Ενας ολέθριος γάμος και σπουδαίες επανεκδόσεις

Ιδιαιτέρως δυσάρεστο αλλά συγχρόνως εύστοχο και πολύ ουσιαστικό σε αυτό που θέλει να πει, το φιλμ «Εμείς οι δύο» (L’amour et les forêts, Γαλλία, 2023) της Βαλερί Ντονζελί ωθεί τον θεατή να συμμετάσχει στους κτύπους της καρδιάς μιας επικίνδυνης ερωτικής σχέσης που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια δασκάλα (Βιρζινί Εφιρά) και έναν τραπεζικό υπάλληλο (Μελβίλ Πουπό).

Η Ντονζελί αναλύει εξονυχιστικά, σχεδόν εξουθενωτικά, κάθε πτυχή της σχέσης. Ο ιδανικός κόσμος που φτιάχνεται στην αρχή ανάμεσα στους δύο εραστές δίνει σιγά σιγά τη θέση του σε έναν επίγειο εφιάλτη, που θα γίνει κυριολεκτικά μια ζωή απελπισίας για τη γυναίκα, η οποία δεν μπορεί να διαχειριστεί τον προβληματικό χαρακτήρα που εμφανίζει στην πορεία ο άντρας. Κατά βάση, μια ταινία ερμηνειών (πολύ καλός ιδίως ο Πουπό που όσο πράο και γαλήνιο πρόσωπο έχει τόσο φοβιστικός μπορεί να γίνει) αλλά και επιτυχημένης, νοσηρής ατμόσφαιρας από την οποία δεν απουσιάζει το στοιχείο του θρίλερ, χωρίς ποτέ η ταινία να εντάσσεται πέρα για πέρα στο είδος.

Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και ο ψυχικός κόσμος κάποιου που δεν γνωρίζουμε και τόσο καλά όσο νομίζουμε απαιτεί πολλή προσοχή, σαν να λέει η ταινία. Κάτι βεβαίως που δεν είναι πρωτόγνωρο αλλά κινεί πάντα το ενδιαφέρον (αρκεί να θυμηθούμε μια από τις πιο διάσημες ταινίες της δεκαετίας του 1980, την «Ολέθρια σχέση», η οποία σε ό,τι αφορά την ψυχολογία των ηρώων διαχειρίστηκε μια περίπου παρόμοια κατάσταση αλλά πολύ πιο γλαφυρά και με τη γυναίκα στη θέση του «προβληματικού» ατόμου).

Ενα αρκετά αξιόλογο έργο που προσπαθεί να συμπυκνώσει με ισορροπία διάφορες θεματικές πάνω στο αιώνιο ζήτημα της ερωτικής σχέσης: το ανικανοποίητο του έρωτα, το ανεξέλεγκτο πάθος, η αρρωστημένη ζήλια, η καταπάτηση της ελευθερίας, η παράλογη απαγόρευση και τελικά η αναγκαία επανάσταση.

Η ερευνητική δημοσιογραφία σε σχέση με ένα μεγάλο, «καυτό» κοινωνικό ζήτημα όπως η διακίνηση ναρκωτικών στη Νότια Γαλλία των τελευταίων δεκαετιών είναι το θέμα της ταινίας «Ερευνα πάνω σε ένα κρατικό σκάνδαλο» (Enquete sur un scandale d’Etat, Γαλλία, 2021) του Τιερί ντε Περετί, ο οποίος έχει στο μυαλό του κάτι ανάμεσα στο «Spotlight» του Τομ ΜακΚάρθι και το «Insider» του Μάικλ Μαν.

Ρεαλιστική αφήγηση, κατάθεση στοιχείων, σχολαστική καταγραφή των γεγονότων, η πλευρά της κυβερνητικής διαχείρισης της δύσκολης κατάστασης, η πλευρά των κακοποιών, οι πιέσεις, τα μυστικά, το «καρφί» (Ροσντί Ζεμ), ο αφοσιωμένος ρεπόρτερ (Πίο Μαρμάι), συσκέψεις, συμβούλια, τσακωμοί, διαλέξεις. Ολα αυτά πλάθουν το σύμπαν μιας κάπως «φορτωμένης» αλλά αν μη τι άλλο αξιόλογης κινηματογραφικής δουλειάς σε μια ταινία διάρκειας δύο ωρών και κάτι που ενίοτε σου δίνει την αίσθηση ντοκιμαντέρ μυθοπλασίας. Δεν θα σας μείνει αξέχαστη (όπως οι δύο που προαναφέρθηκαν) αλλά θα την εκτιμήσετε πολύ ενώ την παρακολουθείτε.

Επίσης στις αίθουσες

«Gran Turismo» (ΗΠΑ, 2023) του Νιλ Μπλόκαμ. Περιπέτεια αγώνων ταχύτητας βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία σχετική με το βίντεο γκέιμ / playstation του τίτλου. Μια τριμελής ομάδα αουτσάιντερ – αποτελούμενη από έναν gamer (Αρτσι Μαντέκουε), έναν πρώην οδηγό αυτοκινήτων σε αγώνες ταχύτητας (Ντέιβιντ Χάρμπουρ) και έναν ιδεαλιστή παράγοντα του μηχανοκίνητου αθλητισμού (Oρλάντο Μπλουμ) – θα ρισκάρει τα πάντα για μια διάκριση σε ένα από τα πιο επίλεκτα αθλήματα, τους αγώνες αυτοκινήτων ταχύτητας. Η βασική ιδέα είναι ότι ο gamer θα δοκιμαστεί ως πραγματικός οδηγός έχοντας μόνο την εμπειρία της οδήγησης στο playstation.

«Μια του ψεύτη» (Menteur, Γαλλία, 2023) του Ολιβιέ Μπαρού. Κάτι σαν επιστροφή στην κωμωδία «Ο ψευταράς» με τον Τζιμ Κάρεϊ, εδώ στη γαλλική εκδοχή της, εξίσου γκροτέσκα και με τον δημοφιλή Ταρέκ Μπουνταλί στον ρόλο του αρχιψεύταρου που τα χάνει όταν οι ψευτιές του γίνονται πραγματικότητα.

Τέλος, για τα παιδιά υπάρχει η ταινία κινουμένων σχεδίων «Η μικρή εξωγήινη» (The Little Alien, Δανία, 2022) σε σκηνοθεσία Αμαλί Νέσμπι Φικ. Ιδέες από τον «ΕΤ: Ο εξωγήινος» του Στίβεν Σπίλμπεργκ αναμοχλεύονται στην ιστορία ενός μικρού εξωγήινου κοριτσιού, της Μπρίτνεϊ, το οποίο βρίσκεται στον πλανήτη μας για μια σχολική εργασία σχετική με την πρωτόγονη ανθρώπινη φυλή και θα βοηθηθεί από έναν πολυμήχανο αλλά εσωστρεφή τύπο να γυρίσει σπίτι (προβάλλεται μεταγλωττισμένη).

Eπανεκδόσεις

Συνωστισμός στις επανεκδόσεις με ταινίες που μπορούν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον και είναι χαρμόσυνο που βγαίνουν ξανά στις αίθουσες.

«Επάγγελμα ρεπόρτερ» (The Passenger, Ιταλία / Ισπανία / Γαλλία, 1975) του Μικελάντζελο Αντονιόνι. Ενώ βρίσκεται στο χάος της σιωπής κάποιου αφρικανικού κράτους για μια δημοσιογραφική αποστολή που δείχνει ότι δεν θα εκπληρωθεί ποτέ, ένας άγγλος ρεπόρτερ (Τζακ Νίκολσον) παγιδεύεται από μια ενδότερη επιθυμία του: την αλλαγή «ταυτότητας». Ο δρόμος της περιπέτειας θα ανοιχθεί μπροστά του, μόνο και μόνο για να τον επαναφέρει ακριβώς στο σημείο όπου βρισκόταν πριν. Το φιλμ κυλάει σε αργούς ρυθμούς, αλλά ο θεατής βυθίζεται στη μυστηριώδη περιπέτεια του ήρωα, στην ανεξήγητη υπαρξιακή αγωνία του, στους απόηχους μιας ζωής που έχει χάσει πια το νόημά της και στα στιγμιότυπα μιας λαβωμένης ελπίδας που θα προσπαθήσει να προσφέρει άκαρπα μια γυναίκα (Μαρία Σνάιντερ). Το «Επάγγελμα ρεπόρτερ» είναι η πιο πικρή ταινία του Μικελάντζελο Αντονιόνι, ενός πραγματικού φιλοσόφου της ζωής και του θανάτου, που δεν σταμάτησε ποτέ να κάνει σινεμά ουσίας. Λιτό, στοχαστικό, ακόμα και ρομαντικό (Ιταλία).

«Fargo» (HΠA, 1996) του Τζόελ Κοέν. Δύο παράνομοι «προσλαμβάνονται» από έναν ξοφλημένο πωλητή αυτοκινήτων για την απαγωγή της συζύγου του, ούτως ώστε ο πλούσιος πεθερός του να πληρώσει. Το σχέδιο όμως κάπου θα χαλάσει. Από τις καλύτερες ταινίες των δαιμόνιων αδελφών Τζόελ και Ιθαν Κοέν, ένα καλοστημένο θρίλερ, με σατιρικές διαθέσεις, καθώς η ιστορία λαμβάνει χώρα στην παγωμένη Μινεσότα (τόπος καταγωγής τους), όπου κατά την άποψη των δημιουργών το μυαλό παγώνει το ίδιο με το χιόνι.

Οπως συμβαίνει με όλες τις ταινίες των Κοέν, οι ερμηνείες μένουν αξέχαστες. Ο Γουίλιαμ Μέισι υποδύεται τον σύζυγο σε σύγχυση, η Φράνσις Μακ Ντόρμαντ την αστυνομικό που προσπαθεί να δώσει λύση στο αίνιγμα (ο ρόλος τής χάρισε το πρώτο της Οσκαρ Α’ ρόλου) και οι Στιβ Μπουσέμι, Πίτερ Στόρμαρ το δίδυμο των απαγωγέων δολοφόνων, το iq των οποίων δεν διαφέρει και πολύ από αυτό των… Χοντρού και Λιγνού.

«Εγκλημα στο Οριαν Εξπρές» («Murder on the Orient Express», Αγγλία, 1974) του Σίντνεϊ Λουμέτ. Πριν από μερικά χρόνια το εν λόγω μυθιστόρημα της Αγκαθα Κρίστι ήλθε και πάλι στην επικαιρότητα με την εκδοχή του Κένεθ Μπράνα, με τον ίδιο στον ρόλο του βέλγου ιδιωτικού ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρό που καλείται να λύσει το μυστήριο της δολοφονίας ενός εγκληματία μέσα σε ένα τρένο ακινητοποιημένο στα χιόνια.

Το 1973 ο Σίντνεϊ Λουμέτ το είχε μεταφέρει πρώτος στον κινηματογράφο με ένα λαμπρό καστ (Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Ινγκριντ Μπέργκμαν – Οσκαρ Β’ ρόλου -, Σον Κόνερι, Ζαν Πιερ Κασέλ, Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ, Λορίν Μπακόλ, Τζον Γκίλγκουντ κ.ά.) να πλαισιώνει τον κάπως γραφικό (και υποψήφιο για Οσκαρ) Αλμπερτ Φίνεϊ ως Πουαρό.

Έντυπη έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»