Όταν είμαι στην παραλία, αφήστε το σώμα μου ήσυχο «s’il vous plaît»

Πόσο συχνά σκέφτεστε το γεγονός ότι έχετε ένα σώμα; Αυτό δεν είναι ένα μεγάλο φιλοσοφικό ερώτημα, αν και μπορεί να ακούγεται σαν τέτοιο. «Συνειδητοποίησα πριν από μερικά χρόνια ότι έχω μεγαλύτερη επίγνωση της ιδιότητάς μου ως ιδιοκτήτριας σάρκας και οστών όταν βρίσκομαι στη Γαλλία», γράφει χαρακτηριστικά στην εφημερίδα The Guardian Γαλλίδα δημοσιογράφος που ζει στο Λονδίνο.

Επειδή μεγάλωσε εκεί, όπως λέει, δεν το παρατήρησε αμέσως. Χρειάστηκε να μετακομίσει στη Βρετανία και να επιστρέφει περιστασιακά στην πατρίδα της για να έχει αυτή την… επιφοίτηση σχετικά με τη σωματική της κατάσταση. Και πάλι, σημειώνει, «δεν επιδιώκω να κάνω κάποια βαθιά μεταφυσική δήλωση εδώ. Απλώς, όταν βρίσκεσαι στη Γαλλία και είσαι γυναίκα, μερικοί άντρες θέλουν να σου υπενθυμίζουν το γεγονός».

Και μπορεί να γράφει για την εμπειρία των Γαλλίδων στις παραλίες της χώρας τους, ωστόσο, δεν αποτελούν εξαίρεση, αφού τα ίδια ισχύουν για όλες τις γυναίκες ειδικά στις μεσογειακές χώρες και όχι μόνο.

Δεν είναι πάντα ανατριχιαστικό ή απειλητικό, τουλάχιστον όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Κάποιες φορές, οι άνδρες σφυρίζουν καθώς περνάτε και σας κοιτάζουν από πάνω μέχρι κάτω και ίσως φωνάζουν κάτι, που δεν θα ήθελαν να ακούσει… η μητέρα τους. Συνεχίζεις να περπατάς, συνεχίζουν να περπατούν, η ζωή συνεχίζεται.

Εφαρμογή στη Μασσαλία κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης

Παρόλα αυτά, είναι πολύ δύσκολο να υπάρχεις στον κόσμο χωρίς να σκέφτεσαι συνεχώς τα πόδια σου, το στήθος σου, τα μαλλιά σου και ό,τι τυχαίνει να φοράς εκείνη τη μέρα. Μπορεί να μην είναι απειλητικό, αλλά είναι κουραστικό. Δεν θέλεις να έχεις πάντα τον έξω κόσμο στο κεφάλι σου, να σου λέει επανειλημμένα ότι είσαι γυναίκα, που υπάρχει σε γυναικείο σώμα.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην παραλία, όπου θα έπρεπε να επιτρέπεται σε κάποιον να πλατσουρίζει στα κύματα σαν εκστασιασμένο λαμπραντόρ, χωρίς να του θυμίζουν το δέρμα που επιδεικνύει.

Τουλάχιστον η Μασσαλία προσπαθεί να κάνει κάτι γι’ αυτό. Η πόλη εγκαινίασε πρόσφατα μια εφαρμογή, με την ονομασία «Safer Plage – quel delightful Franglais», με στόχο να βοηθήσει τις γυναίκες που κάνουν μπάνιο στην περιοχή.

Αφού την κατεβάσετε, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αναφέρετε περιστατικά που συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο, οπότε μια ομάδα δύο ατόμων θα σας εντοπίσει και θα προσπαθήσει να χωρίσει την χρήστη της εφαρμογής από το άτομο ή την ομάδα που την απειλεί.

Η παραλία Pointe Rouge Beach, την οποία καλύπτει η εφαρμογή

Παραλίες που έγινε άβολες έως και επικίνδυνες για τις γυναίκες

Η εφαρμογή έχει τρία επίπεδα – «Νιώθω άβολα», «Με παρενοχλούν» και «Κινδυνεύω» – και χρησιμοποιείται πλέον σε τέσσερις περιοχές της περιφέρεια της Μασσαλίας.

Είναι, δυστυχώς, μια καλή ιδέα: σύμφωνα με έναν τοπικό πολιτικό, περίπου το 55% των γυναικών στη Μασσαλία δεν αισθάνονται πλέον ασφαλείς όταν πηγαίνουν μόνες τους στην παραλία.

Είναι δύσκολο να εκφράσει κανείς με λόγια πόσο εξοργιστικό είναι αυτό. Το κολύμπι στη θάλασσα είναι κάτι που ο καθένας θα έπρεπε να μπορεί να κάνει, χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι η πιο διασκεδαστική εμπειρία που μπορεί να έχει κάποιος, φορώντας μόνο μερικά από τα ρούχα του.

Η παραλία είναι ένα μέρος όπου όλα τα σώματα θα έπρεπε να νιώθουν ισότιμα και κανένα από αυτά να μην έχει σημασία, κάτι που ίσχυε στο παρελθόν.

Πλέον, όλο και λιγότερες γυναίκες κάνουν ηλιοθεραπεία γυμνόστηθες στη Γαλλία. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2019, το 25% των γυναικών, ηλικίας 40 ετών και άνω, στην παραλία έβγαλαν το μπικίνι τους. Το ποσοστό για τις ηλικίες 30 έως 39 ετών ήταν 16% και μειώθηκε στο 13% για τις ηλικίες κάτω των 30 ετών. Δεν δόθηκε ούτε βρέθηκε λόγος για την αλλαγή αυτή, αλλά δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς τι μπορεί να συνέβη – πέρα από τους γνωστούς λόγους υγείας, εξαιτίας των βλαβερών συνεπειών της ηλιοθεραπείας τα τελευταία χρόνια.

Δεν υπάρχει διαφυγή

Φυσικά, δεν φταίνε οι ίδιες οι γυναίκες. Αν τόσες πολλές αισθάνονται ανασφαλείς όταν πηγαίνουν στην παραλία, δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολύ λίγες θα σκεφτούν να πάνε γυμνόστηθες. Ακόμη και στην άμμο ή και στη θάλασσα, δεν επιτρέπεται να ξεχνούν ότι είναι γυναίκες και ότι έχουν σώματα που μπορούν να κοιτάξουν οι άλλοι. Δεν υπάρχει διαφυγή.

Τι μπορεί να γίνει γι’ αυτό; Η εφαρμογή της Μασσαλίας μοιάζει με ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση – και κάθε προσπάθεια για την ασφάλεια των γυναικών θα πρέπει να επικροτείται, αλλά είναι δύσκολο να αισθανθεί κανείς πολύ αισιόδοξος γι’ αυτό.

Ορισμένοι άνδρες στη Γαλλία δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένοι να αφήσουν τις γυναίκες να περνούν τη ζωή τους ως άνθρωποι, ουδέτεροι και απαρατήρητοι, και έτσι τα βλέμματα και τα σχόλια θα μετακινηθούν μάλλον μακριά από την άμμο και πίσω στους δρόμους. Η κουλτούρα πρέπει να αλλάξει, αλλά θα αλλάξει; Ας μην καρατήσουμε την αναπνοή μας…