Πώς ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να ξανασυνδεθεί με τα «κινήματα απ’ τα κάτω»

Δεν έχει η εποχή «πλατείες» αλλά έχει τα πρώτα σκιρτήματα διαμαρτυριών και παρά το θέρος. Η εξελισσόμενη για παράδειγμα κινηματική έκφραση για τις ελεύθερες παραλίες – και πλέον όχι μόνο σε νησιά όπως η Πάρος – είναι το πρώτο τέτοιο ζωηρό δείγμα σε αυτή τη δεύτερη θητεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Και πολύ προσεκτικά το παρατηρούν οι πολιτικές δυνάμεις, και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Η δε Κουμουνδούρου έχει έναν λόγο παραπάνω μετά τη συντριβή των διπλών εκλογών του Μαΐου-Ιουνίου και την εκ των πραγμάτων αποξένωσή της από έναν τέτοιον κόσμο. Εξάλλου η «συνομιλία» του κόμματος ξανά με τις παρεμβάσεις και διεκδικήσεις πολιτών είναι στο σκανάρισμα-στόχευση και των τεσσάρων υποψηφίων για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αλλά και ένα μεγάλο μέρος της βάσης του το θέτει και ως αντίδοτο στο τέλμα και στις εσωτερικές αντιπαραθέσεις.

Κεντρικά από τον ΣΥΡΙΖΑ το θέμα μπήκε και στη Βουλή με ερώτηση 24 βουλευτών του κόμματος προς τους υπουργούς Οικονομικών, Εσωτερικών και Προστασίας του Πολίτη και με πρωτοβουλία του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος Νάσου Ηλιόπουλου.

Εδώ ανέφεραν μεταξύ άλλων πως «τον τελευταίο μήνα γινόμαστε μάρτυρες ενός πρωτοφανούς σε μέγεθος και ένταση κινήματος από τις τοπικές κοινωνίες των Κυκλάδων, όπου οι κάτοικοι οργανώνονται και ουσιαστικά κάνουν τη δουλειά των Αρχών: διεκδικούν με την ενεργή δράση τους να τηρηθεί η νομιμότητα στις παραχωρήσεις του αιγιαλού». Και έχει ενδιαφέρον πως και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαβάζει μηχανιστικά ή με όρους άλλων περιόδων το όλο κίνημα, αλλά κινείται προσεκτικά στη ζώνη της διαμαρτυρίας και του φόβου «καπελώματος».

Μέρος της ανάταξης του κόμματος

Ολοι όμως εντός Κουμουνδούρου συμφωνούν πως οι παραπάνω κινηματικές εκφράσεις μόνο αδιάφορους δεν τους αφήνουν και αποτελούν βασικό επιταχυντή για ένα μέρος της ανάταξης του κόμματος και σύνδεσής του με τα «κινήματα απ’ τα κάτω», όπως τα λέει παλιό στέλεχος. Πάντως υψηλή κομματική πηγή επιβεβαιώνει την προσεκτική προσέγγιση των όσων «κινούνται» αλλά και ταυτόχρονα για το κίνημα των παραλιών λέει πως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν που το ανέδειξε κεντρικά, και μάλιστα συνέδεσε τα δίκαια αιτήματα των πολιτών με τις ευθύνες της κυβέρνησης για τους αιγιαλούς και τον δημόσιο χώρο.

Στο πεδίο των εργασιακών, στην Κουμουνδούρου κρατούν στάση επιφυλακής αναμένοντας τι θα φέρει η κυβέρνηση, τι τεκμηρίωση θα κάνουν οι ίδιοι, αλλά και το πώς θα κινηθούν – αν και το ρεπορτάζ μιλάει για υψηλούς και εδώ τόνους από μεριάς Κουμουνδούρου. Ο συγκερασμός δομικής αντιπολίτευσης και ενθάρρυνσης των διαμαρτυριών, αν υπάρξουν, θα ήταν ιδεατός, λέει το όλο κομματικό κλίμα και επίσης με προσοχή «διαβάζουν» και την κινητικότητα που οι δυνάμεις του ΚΚΕ μέσω ΠΑΜΕ επιδεικνύουν σε ένα εκ των πραγμάτων ευνοϊκό για τον Περισσό πεδίο.

Ολες πάντως οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ λένε τώρα πως η κυβέρνηση, επειδή ακριβώς δεν έχει περίοδο χάριτος, θα βρει αντιδράσεις μπροστά της, και σχετικά γρήγορα, και άρα και εκείνοι – παράλληλα με την εκλογή νέου προέδρου – θα πρέπει να είναι σε θέση να ξαναγειωθούν με το «πεζοδρόμιο». Προφανώς το όλο θέμα θα απασχολήσει και το τακτικό συνέδριο του κόμματος, αν και οι περισσότεροι τονίζουν ότι ο επαναπατρισμός στο όποιο κινηματικό ρεύμα παρουσιαστεί θα πρέπει να γίνει σε συνδυασμό με τη στρατηγική ενός κυβερνώντος κόμματος που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι μιας πολιτικής δύναμης απλώς διαμαρτυρίας.