Συνωμοσιολογία και ακροδεξιά δηλητηριάζουν την πολιτική – Μήπως είναι αργά να τους κοπεί η φόρα;

Το 2017 ο κόσμος πληροφορήθηκε ότι το κίνημα QAnon πιστεύει ότι σατανιστικές ελίτ στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας εξουσίας τρέχουν ένα δίκτυο παιδεραστίας με πλοκάμια σε κάθε γωνιά της γης.

Ατυχώς, οι περισσότεροι γέλασαν, πολλοί -αλλά μάλλον όχι αρκετοί- προβληματίστηκαν και μερικοί ασπάστηκαν αυτή τη θεωρία συνομωσίας, που βρίσκεται στον πυρήνα του «ψεκασμένου» κινήματος, το οποίο έμελλε να μετεξελιχθεί σε βασικό πυλώνα του Τραμπισμού, όταν λίγο αργότερα μέλη του εισέβαλλαν στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουάριου του 2021, σε μια από τις πιο πρόσφατες, αλλά σίγουρα περισσότερο μελανές σελίδες της αμερικανικής ιστορίας.

Σήμερα, καθοδόν προς μια προεδρική αναμέτρηση στις ΗΠΑ τον επόμενο χρόνο, στην οποία ο μεγιστάνας Ντόναλντ έχει σοβαρές πιθανότητες να επικρατήσει απέναντι ενός ασθενικού Τζο Μπάιντεν, στην περίπτωση φυσικά που θα εξασφαλίσει το χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, το 17% των Αμερικανών πιστεύει τον μύθο της QAnon.

Εξίσου διόλου αμελητέο είναι το ποσοστό αυτών που πιστεύουν ότι οι ελίτ στη διεθνή σκηνή πίνουν to αίμα νέων παιδιών για να διατηρηθούν τα μέλη τους φρέσκα και ενεργά για πάντα, γράφει σχετικό άρθρο του Guardian.

Ο εξτρεμισμός σε ΗΠΑ & Ευρώπη

Και επειδή το σύνηθες ευρωπαϊκό επιχείρημα είναι ότι όλα αυτά τα φοβερά και παράλογα αφορούν την άλλη (υποβαθμισμένη) Αμερική πέρα από τον Ατλαντικό, στη Γερμανία ένα 5% δηλώνουν οπαδοί του κινήματος Reichsburger (πολίτες του Ράιχ), που πρεσβεύει ότι ο ναζισμός καλά κρατεί, γι’ αυτό και δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητα του σημερινού γερμανικού κράτους.

Με δεδομένο ότι το ένα τρίτο των Βρετανών πιστεύει ότι ισχυρές προσωπικότητες από το Χόλιγουντ, την πολιτική και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι στην πραγματικότητα διακινητές μικρών παιδιών, μήπως τελικά η ανθρωπότητα κάνει το ανάποδο ταξίδι από τον διαφωτισμό στις σκοτεινές εποχές;

Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει η Τζούλια Έμπνερ, συγγραφέας του βιβλίου «Going Mainstream: How Extremists Are Taking Over», η οποία υπογράφει το σχετικό άρθρο στη βρετανική εφημερίδα, επιχειρηματολογώντας ότι στη Γερμανία και την Αυστρία τα εθνικιστικά κόμματα Εναλλακτική Γερμανία (AFD) και κόμμα της Ελευθερίας (FPO) μοιάζουν ασταμάτητα.

Και μπορεί η ακροδεξιά του εξτρεμισμού, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού της να αποφεύγει –συνήθως, όχι πάντα- τη μπανανόφλουδα της συνομωσιολογίας, δεν χωρεί αμφιβολία ότι η παρείσφρηση της στις κυβερνήσεις της Ιταλίας, της Φιλανδίας, της Σουηδίας, της Πολωνίας και της Τσεχικής Δημοκρατίας -ευτυχώς όχι και της Ισπανίας- ενθαρρύνει την παραπάνω τάση.

The big idea: is it too late to stop extremism taking over politics? https://t.co/IEydsgEcVo

— Guardian Books (@GuardianBooks) July 31, 2023

Κυριάρχη τάση η πολιτική βία

Δηλώσεις εξάλλου περί «εισβολής» των μεταναστών στα ευρωπαϊκά εδάφη, αλλά και «παιδικές» ψυχές που «καταστρέφονται» από τον «πολιτιστικό Μαρξισμό», όπως δήλωσε πρόσφατα η Μίριαμ Κέιτς, η νέα «αγαπημένη» των Τόρις και αναδυόμενο αστέρι της βρετανικής δεξιάς δεν παρερμηνεύονται, έχουν μία και μόνη ανάγνωση, άκρως ανησυχητική για τα μελλούμενα.

Αν στα παραπάνω συνυπολογιστεί πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου του Σικάγο, που επικαλείται προηγούμενο άρθρο επίσης του Guardian, η οποία συμπεραίνει ότι 12 εκατομμύρια Αμερικανοί (4.4%) από το σύνολο των 331,9 εκατομμυρίων θεωρεί δικαιολογημένη τη βία για την αποκατάσταση της εξουσίας του Τραμπ, ενώ ένα 25% πιστεύει στη στη θεωρία της Μεγάλης Αντικατάστασης, που αφορά ένα οργανωμένο σχέδιο για την εξάλειψη του λευκού πληθυσμού, δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι ο συναγερμός και από τις δύο πλευρές θα έπρεπε να σημάνει χθες, σήμερα ίσως είναι αργά.

«Αυτό που συμβαίνει στη χώρα είναι ότι η πολιτική βία από τις παρυφές έχει βρεθεί στο κέντρο, έχει γίνει κυρίαρχη τάση, είναι mainstream», εξηγεί στη βρετανική εφημερίδα ο Ρόμπερτ Πέιπε, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Σικάγο και επικεφαλής της μελέτης του πανεπιστημιακού ερευνητικού κέντρου Chicago Project on Security & Threats (CPOST).

Το μπαλάκι στη νέα γενιά

Γι’ αυτό φταίει η απώλεια της εμπιστοσύνης των πολιτών στις κυβερνήσεις τους, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ακόμα και στους μη κυβερνητικούς οργανισμούς, πιστοποιούν έρευνες της Edelman Trust Barometer.

Επειδή, όμως, σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι πολίτες εξακολουθούν να έχουν εμπιστοσύνη στους εργοδότες τους και στα εργασιακά τους περιβάλλοντα, μήπως από εκεί πρέπει να ξεκινήσει το μάζεμα ξανά του χαλασμένου κουβαριού;

Η πρωτοβουλία Business Council of Democracy αναπτύσσει σχετικά προγράμματα εκπαίδευσης που μπορούν οι εταιρείες να προσφέρουν στους υπαλλήλους τους, ενώ η Έμπνερ ολοκληρώνει τη σκέψη της προτείνοντας οι νέοι να γίνουν υπεύθυνοι ψηφιακοί πολίτες με δικαιώματα και ευθύνες online, ώστε να μετεξελιχθούν σε καταναλωτές της πληροφόρησης με σωστή κρίση.

Και κάπως έτσι η επόμενη γενιά θα καταφέρει να κρατήσει τους εξτρεμιστές και τους οπαδούς των θεωριών συνομωσίας μακριά από την εξουσία…