Τον βλέπεις και τον θαυμάζεις για το πάθος του. Αλλά και όλα όσα «βγάζει» στο χορτάρι, ενίοτε και έξω από αυτό. Δεν μπορείς, για παράδειγμα, να ξεχάσεις το πώς πανηγύρισε ένα γκολ του με τη φανέλα της ΑΕΚ, λίγα 24ωρα μετά τη δολοφονία του Αλκη. Στο γήπεδο Κλ. Βικελίδης, ο Αραούχο σχημάτισε με τα δάκτυλά του το Α και αποθεώθηκε από το κοινό. Μετά, ανέπτυξε σχέση με την οικογένεια του δολοφονημένου οπαδού του Αρη. Παρών στον τίτλο της ΑΕΚ το ’18, όπως και στο νταμπλ της περασμένης σεζόν.

Υπάρχει η δική του υπογραφή

Τώρα, ξανά ήρθε στον αφρό της επικαιρότητας, επίσης για τους …σωστούς λόγους. Δεν μπορεί να ειπωθεί πως είναι στο 100% έτοιμος και άλλωστε πέρασε σοβαρό τραυματισμό. Επέστρεψε νωρίτερα από το προβλεπόμενο, απλά γιατί το πάλεψε πολύ και θέλει να βρει ξανά τη θέση του στην ενδεκάδα. Την ώρα που οι πάντες μιλούν για τον Λιβάι Γκαρσία, ο Σέρχιο Αραούχο επιβεβαίωσε πως στις σπουδαίες επιτυχίες της Ενωσης δεν μπορεί να μην υπάρχει η δική του υπογραφή. Εκεί που όλα έδειχναν χαμένα στο ματς με τη Ντιναμό, σουτ και μείωση του σκορ που σήμαινε παράταση.

Λίγο μετά, πρωταγωνιστής στο κερδισμένο για την ΑΕΚ πέναλτι, ήρθε η πρόκριση και το ξέσπασμα από το κοινό. Αυτή η βραδιά θα μείνει για καιρό στη μνήμη όλων αυτών που παρακολούθησαν το παιχνίδι. Είχε αγωνία. Ενταση. Φανατισμό. Πείσμα. Φανατισμό. Και μια ασύνορη προσμονή να έρθει το εισιτήριο για την επόμενη φάση, για τα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ. Ισως η νίκη στην Κροατία να «κοίμισε» την ομάδα του Αλμέιδα και να πίστεψαν όλοι πως όλα έχουν κριθεί. Λάθος. Αποδείχθηκε πως οι Κροάτες ήρθαν αποφασισμένοι για μάχη- καλώς εννοούμενη μάχη , αυτή τη φορά στο γρασίδι της Νέας Φιλαδέλφειας. Ο Αραούχο έδειξε τον δρόμο.

Και μετά το γκολ του, μετά την πρόκριση, ξανά με τα δικά του χέρια σχηματίστηκε το Μ της αλφαβήτου. Για τον Μιχάλη. Ενιωσε πως έκανε το καθήκον του. Η βραδιά ήταν δική του. Ο αληθινός αρχηγός της ΑΕΚ, ο παίκτης που δεν κρύβει τις ευαισθησίες του, ήταν αδύνατο να μην ήταν ο άνθρωπος του αγώνα. Το άξιζε και «σημάδεψε» ένα αλησμόνητο τετ-α-τετ.

Headlines