Ο καλός στρατιώτης Αλεξανδρόπουλος

Έκαναν εντύπωση σε πολλούς οι ατάκες του Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου αμέσως μετά την πρόκριση του Ολυμπιακού επί της Γκενκ.

Επιτυχία που ήρθε με μπόλικο άγχος, πλην όμως στα προκριματικά μετρά να κρατάς το εισιτήριο μετά το φινάλε μιας αναμέτρησης και άλλωστε οι πάντες γνωρίζουν πως ορισμένες ομάδες, εν προκειμένω οι Ερυθρόλευκοι, βρίσκονται ακόμη σε διαδικασία οικοδόμησης ενός στιβαρού προφίλ.

Το «είμαι ο στρατιώτης του προπονητή», μάλλον ως έκφραση δεν ακούγεται συχνά. Φανερώνει τη διάθεση ενός παιδιού να διατηρήσει χαμηλό προφίλ και να βάζει πάντα το «εγώ» κάτω από το «εμείς».

Αυτό το έχει ανάγκη κάθε ομάδα, φυσικά και ο Ολυμπιακός, διότι από βεντέτες ο κόσμος έχει χορτάσει. Ζητεί μαχητές. Παθιασμένους και δεμένους με την ομάδα, όπως ομολόγησε πως είναι ο νεαρός μέσος.

Ορισμένοι, θυμήθηκαν το διήγημα του Χάσεκ, ένα κλασικό βιβλίο με τον «καλό στρατιώτη Σβέικ» που τα έδινε όλα για το στράτευμα. Οι περιπέτειές του, πολλές.

Ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος θέλει να ζήσει τη μεγάλη περιπέτεια με τη νέα του φανέλα και μοιάζει διατεθειμένος να τα δίνει όλα για το …στράτευμα. Σαν να λέμε «όλα για το σύνολο».

Και κάποιοι άλλοι, οι λίγο παλαιότεροι, έφεραν στο νου έναν παίκτη-ομάδας που είχε στις τάξεις του ο Ολυμπιακός εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και αυτός πανηγύρισε στον Πειραιά τέσσερις τίτλους πρωταθλήματος: τον Βαγγέλη Κουσουλάκη.

Ναι, ο Αλεξανδρόπουλος, Ελληνας και αυτός και με πίστη στις δικές του δυνάμεις, είναι έτοιμος να θυσιαστεί, να κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του, να βάλει τις απαραίτητες πινελιές στο παιχνίδι, να τρέξει στο χορτάρι και εν τέλει να εξαπολύσει δυνατά σουτ.

Πώς είπατε; Είναι η μικρή ιστορία του Κουσουλάκη; Ακριβώς. Ο χαφ από τη Θεσσαλονίκη, με τα γερά πόδια, σημείωσε κάποια από τα σημαντικότερα γκολ του Ολυμπιακού όσο διάστημα αγωνιζόταν με τη φανέλα του. Όπως το γκολ της νίκης στη Λεωφόρο (1-0 επί των Πρασίνων) ή το πρώτο στο μπαράζ με τον Αρη στον Βόλο.

Υπάρχουν κι άλλα στη διαδρομή του και στο βιβλίο των αναμνήσεων. Ο Αλεξανδρόπουλος, σαφώς παίκτης που μπορεί να μάθει ακόμη πολλά, έχει το ταλέντο να βοηθήσει και επίσης το συνεχές τρέξιμο, συνδυασμένο με την κάθετη κίνηση.

Το κλου της απόδοσής του στο Βέλγιο ήταν ένα γκολ με σουτ από μακριά, ένα γκολ κρίσιμο.

Είναι πασιφανές πως τα χαμόγελα στον Ολυμπιακό για την επιλογή που έκαναν να φέρουν στο Νέο Φάληρο τον Ελληνα διεθνή χαφ, είναι όλο και περισσότερα.