Ουκρανία: Ποια είναι τα φονικά φαντάσματα της Μπακχμούτ;

Μια «αόρατη» ομάδα 20 περίπου επίλεκτων Ουκρανών στρατιωτών, επιχειρούν στις παρυφές της πόλης τους τελευταίους έξι μήνες σπέρνοντας τον φόβο στις ρωσικές γραμμές.

Στην προσπάθειά του το ουκρανικό Επιτελείο να ανακαταλάβει την πόλη, έχει στείλει μια ομάδα επίλεκτων ελεύθερων σκοπευτών οι οποίοι βγαίνουν παγανιά τα βράδια: Τους αποκαλούμενος και ως «Φαντάσματα του Μπαχμούτ».

Εξοπλισμένοι με το αμερικανικό θρυλικό Barrett M82, αυτοί οι στρατιώτες έχουν εξοντώσει μέχρι σήμερα 524 Ρώσους, βάζοντας κυρίως στόχο σημαντικούς αξιωματούχους του εχθρού.

Μιλώντας αποκλειστικά στο BBC ο διοικητής της ομάδας -με το κωδικό όνομα Ghost- αναφέρει ότι μόνο ο ίδιος έχει σκοτώσει 76 Ρώσους.

Η ομάδα καταγράφει ηλεκτρονικά κάθε βολή μέσα από τα σκοπευτικά των τουφεκιών της.

Ωστόσο, δεν μετράνε όλοι, τα θηράματα. Ο Kuzia, ένας από τους σκοπευτές, λέει: «Δεν είναι τίποτα για το οποίο πρέπει να είμαστε περήφανοι. Δεν σκοτώνουμε ανθρώπους, καταστρέφουμε τον εχθρό».

Πριν τον πόλεμο δούλευε σε εργοστάσιο. Λέει ότι ποτέ δεν του άρεσαν τα όπλα, αλλά ένιωθε υποχρεωμένος να πάρει τα όπλα όταν η Ρωσία εισέβαλε.

Το κρησφύγετό τους ο διοικητής τους το αποκαλεί «άκρη της γης», το οποίο βρίσκεται κάπου στα περίχωρα της πόλης. Η βάση τους βρίσκεται ήδη αρκετά εντός της εμβέλειας του ρωσικού πυροβολικού.

«Όταν αρχίσαμε να φέρνουμε τον τρόμο στον Μπαχμούτ, πήραμε το όνομα «τα φαντάσματα του Μπαχμούτ».

«Το πυροβολικό πάντα κάνει τους ανθρώπους να ανησυχούν», λέει. «Μπορείς να κρυφτείς από το πυροβολικό, αλλά όχι από έναν ελεύθερο σκοπευτή».

«Κάθε αποστολή είναι επικίνδυνη, όταν κάνουμε ένα λάθος, ο εχθρός μπορεί να σας χτυπήσει», λέει ο Kuzia ομολογώντας ότι φοβάται. «Φυσικά και φοβάμαι – μόνο ένας ανόητος δεν θα φοβόταν».

Το νεότερο μέλος της ομάδας, ο πρωτάρης, έλαβε το όνομα «Βρετανός» επειδή εκπαιδεύτηκε αρχικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, δίχως να έχει επιβεβαιωθεί ακόμα κάποιος στόχος του.

Ο διοικητής λέει ότι έχει επιλέξει κάθε μέλος της ομάδας με βάση την «ανθρωπιά και τον πατριωτισμό» τους και όχι τη στρατιωτική εμπειρία και τις δεξιότητές τους.

Τους τελευταίους έξι μήνες πολλοί από την ομάδα έχουν τραυματιστεί, συμπεριλαμβανομένου του διοικητή Ghost. Κανένας τους όμως δεν έχει σκοτωθεί.

Ο Ghost λέει «κάθε ταξίδι μπορεί να είναι το τελευταίο μας, αλλά κάνουμε μια ευγενή πράξη». Μια μικρή ομάδα ελεύθερων σκοπευτών δεν θα κερδίσει αυτόν τον πόλεμο, ούτε θα πάρει πίσω τον Μπαχμούτ.