Μετά τη δολοφονία της Σάρον Τέιτ πάγωσε η φρενίτιδα των 60s

Στο πάτωμα του σαλονιού βρισκόταν μια ξανθιά γυναίκα, με ένα σχοινί τυλιγμένο γύρω από το λαιμό της και μαχαιριές στη φουσκωμένη κοιλιά της. Ένα ματωμένο πτώμα φορούσε κουκούλα, ένα άλλο βρισκόταν πίσω από το τιμόνι ενός αυτοκινήτου. Δύο ακόμη ήταν απλωμένοι στο γρασίδι σε απόσταση περίπου 15 μέτρων. Ένας γείτονας θυμήθηκε ότι άκουσε πυροβολισμούς γύρω στα μεσάνυχτα.

Η λέξη «γουρούνι» είχε γραφτεί με αίμα σε μια λευκή μπροστινή πόρτα.

Ο Τσαρλς Μάνσον, ένας πρώην κατάδικος που είχε μετατραπεί σε αρχηγό αίρεσης, είχε σχεδιάσει την επίθεση, καθοδηγώντας τους οπαδούς του να τρυπώσουν σε ένα σπίτι στο Μπένεντικτ Κάνυον που είχε νοικιάσει ο σκηνοθέτης Ρομάν Πολάνσκι – εκεί, σκότωσαν την έγκυο σύζυγό του, Σάρον Τέιτ, και τέσσερις καλεσμένους πριν από την αυγή.

Photo: Wikimedia Commons

Όταν το Χόλιγουν πάγωσε

Οι Αμερικανοί είχαν από καιρό ακόρεστη όρεξη για φρικιαστικές ιστορίες εγκλήματος. Αλλά αυτή η ανεξήγητη πράξη άφησε πολλούς στο Χόλιγουντ πανικόβλητους ότι μπορεί να είναι οι επόμενοι.

Ορισμένοι διάσημοι αγόρασαν πιστόλια για να προστατευτούν. Άλλοι εγκατέστησαν κάμερες ασφαλείας ή κρύφτηκαν στο ξενοδοχείο Beverly Hills. Για πολλούς, οι δολοφονίες αποκάλυψαν το δίκτυο των απατεώνων και των κολλητών που παραμονεύουν στις σκιές του Λος Άντζελες.

«Οι δολοφονίες έφεραν στο επίκεντρο διάφορους κύκλους ζωής – ανόμοιους αλλά συνδεδεμένους – που εμφάνιζαν λίγη από την αίγλη και την ίντριγκα που τροφοδοτούν εδώ και καιρό τον μύλο των σεναρίων του Χόλιγουντ» ανέφεραν οι New York Times.

Photo: Flickr

Το «Μωρό της Ρόζμαρι» μπήκε στην εξίσωση

Στην περιέργεια συνέβαλε και το γεγονός ότι ο Πολάνσκι είχε σκηνοθετήσει το «Μωρό της Ρόζμαρι», το κλασικό έργο του 1968 για μια σατανιστική αίρεση που ξεγελά μια γυναίκα ώστε να γεννήσει το παιδί του διαβόλου.

Η Τέιτ, από την πλευρά της, ήταν περισσότερο γνωστή για το ρόλο της στην ταινία «Valley of the Dolls» του 1967 ως Τζένιφερ Νορθ, μια καλλονή με περιορισμένες υποκριτικές ικανότητες που πεθαίνει από υπερβολική δόση ναρκωτικών.

Ακόμη και σήμερα, οι φόνοι παραμένουν αντικείμενο νοσηρής γοητείας. Τον Ιούλιο του 2019, ο σκηνοθέτης Κουέντιν Ταραντίνο θα κυκλοφορήσει το «Κάποτε στο… Χόλιγουντ», ένα technicolor θέαμα που εξερευνά το Λος Άντζελες του 1969 μέσα από τη φανταστική φιλία ενός αποτυχημένου ηθοποιού (Λεονάρντο Ντι Κάπριο) και του κασκαντέρ του (Μπραντ Πιτ) που ζουν δίπλα στον Πολάνσκι και την Τέιτ.

Δείτε το βίντεο 

Ήταν στο μάτι των πάντων

Το παντρεμένο ζευγάρι περιγραφόταν τότε ως μέλη μιας νέας ελίτ του Χόλιγουντ – διεθνής, κομψά ανήσυχη και χωρίς τους βαθύτατους δεσμούς με το Λος Άντζελες των πιο καθιερωμένων συνομηλίκων τους. Ένα άρθρο των Times που δημοσιεύτηκε εβδομάδες μετά τους φόνους σημείωνε ότι το ζευγάρι και η παρέα του είχε ειπωθεί ότι προτιμούσαν να νοικιάζουν σπίτια αντί να τα αγοράζουν.

Κυκλοφορούσαν ανάμεσα στο Λονδίνο, το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες, όπου το ανεμπόδιστο σεξ και τα ναρκωτικά αποτελούσαν πακέτο με τη χίπικη ατμόσφαιρα της Καλιφόρνιας τη δεκαετία του 1960.

«Η παροδικότητα δημιουργεί μια νευρικότητα, μια βιασύνη, μια έλλειψη πραγματικότητας – ή ακριβέστερα, μια σχεδόν ακούσια απομάκρυνση από τις τρέχουσες ανησυχίες που κινούν και απασχολούν τους περισσότερους θνητούς» δήλωσε στους New York Times ο Charles Champlin, κριτικός των Los Angeles Times.

Photo: Wikimedia Commons

«Ήμασταν πάντα έξω και διασκεδάζαμε»

Ο Πολάνσκι γεννήθηκε στο Παρίσι το 1933, αλλά επέστρεψε στην πατρίδα των γονιών του, την Πολωνία, όταν ήταν μικρό παιδί. Έκανε αρκετές ταινίες πριν μετακομίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1968, καλλιεργώντας φιλίες με Πολωνούς και Γάλλους ομογενείς στο Λος Άντζελες.

Την ίδια χρονιά, ο Πολάνσκι παντρεύτηκε την Τέιτ στο Λονδίνο, αφού το ζευγάρι γνωρίστηκε στα γυρίσματα μιας ταινίας που σκηνοθέτησε στην Ιταλία.

«Ήμασταν πάντα έξω και διασκεδάζαμε, ήταν τα πάντα πολύ διασκεδαστικά» δήλωσε τότε στους Times ο ηθοποιός Πίτερ Σέλερς. «Αν ο Ρόμαν είχε μια πρεμιέρα στο Παρίσι, θα πετούσαμε όλοι εκεί για αυτό. Ή τρώγαμε μεσημεριανό στο Λονδίνο και δείπνο στην Κοπεγχάγη».

Photo: YouTube

Οι δολοφονίες έγιναν πρωτοσέλιδα

«Ηθοποιός είναι μεταξύ των 5 δολοφονημένων στο σπίτι στο Μπέβερλι Χιλς» έγραφε ο τίτλος στην πρώτη σελίδα των New York Times. Η New York Daily News έκανε λόγο για τελετουργική δολοφονία μιας «σεξοβόμβας».

Ο Πολάνσκι βρισκόταν στο Λονδίνο και δεν γνώριζε τον Μάνσον ή τους δολοφόνους, στους οποίους περιλαμβάνονταν ο Τσαρλς Γουάτσον και μια ομάδα «κοριτσιών του Μάνσον» που ζούσαν με τον αρχηγό της αίρεσης στο ράντσο Σπαν στην κομητεία του Λος Άντζελες. Ήταν η Σούζαν Άτκινς και η Πατρίσια Κρενβίνκελ- μια τρίτη, η Λίντα Κασάμπιαν, δήλωσε ότι δεν συμμετείχε στους φόνους και έγινε η βασική μάρτυρας εναντίον των άλλων.

Photo: Flickr

Το προκλητικό σπίτι

Το γαλλικό σπίτι σε στυλ Νορμανδίας με τη σαρωτική θέα στον ωκεανό που είχε νοικιάσει ο Πολάνσκι ήταν κεντρικό στοιχείο στη δολοφονική υπόθεση.

Ο Ρούντολφ Αλτομπέλι, επιχειρηματικός ατζέντης του Χόλιγουντ που εκπροσωπούσε την Κάθριν Χέπμπορν και τον Χένρι Φόντα, αγόρασε το σπίτι το 1963. Το νοίκιαζε σε πελάτες υψηλού προφίλ και φίλους διασημοτήτων, όπως ο Κάρι Γκραντ και ο Τέρι Μέλτσερ, γιος της ηθοποιού Ντόρις Ντέι.

Ο Μέλτσερ ήταν ένας νεαρός μουσικός παραγωγός που κατέθεσε στη δίκη του Μάνσον, το 1970, ότι είχε πάει σε μια μουσική ακρόαση του Μάνσον -ο αρχηγός της αίρεσης τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα- αλλά δεν εντυπωσιάστηκε αρκετά ώστε να θέλει να κάνει δίσκο.

Οι δικηγόροι υποστήριξαν τότε ότι ο Μάνσον είχε διατάξει τους οπαδούς του να πάνε στο σπίτι για να σκοτώσουν τον Μέλτσερ, αφού τον είχε απορρίψει. Όμως ο Μέλτσερ είχε ήδη μετακομίσει και ο Μάνσον διέταξε τον θάνατο των ενοίκων του, ούτως ή άλλως. Την επόμενη μέρα, τα μέλη της αίρεσης σκότωσαν άλλα δύο άτομα, τον παντοπώλη Λένο Λαμπιάνκα και τη σύζυγό του, Ρόζμαρι. Πρόσφατα αποφυλακίστηκε η Λέσλι Βαν Χούτεν, η οποία είχε καταδικαστεί επειδή βοήθησε τους οπαδούς του Τσαρλς Μάνσον να πραγματοποιήσουν τις δολοφονίες αυτές.

Photo: Flickr

Επικράτησε πανικός

Ο Julian Wasser ήταν φωτογράφος του Life εκείνη την εποχή και, αφού έμαθε για τη δολοφονία της Τέιτ, πήγε στο σπίτι. Εκεί, όπως δήλωσε στην Guardian το 2014, συνάντησε έναν συντετριμμένο Πολάνσκι και του τράβηξε φωτογραφίες, ώστε να τις μοιραστεί με ένα μέντιουμ. Χρόνια αργότερα, ο Πολάνσκι θα έφευγε από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να αποφύγει την καταδίκη του σε φυλάκιση για παράνομο σεξ με 13χρονη και εξακολουθεί να καταζητείται από τις αμερικανικές αρχές.

Καθώς η είδηση των δολοφονιών εξαπλώθηκε από τα παραθαλάσσια μπανγκαλόου του Venice Beach στα κτήματα στην πλαγιά του λόφου πάνω από τη Sunset Boulevard, επικράτησε πανικός. Η συγγραφέας Τζόαν Ντίντιον έγραψε στο The White Album, το βιβλίο δοκιμίων της του 1979: «Πολλοί άνθρωποι που γνωρίζω στο Λος Άντζελες πιστεύουν ότι η δεκαετία του ’60 τελείωσε απότομα στις 9 Αυγούστου 1969». Ακόμη και το σπίτι στο Benedict Canyon δεν άντεξε. Κατεδαφίστηκε το 1994.

«Το Χόλιγουντ φοβόταν επειδή δεν ήξερε τι συνέβαινε» δήλωσε ο Wasser στην Guardian. «Νόμιζαν ότι επρόκειτο για μια παράξενη αίρεση που σκόπευε να τους σκοτώσει όλους. Αυτό οδήγησε σε μανία με την ασφάλεια, όλοι έβαζαν ειδικά συστήματα συναγερμού. Αν έλεγες «γεια» σε κάποιον στο δρόμο, θα νόμιζαν ότι ήσουν άλλος ένας Μάνσον. Απόλυτη παράνοια».

Δείτε το βίντεο 

Πράγματι, οι δολοφονίες δημιούργησαν μιμητές

Τον Φεβρουάριο του 1970, ο λοχαγός Τζέφρι Μακ Ντόναλντ, αξιωματικός ιατρικού τομέα του στρατού με τα Πράσινα Μπερέ στο Fort Bragg της Βόρειας Καρολίνας, είπε στην αστυνομία ότι τρεις άνδρες και μια ξανθιά γυναίκα είχαν μπει στο σπίτι του, φώναξαν «Το acid είναι γκρουβ, σκοτώστε τα γουρούνια» και σκότωσαν τη γυναίκα του και τις δύο μικρές κόρες του.

Όπως και η Τέιτ, η σύζυγός του ήταν έγκυος και μαχαιρώθηκε στο στομάχι. Το 1979, οι ένορκοι καταδίκασαν τον λοχαγό Μακ Ντόναλντ για το έγκλημα, λέγοντας ότι είχε εμπνευστεί μετά την ανάγνωση ενός άρθρου του περιοδικού Esquire για τη δολοφονία της Τέιτ.

Πίσω στο Λος Άντζελες, μια σειρά βίαιων εγκλημάτων κρατούσε την πόλη σε αναμμένα κάρβουνα. Τον Μάιο του 1970, η αστυνομία συνέλαβε πέντε άνδρες που είχαν αποθηκεύσει 250 όπλα και τους κατηγόρησε ότι σχεδίαζαν να δολοφονήσουν έναν δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου.