Οι κροκόδειλοι λιγουρεύονται τα μωρά που κλαίνε

Η γνωστή φράση «κροκοδείλια δάκρυα» προήρθε από τον αρχαίο μύθο που θέλει τους κροκόδειλους να κλαίνε όταν τρώνε τα θύματά τους.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι τα σαρκοφάγα ερπετά νιώθουν τύψεις για τα θύματά τους.

Αντίθετα, οι κροκόδειλοι φαίνεται πως έλκονται από το κλάμα των μωρών, πιθανότατα επειδή ελπίζουν σε ένα εύκολο γεύμα, αποκαλύπτει ένα ασυνήθιστο πείραμα σε ζωολογικό κήπο.

Οι ερευνητές εξέτασαν τις αντιδράσεις κροκόδειλων του Νείλου (Crocodylus niloticus), ενός ιδιαίτερα επιθετικού είδος που τρέφεται μεταξύ άλλων με πιθήκους και άλλα θηλαστικά.

Η ανάλυση έδειξε ότι, συγκριτικά με τους ανθρώπους, οι κροκόδειλοι είναι καλύτεροι στο να αντιλαμβάνονται τη συναισθηματική κατάσταση των βρεφών από το κλάμα τους, είτε πρόκειται για παιδιά ανθρώπων είτε για νεογέννητους πιθήκους.

Και όσο πιο έντονο και απελπισμένο είναι το κλάμα, τόσο μεγαλύτερο το ενδιαφέρον των κροκοδείλων, αναφέρουν οι ερευνητές στο Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences.

Επιθέσεις σε ηχεία

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε ζωολογικό κήπο του Μαρόκου που φιλοξενεί περισσότερους από 300 κροκοδείλους του Νείλου. Οι ερευνητές τοποθέτησαν ηχεία δίπλα σε τέσσερις λίμνες και έπαιξαν ηχογραφήσεις του κλάματος μωρών ανθρώπου, χιμπατζή και χιμπατζή μπονόμπο.

Ο κροκόδειλος του Νείλου είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος κροκόδειλος στον κόσμο με μέγιστο μήκος 4,5 μέτρα (Steve Slater / CC BY 2.0)

Τα μωρά είχαν ηχογραφηθεί να κλαίνε σε διάφορες συνθήκες ώστε να εκφράζουν διάφορες συναισθηματικές καταστάσεις. Τα ανθρώπινα μωρά, για παράδειγμα, έκλαιγαν λιγότερο έντονα όταν έκαναν μπάνιο και περισσότερο γοερά όταν εμβολιάζονταν.

Πολλοί κροκόδειλοι, αρσενικοί και θηλυκοί, αντέδρασαν στο κλάμα αναζητώντας την πηγή του ήχου. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα δάγκωσαν τα ηχεία.

Οι αντιδράσεις τους όμως ήταν πιο έντονη όταν τα ακουστικά χαρακτηριστικά του κλάματος μεταδίδουν πιο έντονα την αίσθηση του κινδύνου, λένε οι ερευνητές. Κατά μέσο όρο, μόνο ένας στους πέντε κροκοδείλους αντέδρασαν στο ήπιο κλάμα, ενώ ένας στους τρεις αντέδρασε όταν τα μωρά ακούγονταν απελπισμένα.

Μια έξυπνη στρατηγική για έναν οπορτουνιστικό αρπακτικό που αναζητά τα πιο αδύναμα θύματα.

Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι οι κροκόδειλοι είναι καλύτεροι από τους ανθρώπους στο να αναγνωρίζουν την απελπισία στο κλάμα. Όταν οι ερευνητές ζήτησαν από εθελοντές που είχαν εμπειρία με μωρά να ακούσουν και να αξιολογήσουν τις ηχογραφήσεις, οι επιδόσεις τους ήταν χαμηλότερες.

Όπως φαίνεται, οι εθελοντές αξιολόγησαν τους ήχους με βάση το πόσο υψηλή ήταν η συχνότητα του κλάματος. Μεταξύ άλλων, υπερτίμησαν την απελπισία στο κλάμα των μπονόμπο, των οποίων οι φωνές είναι πιο υψίσυχνες.

Οι κροκόδειλοι, αντίθετα, φαίνεται ότι βασίζονταν σε κοινά ηχητικά χαρακτηριστικά του κλάματος διαφορετικών ειδών, όπως η δυσαρμονία και τα απότομα ξεσπάσματα.

Οι ερευνητές δηλώνουν πως δεν είναι σε θέση να αποκλείσουν το ενδεχόμενο να αντιρούν οι κροκόδειλοι από γονεϊκό ενδιαφέρον, δεδομένου ότι οι θηλυκοί κροκόδειλοι του Νείλου φροντίζουν τα μικρά τους και αντιδρούν στα καλέσματά τους.

Πιθανότατα όμως θα ήταν λάθος να υποθέσει κανείς ότι τα γιγάντια ερπετά έχουν τέτοιες ευαισθησίες.

Στα αφτιά τους, το μωρό που κλαίει μάλλον φαντάζει εύκολη λιχουδιά.