες. Εμείς ότι καταφέρνουμε είναι χάρις στο πολεμικό mentalitty που έχουμε κόντρα σε κάθε αντιξοότητα. Ποτέ δεν παραπονεθήκαμε και δεν παρακαλέσαμε, έχουμε μάθει να λειτουργούμε έτσι. Όμως το θέμα είναι η πολιτεία να στηρίξει περισσότερο το άθλημα που φέρνει τη μια επιτυχία μετά την άλλη και δεν είναι μόνο η εθνική ανδρών. Είμαι οι γυναίκες και όλες οι εθνικές μικρών ηλικιών.

Πρέπει και οι ομάδες και οι παράγοντες να στηρίξουν αυτό το όραμα. Ναι θα είναι πολύ όμορφο εάν φτιαχτεί το κολυμβητήριο στο ΣΕΦ που επιχειρεί ο Ολυμπιακός με τον πρόεδρό του Βαγγέλη Μαρινάκη αλλά χρειαζόμαστε και κάτι παραπάνω. Διότι και τώρα στο Παπαστράτειο είμαστε φιλοξενούμενοι, περιμένουμε πολλές φορές να τελειώσουν 1000 παιδάκια την προπόνησή τους να βγούν για να μπούμε εμείς. Πολύ δύσκολο να παρκάρεις, μια φορά ο Φουντούλης βρήκε τρακαρισμένο το αμάξι του. Και βλέπουμε βασικούς μας αντίπαλους να έχουν ξεχωριστό προπονητικό κέντρο.

Το οποίο σημαίνει ότι μπορείς να μένεις εκεί, να τρως εκεί, να έχει δικό του φυσιοθεραπευτήριο και γυμναστήριο που δεν χρειάζεται να σε τρώνε οι δρόμοι 4-5 ώρες την ημέρα για το πήγαινε έλα.

Μου κάνει μεγάλη εντύπωση πως μεγάλοι χορηγοί απέχουν από την Εθνική. Τράπεζες, εταιρίες κινητής τηλεφωνίας, μεγάλες εταιρίες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ιδιαίτερα την προετοιμασία μας και να είναι ανάλογη με των άλλων εθνικών ομάδων» λέει ο διεθνής πολίστας που δεν ακολούθησε την αποστολή καθώς η μητέρα του ήταν στην εντατική (ευτυχώς τώρα δεν κινδυνευει η ζωή της και κάθε μέρα πάει και καλύτερα).

«Ευχαριστώ όλη την ομάδα και την ομοσπονδία. Δεν είναι μόνο ότι το σεβάστηκαν αλλά κάθε μέρα μου έστελναν μηνύματα συμπαράστασης. Ηθελα πολύ να πάω αλλά κανένας τελικός και κανένα μετάλλιο δεν είναι πάνω από την μάνα! Ηταν συνειδητή επιλογή μου να μείνω δίπλα της.