Ο ακήρυκτος πόλεμος για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ

Στην τελική ευθεία για τις εσωκομματικές διαδικασίες ανάδειξης νέου προέδρου είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, με τους υποψήφιους να αναπτύσσουν πλέον σημαντικά διαφορετικές προτεραιότητες για την επόμενη ημέρα του κόμματος. Οι τέσσερις υποψήφιοι για τη διαδοχή του Αλέξη Τσίπρα ξεκινούν τις επόμενες ημέρες τις περιοδείες τους ανά την Ελλάδα, με στόχο να καλύψουν κατ’ αρχάς τις κρίσιμες, στρατηγικά, περιοχές για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως π.χ. την Κρήτη.

Τα χρονικά περιθώρια είναι, εξάλλου, αρκετά περιορισμένα ως το διαρκές συνέδριο του κόμματος στις 2 Σεπτεμβρίου, που είναι και η καταληκτική ημερομηνία κατάθεσης τυχόν νέων υποψηφιοτήτων, όπως του Διονύση Τεμπονέρα που δεν είχε ακόμη ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του.

Επισημαίνεται ότι η εκλογική διαδικασία θα διεξαχθεί στις 10 Σεπτεμβρίου και στις 17 Σεπτεμβρίου, εφόσον χρειαστεί και δεύτερος γύρος, ώστε να προφτάσουν να υπάρξει εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης από τη νέα ηγεσία.

Με τις τελευταίες δημόσιες τοποθετήσεις των υποψηφίων, πάντως, γίνονται ακόμη πιο ξεκάθαρες οι αποκλίσεις στις απόψεις τους για τον ΣΥΡΙΖΑ της μετά Τσίπρα εποχής.

Οι τάσεις

Η ρευστοποίηση δε των εσωκομματικών τάσεων κάνει τη μάχη ακόμη πιο ενδιαφέρουσα, με τη διάσπαση των παραδοσιακών «μπλοκ» και τις διαφορετικές στοχεύσεις του κάθε υποψηφίου.

Μοναδική εξαίρεση είναι ίσως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που διατηρεί ξεκάθαρα την αντίληψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει πρωτίστως να προσδιοριστεί ταυτοτικά ως ένα μοντέρνο ευρωπαϊκό ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα.

Από την άλλη, ο Νίκος Παππάς διεκδικεί την ψήφο των λεγόμενων «προεδρικών», η πλειοψηφία των οποίων έχει στραφεί ωστόσο στην Εφη Αχτσιόγλου, ενώ επιδιώκει παράλληλα να εκφράσει και τα στελέχη της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ και δη τους πασοκογενείς, περιγράφοντας ένα πιο πλατύ παραταξιακό κόμμα.

Την ίδια ώρα, η Εφη Αχτσιόγλου εκφράζει μια πιο ταυτοτική αντίληψη που περιγράφει ένα κόμμα μιας σύγχρονης Αριστεράς, προσδιοριζόμενης κυρίως από την κοινωνική βάση που θα εκπροσωπεί, με έντονα τεχνοκρατικό πνεύμα και σχέδιο διακυβέρνησης, προσελκύοντας, πέραν των «προεδρικών», και μερίδα των στελεχών που εκφράζονταν από τις θέσεις των 53 και της Ομπρέλας.

Ο ακήρυκτος πόλεμος

Οι φράσεις – κλειδιά, οι αιχμές, στην παραπάνω αντιπαράθεση, είναι το «κόμμα μελών» που ζητά ο Νίκος Παππάς και το «κόμμα δομών» που προκρίνει η Εφη Αχτσιόγλου – μια προσέγγιση που σηματοδοτεί κι έναν ακήρυκτο πόλεμο ανάμεσά τους.

Ο πρώτος, στην τελευταία δημόσια τοποθέτησή του την Παρασκευή στην Κόρινθο, περιέγραψε την πρότασή του για τον ΣΥΡΙΖΑ ως «το κόμμα των μελών, όπου οι δομές θα υπηρετούν τις συλλογικές μας αποφάσεις, δεν θα τις καταστέλλουν», ως «μια νικηφόρα παράταξη και όχι ένα φοβικό κόμμα» που θα συγκροτείται από στελέχη «από την Αριστερά ως το Κέντρο».

Η δεύτερη, σε άρθρο της στην «Αυγή», εξέφρασε την άποψή της ότι χρειάζεται «πιο συστηματική ενασχόλησή μας με τον θεωρητικό και επιστημονικό προβληματισμό». Με αυτό το σκεπτικό, εξήγησε, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να στηρίζεται σε δομές «ώστε να υπάρχει ο κατάλληλος χώρος που θα υποδέχεται και θα αξιοποιεί τον πλούτο των επεξεργασιών και των προβληματισμών, που θα διαχέεται σε όλη την κλίμακα του κόμματος, θα εμπλουτίζεται με νέα ερωτήματα και θα στηρίζει την αποφασιστική, ουσιαστική και με επίγνωση συμμετοχή των μελών».

Τεχνοκράτες

Κοινώς, η μεν Εφη Αχτσιόγλου κάνει λόγο για όργανα πιο παραγωγικά και για κανόνες, με σκοπό να κινητοποιήσει περισσότερο και τους νέους επιστήμονες και τεχνοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε, παράγοντας περισσότερη πολιτική, να εκφράζουν με προτάσεις την κοινωνική βάση και να κινητοποιούν με πιο οργανωμένο τρόπο τα μέλη του κόμματος.

Ενώ, αντιθέτως, ο Νίκος Παππάς εκτιμά πως οι δομές και τα όργανα μετέτρεψαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα δύσκαμπτων κι εσωστρεφών μηχανισμών που φέρουν ευθύνες για το ότι τα μέλη της βάσης δεν κινητοποιήθηκαν υπέρ του. Κι αυτές οι διαμετρικά διαφορετικές αντιλήψεις αναμένεται να αποτυπωθούν ακόμη πιο έντονα τις επόμενες ημέρες και στο συνέδριο.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΑ ΝΕΑ