Τι κρύβουν τα ρωσικά αναχώματα υπέρ της Τουρκίας στον ΟΗΕ

Εδώ και καιρό, μετά την προσπάθεια που κατέβαλε η Λευκωσία για την πλήρη απορωσοποίηση της Κύπρου, οι Ρώσοι άλλαξαν τακτική έναντι της νόμιμης κυβέρνησης της Κύπρου. Ορισμένοι στην Αθήνα αλλά και στη Λευκωσία το είδαν ως «αντίποινα», ίσως επειδή η κυπριακή κυβέρνηση απαγόρευσε τον ελλιμενισμό ρωσικών πλοίων στη ναυτική βάση Φλωράκης στη Λεμεσό και εκεί όπου κάποτε έδεναν οι ρωσικές φρεγάτες και τα αντιτορπιλικά, τώρα δένουν τα αμερικανικά υποβρύχια, το γαλλικό αεροπλανοφόρο και τα άλλα αμερικανικά και ιταλικά πλοία.

Δεν άρεσαν καθόλου επίσης στους Ρώσους το κούρεμα των (κατά κύριο λόγο) μαύρων ρωσικών χρημάτων στις κυπριακές τράπεζες, η αφαίρεση της κυπριακής υπηκοότητας από ρώσους ολιγάρχες, η αναγνώριση της Εκκλησίας της Ουκρανίας από την Εκκλησία της Κύπρου, παρά τους μύδρους που εξαπέλυσε ο Πατριάρχης Μόσχας και βεβαίως το κλείσιμο του κυπριακού εναέριου χώρου στα ρωσικά αεροπλάνα.

Την ώρα που η… Λεμέσογκραντ (όπως αποκαλούσαν οι Ρώσοι τη Λεμεσό) άρχισε και πάλι να ξαναβρίσκει την παλιά κυπριακή της ταυτότητα, με τις ρωσικές επιγραφές στα καταστήματα να αντικαθίστανται από ελληνικές (και αγγλικές) βρήκε η Μόσχα να «τρίξει τα δόντια» της στην Κύπρο.

Ετσι η Μόσχα άρχισε ένα είδος μεθοδεύσεων που από τον πόλεμο της Ουκρανίας και μετά άρχισε να τις κλιμακώνει. Δεν απέλασε διπλωμάτες, όπως το συνήθιζε, ούτε προχώρησε σε διαβήματα, αλλά: πρώτα έστειλε 50.000 ρώσους πολίτες στα Κατεχόμενα να αγοράσουν ελληνικές περιουσίες και ρώσους φοιτητές να σπουδάσουν σε τουρκοκυπριακά πανεπιστήμια.

Εν συνεχεία έκανε διφορούμενες δηλώσεις για το Κυπριακό (χωρίς όμως να ξεφεύγει από την πάγια πολιτική της στο ζήτημα), άνοιξε γραφείο για προξενικές υπηρεσίες στην κατεχόμενη Λευκωσία και τελευταίως έδωσε ένα διπλωματικό κτύπημα σε Αθήνα (γιατί δεν ξεχνά ότι και η Ελλάδα έστειλε όπλα και ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία) και σε Λευκωσία.

Η «αντίσταση» της Ρωσίας

Η Ρωσία είναι το μόνο μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας που δεν έχει καταδικάσει τα επεισόδια στην Πύλα, τους τραυματισμούς ειρηνευτών και τις ζημιές σε οχήματα της ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Τι ακριβώς είχε συμβεί; Οι Βρετανοί (η Βρετανία εξακολουθεί να είναι εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο) έφεραν στους 15 του Συμβουλίου Ασφαλείας ένα προσχέδιο για καταδίκη των τουρκικών επιθέσεων εναντίον της ΟΥΝΦΙΚΥΠ και το έθεσαν υπό σιωπηρά διαδικασία που έληγε στις 3 μ.μ. της ίδιας ημέρας.

Οι Ρώσοι δεν απάντησαν (κάνοντας την τουρκική κυβέρνηση να πανηγυρίζει) και ζήτησαν παράταση έως σήμερα Δευτέρα για να τοποθετηθούν. Επειδή, όπως είπαν, αναμένουν οδηγίες από τη Μόσχα σε σχέση με ανακοίνωση του Συμβουλίου Ασφαλείας για την Πύλα, προσχέδιο της οποίας ετοίμασαν οι Βρετανοί. Γιατί όμως δεν έδωσε ακόμα οδηγίες στους ρώσους διπλωμάτες στον ΟΗΕ η Μόσχα; Μήπως επειδή πρώτα έπρεπε να υπάρξει συνεννόηση ανάμεσα στη Μόσχα και την Αγκυρα ή ανάμεσα στον Πούτιν και τον Ερντογάν;

Από την πλευρά της Αγκυρας και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας διαμηνύεται ότι οι εργασίες διαπλάτυνσης του δρόμου από το Αρσος προς την Πύλα στην ελεγχόμενη από τον ΟΗΕ Πράσινη Γραμμή θα συνεχιστούν σήμερα κανονικά, μαζί με τα υπόλοιπα έργα στην Πύλα, ενώ για επίθεση στα Ηνωμένα έθνη προετοιμάζεται το τουρκικό υπουργικό συμβούλιο, το οποίο θα ασχοληθεί στη σημερινή συνεδρίασή του και με το συγκεκριμένο επεισόδιο.

Την ίδια ώρα, εληνοαμερικανοί βουλευτές, με επικεφαλής τον Τζον Σαρμπάνης, καλούν τον Λευκό Οίκο να διασφαλίσει ότι η κρίση «θα αντιμετωπιστεί ουσιαστικά» από τα Ηνωμένα Εθνη.

Ποιος είναι ο στόχος

Το θέμα όμως δεν λύνεται με αποφάσεις του ΟΗΕ. Αλλωστε από το 1974 οι Τούρκοι δεν εφαρμόζουν αποφάσεις και ψηφίσματα του ΟΗΕ γιατί εάν τα εφάρμοζαν δεν θα υπήρχε καν η προσπάθεια εποικισμού της Αμμοχώστου. Εχουν άλλα σχέδια για την Πύλα και κατ’ επέκταση για τα κατεχόμενα εδάφη και αυτός είναι λόγος που οι Τουρκοκύπριοι, αλλά και το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, έριξαν ευθύνη για τα σοβαρά (εγκληματικά) επεισόδια στην Πύλα στα… Ηνωμένα Εθνη (που πήγαν να αποτρέψουν μια παρανομία του διεθνούς δικαίου) και στους Ελληνοκύπριους (που αντιστάθηκαν στην επέκταση των Κατεχομένων). Αλλά ποιος είναι ο πραγματικός στόχος των Τούρκων στη νεκρή ζώνη της Κύπρου;

Είναι η κατάληψη εδάφους και επιβολή της «κυριαρχίας» της αποσχιστικής οντότητας στη νεκρή ζώνη. Αυτός είναι και ο βασικός στόχος της κατοχικής δύναμης, αυτόν επέλεξε για να προκαλέσει κρίση, ώστε να κατασκευάσει δρόμο στην περιοχή Αρσους – Πύλας.

Με την κρίση που προκάλεσε σαφώς δοκιμάζει αντοχές, σύμφωνα και με τον «Φιλελεύθερο». Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι η κατοχική δύναμη προχωρεί στην υλοποίηση ενός διαχρονικού σχεδιασμού, για την περιοχή αλλά και ευρύτερα, για εδαφική επέκταση των Κατεχομένων και τη δημιουργία πλεονεκτήματος στο στρατιωτικό πεδίο. Η Αγκυρα γνώριζε πριν κάνει το πρώτο βήμα την περασμένη Πέμπτη ότι θα είχε απέναντι της όλους τους διεθνείς παίκτες, οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν την τελευταία περίοδο αποτρεπτικά.

Οι διεθνείς αντιδράσεις

Η Λευκωσία κινήθηκε συντονισμένα με την Αθήνα σε όλα τα διπλωματικά επίπεδα. Αμερικανοί, Βρετανοί, Γάλλοι, Γερμανοί, ΕΕ κ.ά. κινήθηκαν και ζήτησαν από την Αγκυρα να μην προχωρήσει. Τελικά, όχι μόνο δεν σταμάτησε, αλλά επιδεικτικά και ετσιθελικά προχώρησε. Είναι, πάντως, σαφές ότι η κατοχική δύναμη δεν υπολόγιζε την έκταση των διεθνών αντιδράσεων. Η διαχείριση δε που έκανε έδειξε αλαζονεία και λανθασμένους υπολογισμούς.

Με τον τούρκο υπουργό Εξωτερικών Φιντάν επικοινώνησε, μετά την έναρξη των εργασιών, και η γαλλίδα υπουργός Εξωτερικών Κατρίν Κολονά. Παρεμβάσεις έγιναν από τους Αμερικανούς, τους Βρετανούς, τις Βρυξέλλες. Ολες ήταν έντονες, ωστόσο η τουρκική πλευρά επέμεινε.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΑ ΝΕΑ