Λαγκάρντ: Υψηλά επιτόκια «όσο χρειαστεί» μέχρι ο πληθωρισμός να πέσει στο 2%

Σε υψηλά επίπεδα «για όσο διάστημα χρειαστεί» θα διατηρήσει τα επιτόκια η ΕΚΤ, ώσπου ο πληθωρισμός να προσεγγίσει τον μεσοπρόθεσμο στόχο του 2%, διεμήνυσε η πρόεδρος της ΕΚΤ Κριστίν Λαγκάρντ κατά την ομιλία της στο Jackson Hole, στις ΗΠΑ.

«Η χάραξη πολιτικής σε μια εποχή αλλαγών και ανατροπών απαιτεί ανοιχτό μυαλό και προθυμία να προσαρμόσουμε τα αναλυτικά μας πλαίσια σε πραγματικό χρόνο στις νέες εξελίξεις. Ταυτόχρονα, σε αυτήν την εποχή αβεβαιότητας, είναι ακόμη πιο σημαντικό οι κεντρικές τράπεζες να παρέχουν μια ονομαστική άγκυρα για την οικονομία και να διασφαλίζουν τη σταθερότητα των τιμών σύμφωνα με τις αντίστοιχες εντολές τους», σημείωσε ο πρόεδρος της ΕΚΤ.

«Στο σημερινό περιβάλλον, αυτό σημαίνει – για την ΕΚΤ – τον ​​καθορισμό των επιτοκίων σε επαρκώς περιοριστικά επίπεδα για όσο διάστημα είναι απαραίτητο για να επιτευχθεί έγκαιρη επιστροφή του πληθωρισμού στο μεσοπρόθεσμο στόχο μας 2%», υπογράμμισε, προσθέτοντας ότι «προχωρώντας μπροστά, πρέπει να παραμείνουμε ξεκάθαροι στους στόχους μας, ευέλικτοι στην ανάλυσή μας και ταπεινοί στον τρόπο επικοινωνίας μας».

Σημειώνεται ότι λίγο νωρίτερα ο πρόεδρος της Fed, Τζερόμ Πάουελ, υπογράμμισε ότι η δουλειά της Ομοσπονδιακής Τράπεζας – που είναι η καταπολέμηση του πληθωρισμού – «δεν έχει τελειώσει ακόμα», δίνοντας σήμα για περαιτέρω αυξήσεις επιτοκίων σε περίπτωση που οι πιέσεις στις τιμές επιμείνουν ή η αμερικανική οικονομία συνεχίσει να αποδεικνύεται πιο ισχυρή από ό,τι αναμενόταν.

Η ομιλία της Κριστίν Λαγκάρντ

«Τα τελευταία τρία χρόνια, οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν βιώσει μια άνευ προηγουμένου σειρά σοκ, αν και σε διαφορετικό βαθμό.

Αντιμετωπίσαμε την πανδημία, με αποτέλεσμα το μερικό κλείσιμο της παγκόσμιας οικονομίας. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν πόλεμο στην Ευρώπη και ένα νέο γεωπολιτικό τοπίο, που οδηγεί σε βαθιές αλλαγές στις αγορές ενέργειας και στα εμπορικά πρότυπα. Και η κλιματική αλλαγή επιταχύνεται, αναγκάζοντάς μας να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να απελευθερώσουμε την οικονομία από τον άνθρακα.

Ένας ορατός αντίκτυπος αυτών των αλλαγών ήταν η επιστροφή του υψηλού πληθωρισμού παγκοσμίως, ο οποίος έχει προκαλέσει αγωνία σε πολλούς ανθρώπους. Οι κεντρικές τράπεζες αντέδρασαν με αυστηροποίηση της νομισματικής πολιτικής όμως, ενώ σημειώνεται πρόοδος, η καταπολέμηση του πληθωρισμού δεν έχει ακόμη κερδηθεί.

Μακροπρόθεσμες επιπτώσεις

Αλλά αυτές οι αλλαγές θα μπορούσαν επίσης να έχουν βαθιές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Υπάρχουν εύλογα σενάρια ότι θα μπορούσαμε να δούμε μια θεμελιώδη αλλαγή στη φύση των παγκόσμιων οικονομικών αλληλεπιδράσεων. Με άλλα λόγια, μπορεί να μπαίνουμε σε μια εποχή αλλαγών στις οικονομικές σχέσεις και ρήξεων σε καθιερωμένες κανονικότητες. Για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής με εντολή σταθερότητας, αυτό αποτελεί σημαντική πρόκληση.

Βασιζόμαστε σε κανονικότητες του παρελθόντος για να κατανοήσουμε την κατανομή των κραδασμών που είναι πιθανό να αντιμετωπίσουμε, πώς θα μεταδοθούν μέσω της οικονομίας και πώς οι πολιτικές μπορούν να ανταποκριθούν καλύτερα σε αυτές. Αλλά αν βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή, οι προηγούμενες κανονικότητες μπορεί να μην είναι πλέον καλός οδηγός για το πώς λειτουργεί η οικονομία.

Λοιπόν, πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να διασφαλίζουμε τη σταθερότητα;

Η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε αποτυπώθηκε καλά από τον φιλόσοφο Søren Kierkegaard, ο οποίος είπε ότι «η ζωή μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο προς τα πίσω. Αλλά πρέπει να τη ζήσουμε με τάση προς τα μπρος».

Δεδομένου ότι οι πολιτικές μας λειτουργούν με καθυστερήσεις, δεν μπορούμε να περιμένουμε να γίνουν απολύτως σαφείς οι παράμετροι αυτού του νέου περιβάλλοντος προτού ενεργήσουμε. Πρέπει να σχηματίσουμε μια άποψη για το μέλλον και να ενεργήσουμε με τα μάτια στραμμένα προς το μέλλον. Αλλά θα καταλάβουμε πραγματικά τα αποτελέσματα των αποφάσεών μας μόνο εκ των υστέρων. Επομένως, θα πρέπει να δημιουργήσουμε νέα πλαίσια προσανατολισμένα στη χάραξη στιβαρής πολιτικής υπό αβεβαιότητα.

Σήμερα, θα παρουσιάσω τις τρεις κύριες αλλαγές που χαρακτηρίζουν το τρέχον περιβάλλον και το πώς θα μπορούσαν να αλλάξουν το είδος των κραδασμών που αντιμετωπίζουμε και τη μετάδοσή τους μέσω της οικονομίας. Στη συνέχεια, θα θίξω τα τρία βασικά στοιχεία της στιβαρής χάραξης πολιτικής σε αυτό το πλαίσιο: σαφήνεια, ευελιξία και ταπεινότητα.

Μεταβολές στην παγκόσμια οικονομία

Από την πανδημία, η ευρωπαϊκή και η παγκόσμια οικονομία έχουν υποστεί τρεις αλλαγές που αλλάζουν τις παγκόσμιες αγορές – και οι οποίες διαδραματίζονται σε διαφορετικούς χρονικούς ορίζοντες.

Η αγορά εργασίας

Πρώτον, βλέπουμε βαθιές αλλαγές στην αγορά εργασίας και στη φύση της εργασίας.

Οι αγορές εργασίας είναι σε ιστορικό επίπεδο στενές στις προηγμένες οικονομίες – και όχι μόνο λόγω της ισχυρής ζήτησης εργασίας μετά την πανδημία. Σε ορισμένες οικονομίες, οι εργαζόμενοι που εγκατέλειψαν το εργατικό δυναμικό δεν έχουν επιστρέψει πλήρως, είτε λόγω ασθένειας είτε λόγω αλλαγής προτιμήσεων. Σε άλλες χώρες, όπως στη ζώνη του ευρώ, η απασχόληση βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα ρεκόρ, αλλά οι άνθρωποι εργάζονται λιγότερες ώρες κατά μέσο όρο.

Η πανδημία έχει επίσης επιταχύνει την ψηφιοποίηση, που είναι πιθανό να επηρεάσει τόσο την προσφορά εργαζομένων όσο και τη σύνθεση των θέσεων εργασίας. Η εξ αποστάσεως εργασία έχει αυξηθεί, κάτι που μπορεί να καταστήσει την προσφορά εργασίας πιο ελαστική. Και αυτό τώρα συνδυάζεται με την επανάσταση της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία – όπως όλες οι τεχνολογικές επαναστάσεις – είναι πιθανό να καταστρέψει ορισμένες θέσεις εργασίας και να δημιουργήσει νέες.

Σύμφωνα με μια εκτίμηση, περισσότερες από το ένα τέταρτο των θέσεων εργασίας στις προηγμένες οικονομίες βασίζονται σε δεξιότητες που θα μπορούσαν εύκολα να αυτοματοποιηθούν. Ωστόσο, η έρευνα της ΕΚΤ διαπιστώνει επίσης ότι τα μερίδια απασχόλησης σε επαγγέλματα που εκτίθενται περισσότερο στην τεχνητή νοημοσύνη έχουν αυξηθεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες την τελευταία δεκαετία, διαψεύδοντας την ιδέα ότι η επανάσταση της τεχνητής νοημοσύνης θα οδηγήσει αναγκαστικά σε μείωση της απασχόλησης.

Ενεργειακή μετάβαση

Δεύτερον, διανύουμε μια ενεργειακή μετάβαση, η οποία παράλληλα με την επιτάχυνση της κλιματικής αλλαγής πυροδοτεί βαθιές αλλαγές στις παγκόσμιες αγορές ενέργειας.

Αν και η Ευρώπη έχει βιώσει το μεγαλύτερο σοκ, το παγκόσμιο ενεργειακό μείγμα είναι επίσης ρευστό καθώς οι προμηθευτές που προηγουμένως εξισορροπούσαν την αγορά αποσύρονται από αυτό. Εδώ και μερικά χρόνια, ο τομέας σχιστολιθικού πετρελαίου των ΗΠΑ κινείται προς μια πιο αργή στρατηγική ανάπτυξης και επενδύει λιγότερα στην παραγωγική ικανότητα. Και τα μέλη του ΟΠΕΚ+ χάνουν συνεχώς τους στόχους παραγωγής τους.

Ταυτόχρονα, η ώθηση προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κερδίζει δυναμική παντού, καθοδηγούμενη από νέες ανησυχίες για την ενεργειακή ασφάλεια καθώς και από την επιτακτική ανάγκη για δράση για το κλίμα. Η ΕΕ στοχεύει τώρα περισσότερο από το 40% της παραγωγής ενέργειας να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έως το 2030, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε καλό δρόμο για το μεγαλύτερο μέρος της ηλεκτρικής τους ενέργειας να παράγεται από ηλιακή και αιολική ενέργεια έως το 2050.

Γεωπολιτικό χάσμα

Τρίτον, αντιμετωπίζουμε ένα βαθύτερο γεωπολιτικό χάσμα και μια παγκόσμια οικονομία που κατακερματίζεται σε ανταγωνιστικά μπλοκ. Αυτό συνοδεύεται από αυξανόμενα επίπεδα προστατευτισμού καθώς οι χώρες αναδιαμορφώνουν τις αλυσίδες εφοδιασμού τους για να ευθυγραμμιστούν με νέους στρατηγικούς στόχους.

Την τελευταία δεκαετία, ο αριθμός των εμπορικών περιορισμών που ισχύουν έχει δεκαπλασιαστεί, ενώ οι βιομηχανικές πολιτικές που στοχεύουν στην αναζωογόνηση και τη στήριξη στρατηγικών βιομηχανιών τώρα πολλαπλασιάζονται. Και ενώ αυτό δεν έχει ακόμη οδηγήσει σε απο-παγκοσμιοποίηση, αυξάνονται τα στοιχεία για την αλλαγή των εμπορικών προτύπων. Η ευθραυστότητα των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού που τονίστηκε από την πανδημία έχει επίσης επιταχύνει αυτή τη διαδικασία.

Αυτές οι αλλαγές –ειδικά αυτές που σχετίζονται με το μεταπανδημικό περιβάλλον και την ενέργεια– συνέβαλαν στην απότομη αύξηση του πληθωρισμού τα τελευταία δύο χρόνια. Έχουν περιορίσει τη συνολική προσφορά, ενώ παράλληλα κατευθύνουν τη ζήτηση σε τομείς με περιορισμούς παραγωγικής ικανότητας. Και αυτές οι αναντιστοιχίες προέκυψαν, τουλάχιστον αρχικά, στο πλαίσιο των άκρως επεκτατικών μακροοικονομικών πολιτικών για την αντιστάθμιση των επιπτώσεων της πανδημίας, που απαιτούν ταχεία προσαρμογή της πολιτικής από τις κεντρικές τράπεζες.

Το εάν όλες αυτές οι διάφορες μετατοπίσεις θα αποδειχθούν μόνιμες δεν είναι σαφές σε αυτό το στάδιο. Αλλά είναι ήδη προφανές ότι, σε πολλές περιπτώσεις, τα αποτελέσματά τους ήταν πιο επίμονα από ό,τι περιμέναμε αρχικά. Και αυτό εγείρει δύο σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τη φύση των βασικών οικονομικών σχέσεων.

Δύο ερωτήσεις σχετικά με τις βασικές οικονομικές σχέσεις

Το πρώτο ερώτημα είναι εάν θα αλλάξουν οι κραδασμοί που προκαλούν τις οικονομικές διακυμάνσεις.

Στον κόσμο πριν από την πανδημία, συνήθως θεωρούσαμε ότι η οικονομία προχωρά σε μια σταθερά διευρυνόμενη πορεία δυνητικής παραγωγής, με τις διακυμάνσεις να οφείλονται κυρίως στις διακυμάνσεις της ιδιωτικής ζήτησης. Αλλά αυτό μπορεί να μην είναι πλέον το κατάλληλο μοντέλο.

Για αρχή, είναι πιθανό να αντιμετωπίσουμε περισσότερα σοκ που θα προέρχονται από την ίδια την πλευρά της προσφοράς.

Γινόμαστε ήδη μάρτυρες των επιπτώσεων της επιτάχυνσης της κλιματικής αλλαγής και αυτό πιθανότατα θα μεταφραστεί σε συχνότερους κλυδωνισμούς της προσφοράς στο μέλλον. Πάνω από το 70% των εταιρειών στη ζώνη του ευρώ έχει υπολογιστεί ότι εξαρτώνται από τουλάχιστον μία υπηρεσία οικοσυστήματος. Η αλλαγή στο παγκόσμιο ενεργειακό μείγμα είναι επίσης πιθανό να αυξήσει το μέγεθος και τη συχνότητα των κραδασμών στον ενεργειακό εφοδιασμό, με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο να γίνονται λιγότερο ελαστικά ενώ οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν προκλήσεις διαλείπουσας λειτουργίας και αποθήκευσης.

Η επανασύνδεση και η φιλική υποστήριξη συνεπάγονται επίσης νέους περιορισμούς προσφοράς, ειδικά εάν ο κατακερματισμός του εμπορίου επιταχυνθεί πριν από την ανοικοδόμηση της εγχώριας βάσης εφοδιασμού. Έρευνα της ΕΚΤ διαπιστώνει ότι, σε ένα σενάριο όπου το παγκόσμιο εμπόριο κατακερματίζεται σε γεωπολιτικά μπλοκ, οι πραγματικές εισαγωγές θα μπορούσαν να μειωθούν έως και 30% παγκοσμίως και δεν θα μπορούσαν να αντισταθμιστούν πλήρως από το μεγαλύτερο εμπόριο εντός των μπλοκ.

Ταυτόχρονα, η υψηλότερη έκθεσή μας σε αυτούς τους κραδασμούς μπορεί να πυροδοτήσει πολιτικές απαντήσεις που κινούν επίσης την οικονομία. Το πιο σημαντικό, είναι πιθανό να δούμε ένα κύμα επενδύσεων που δεν θα είναι σε μεγάλο βαθμό εκτεθειμένες στον επιχειρηματικό κύκλο – τόσο επειδή οι επενδυτικές ανάγκες που αντιμετωπίζουμε είναι πιεστικές όσο και επειδή ο δημόσιος τομέας θα είναι κεντρικός στην πραγματοποίησή τους.

Για παράδειγμα, η ενεργειακή μετάβαση θα απαιτήσει τεράστιες επενδύσεις σε σχετικά σύντομο χρονικό ορίζοντα – περίπου 600 δισεκατομμύρια ευρώ κατά μέσο όρο ετησίως στην ΕΕ έως το 2030. Οι παγκόσμιες επενδύσεις στον ψηφιακό μετασχηματισμό αναμένεται να υπερδιπλασιαστούν έως το 2026. Και το νέο διεθνές τοπίο θα απαιτήσει επίσης σημαντική αύξηση των αμυντικών δαπανών: στην ΕΕ, περίπου 60 δισεκατομμύρια ευρώ θα απαιτούνται ετησίως για την επίτευξη του στόχου στρατιωτικών δαπανών του ΝΑΤΟ του 2% του ΑΕΠ. Ακόμα κι αν το κεφάλαιο έντασης άνθρακα διαγράφεται πιο γρήγορα, όλα αυτά θα οδηγήσουν σε υψηλότερες καθαρές επενδύσεις.

Μια τέτοια φάση υψηλότερων διαρθρωτικών επενδυτικών αναγκών θα κάνει τις οικονομικές προοπτικά πιο δυσανάγνωστες. Στη ζώνη του ευρώ, για παράδειγμα, οι επενδύσεις αυξήθηκαν το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους εν μέσω στάσιμης παραγωγής, εν μέρει λόγω των προσχεδιασμένων επενδυτικών δαπανών στο πλαίσιο του προγράμματος της ΕΕ Next Generation.

Το δεύτερο ερώτημα

Το δεύτερο ερώτημα αφορά τον τρόπο μετάδοσης αυτών των κραδασμών μέσω της οικονομίας.

Το νέο περιβάλλον θέτει τις βάσεις για μεγαλύτερα σοκ τιμών από ό,τι βλέπαμε πριν από την πανδημία. Εάν αντιμετωπίσουμε υψηλότερες επενδυτικές ανάγκες και μεγαλύτερους περιορισμούς προσφοράς, είναι πιθανό να δούμε ισχυρότερες πιέσεις τιμών σε αγορές όπως τα εμπορεύματα – ειδικά για τα μέταλλα και τα ορυκτά που είναι ζωτικής σημασίας για τις πράσινες τεχνολογίες. Και οι σχετικές τιμές θα πρέπει επίσης να προσαρμοστούν για να διασφαλιστεί ότι οι πόροι ανακατανέμονται σε αναπτυσσόμενους τομείς και μακριά από συρρικνούμενους.

Οι ανακατανομές μεγάλης κλίμακας μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε αύξηση των τιμών σε αναπτυσσόμενους τομείς που δεν μπορούν να αντισταθμιστούν πλήρως από την πτώση των τιμών σε αυτούς που συρρικνώνονται, λόγω των προς τα κάτω σταθερών ονομαστικών μισθών. Έτσι, το καθήκον των κεντρικών τραπεζών θα είναι να διατηρήσουν σταθερά αγκυρωμένες τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό στον στόχο μας, όσο αυτές οι σχετικές μεταβολές των τιμών συνεχίζονται.

Και αυτή η πρόκληση θα μπορούσε να γίνει πιο περίπλοκη στο μέλλον λόγω δύο αλλαγών στη συμπεριφορά καθορισμού των τιμών και των μισθών που βλέπουμε από την πανδημία.

Πρώτον, αντιμέτωπες με μεγάλες ανισορροπίες ζήτησης-προσφοράς, οι επιχειρήσεις έχουν προσαρμόσει τις στρατηγικές τιμολόγησης τους. Τις τελευταίες δεκαετίες χαμηλού πληθωρισμού, οι επιχειρήσεις που αντιμετώπισαν σχετικές αυξήσεις τιμών συχνά φοβούνταν να αυξήσουν τις τιμές και να χάσουν μερίδιο αγοράς. Αλλά αυτό άλλαξε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, καθώς οι εταιρείες αντιμετώπισαν μεγάλα, κοινά σοκ, τα οποία λειτουργούσαν ως σιωπηρός μηχανισμός συντονισμού έναντι των ανταγωνιστών τους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, είδαμε ότι οι επιχειρήσεις όχι μόνο είναι πιο πιθανό να προσαρμόσουν τις τιμές, αλλά και να το κάνουν στην πράξη. Αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο, σε ορισμένους τομείς, η συχνότητα μεταβολών των τιμών έχει σχεδόν διπλασιαστεί στη ζώνη του ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια σε σύγκριση με την περίοδο πριν από το 2022.

Η δεύτερη αλλαγή ήταν η στενή αγορά εργασίας, η οποία έφερε τους εργαζόμενους σε ισχυρότερη θέση για να ανακτήσουν τις πραγματικές απώλειες μισθών. Προηγουμένως, ακόμη και όταν οι κρίσεις τροφοδοτούσαν τις τιμές, ο κίνδυνος δευτερογενών επιπτώσεων περιοριζόταν, καθώς λειτουργούσαμε ως επί το πλείστον με επίμονη χαλάρωση της αγοράς εργασίας. Όμως, όπως βλέπουμε σήμερα, όταν οι εργαζόμενοι έχουν μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη, μια άνοδος του πληθωρισμού μπορεί να προκαλέσει αύξηση των μισθών για «να καλύψει τη διαφορά», που μπορεί να οδηγήσει σε μια πιο επίμονη διαδικασία πληθωρισμού.

Ασφαλώς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι και οι δύο αυτές εξελίξεις είναι προσωρινές. Στην πραγματικότητα, βλέπουμε ήδη κάποια στοιχεία στη ζώνη του ευρώ ότι οι επιχειρήσεις αλλάζουν τις τιμές λιγότερο συχνά, αν και σε ένα περιβάλλον με πτώση των τιμών της ενέργειας και των εισροών. Και είναι πιθανό η στενότητα στην αγορά εργασίας να χαλαρώσει καθώς η οικονομία επιβραδύνεται, οι αναντιστοιχίες προσφοράς-ζήτησης που δημιουργούνται από την πανδημία εξασθενούν και, με την πάροδο του χρόνου, η ψηφιοποίηση οδηγεί σε υψηλότερη προσφορά εργασίας, μεταξύ άλλων με τη μείωση των φραγμών εισόδου.

Αλλά πρέπει επίσης να είμαστε ανοιχτοί στο ενδεχόμενο ορισμένες από αυτές τις αλλαγές να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια. Εάν η παγκόσμια προσφορά γίνει λιγότερο ελαστική, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς εργασίας, και ο παγκόσμιος ανταγωνισμός μειώνεται, θα πρέπει να περιμένουμε ότι οι τιμές θα αναλάβουν μεγαλύτερο ρόλο στην προσαρμογή. Και αν αντιμετωπίζουμε επίσης κραδασμούς που είναι μεγαλύτεροι και πιο συνηθισμένοι – όπως η ενέργεια και γεωπολιτικά σοκ – θα μπορούσαμε να δούμε τις εταιρείες να μετακυλίουν τις αυξήσεις κόστους με μεγαλύτερη συνέπεια.

Σε αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί ώστε η μεγαλύτερη αστάθεια στις σχετικές τιμές να μην εισχωρήσει σε μεσοπρόθεσμο πληθωρισμό μέσω των μισθών που «κυνηγούν» επανειλημμένα τις τιμές. Αυτό θα μπορούσε να καταστήσει τον πληθωρισμό πιο επίμονο, εάν οι αναμενόμενες αυξήσεις μισθών ενσωματωθούν στη συνέχεια στις αποφάσεις τιμολόγησης των επιχειρήσεων, προκαλώντας αυτό που ονόμασα πληθωρισμό «αντίπαλο».

Ισχυρή χάραξη πολιτικής σε μια εποχή αλλαγών και ρήξεων

Έτσι, σε αυτήν την εποχή των αλλαγών και των ρήξεων, όπου δεν γνωρίζουμε ακόμη αν επιστρέφουμε στον παλιό κόσμο ή εισερχόμαστε σε έναν νέο, πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι η χάραξη πολιτικής παραμένει ισχυρή;

Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν τρία βασικά στοιχεία: η σαφήνεια, η ευελιξία και η ταπεινοφροσύνη .

Σαφήνεια

Πρώτον, πρέπει να δηλώσουμε με σαφήνεια τον στόχο μας και την ακλόνητη δέσμευση να τον επιτύχουμε.

Η σαφήνεια θα είναι σημαντική για τον καθορισμό του κατάλληλου ρόλου της νομισματικής πολιτικής στις συνεχιζόμενες μεταβάσεις. Πρέπει να είμαστε σαφείς ότι η σταθερότητα των τιμών είναι θεμελιώδης πυλώνας ενός περιβάλλοντος φιλικού προς τις επενδύσεις. Αντιμέτωπη με έναν μεταβαλλόμενο κόσμο, η νομισματική πολιτική δεν θα πρέπει να γίνει η ίδια πηγή αβεβαιότητας.

Αυτό θα είναι κρίσιμο για να διατηρήσουμε σταθερά αγκυρωμένες τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό, ακόμη και όταν υπάρχουν προσωρινές αποκλίσεις από τον στόχο μας, όπως μπορεί να συμβαίνει σε μια οικονομία πιο επιρρεπή σε κραδασμούς. Και θα είναι επίσης βασικό για τη διατήρηση της εμπιστοσύνης του κοινού ότι, ακόμη και σε ένα νέο περιβάλλον, δεν θα χάσουμε τον στόχο μας. Πρέπει και θα διατηρήσουμε τον πληθωρισμό στο 2% μεσοπρόθεσμα.

Ευελιξία

Για να πετύχουμε όμως τους στόχους μας, χρειαζόμαστε ευελιξία στην ανάλυσή μας.

Δεν μπορούμε να κάνουμε πολιτική με βάση απλούς κανόνες ή ενδιάμεσους στόχους σε μια αβέβαιη οικονομία. Και αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να βασιζόμαστε αποκλειστικά σε μοντέλα που υπολογίζονται με παλιά δεδομένα, προσπαθώντας να βελτιώσουμε την πολιτική γύρω από σημειακές προβλέψεις. Ταυτόχρονα, πρέπει επίσης να αποφύγουμε την άλλη παγίδα της υπερβολικής εστίασης στα τρέχοντα δεδομένα και της «οδήγησης με τον καθρέφτη οπισθοπορείας», καθώς αυτό είναι πιθανό να καταστήσει τη νομισματική πολιτική μια αντιδραστική δύναμη και όχι μια σταθεροποιητική δύναμη.

Αντίθετα, θα πρέπει να κατασκευάσουμε πλαίσια πολιτικής που να συλλαμβάνουν την πολυπλοκότητα που αντιμετωπίζουμε και να παρέχουν μια αντιστάθμιση έναντι αυτής – κάτι που οι κεντρικές τράπεζες έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν. Στην περίπτωση της ΕΚΤ, λάβαμε τις μελλοντικές μας αποφάσεις με βάση από τρία κριτήρια: τις προοπτικές για τον πληθωρισμό, τη δυναμική του υποκείμενου πληθωρισμού και την ισχύ της μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής.

Αυτά τα τρία κριτήρια συμβάλλουν στην άμβλυνση της αβεβαιότητας γύρω από τις μεσοπρόθεσμες προοπτικές συνδυάζοντας τις προβλέψεις του προσωπικού μας για τον πληθωρισμό, την τάση που μπορούμε να εξαγάγουμε από τον υποκείμενο πληθωρισμό και την αποτελεσματικότητα των μέτρων πολιτικής μας για την αντιμετώπιση αυτής της τάσης. Κοιτάζοντας το μέλλον, αναμένω ότι αυτός ο τύπος προσέγγισης «πολλαπλών ποδιών» θα χρειαστεί για την αποτελεσματική βαθμονόμηση της πολιτικής. Αλλά θα χρειαστεί επίσης να βελτιώσουμε αυτή τη διαδικασία ενημερώνοντας τακτικά τα μοντέλα μας και τις τεχνολογίες πρόβλεψης, και με βαθύτερη ανάλυση των μεταβλητών που λειτουργούν ως οι καλύτεροι κύριοι δείκτες.

Ταπεινοφροσύνη

Το τρίτο στοιχείο που είναι κρίσιμο σε αυτό το νέο περιβάλλον είναι η ταπεινοφροσύνη . Ενώ πρέπει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε για να οξύνουμε την εικόνα μας για το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο, θα πρέπει επίσης να είμαστε σαφείς σχετικά με τα όρια όσων γνωρίζουμε επί του παρόντος και τι μπορεί να επιτύχει η πολιτική μας. Αν θέλουμε να διατηρήσουμε την αξιοπιστία μας στο κοινό, θα χρειαστεί να μιλήσουμε για το μέλλον με τρόπο που να αποτυπώνει καλύτερα την αβεβαιότητα που αντιμετωπίζουμε.

Η ΕΚΤ έχει ήδη κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση στη διαδικασία προβλέψεών μας, αλλά υπάρχει ακόμη δρόμος. Έχουμε δημοσιεύσει αναλύσεις ευαισθησίας βασικών μεταβλητών, όπως οι τιμές της ενέργειας και οι μισθοί, και χρησιμοποιήσαμε ανάλυση σεναρίων κατά τη διάρκεια της πανδημίας και μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία. Επιδιώκουμε επίσης να είμαστε πιο διαφανείς όσον αφορά τα λάθη πρόβλεψής μας.

Η έρευνα δείχνει ότι τα νοικοκυριά εμπιστεύονται λιγότερο τις προβλέψεις των κεντρικών τραπεζών, εάν η πρόσφατη απόδοσή τους ήταν κακή, αλλά μπορούμε να μετριάσουμε αυτό το πρόβλημα εάν μιλάμε για προβλέψεις με πιο ενδεχομενικό τρόπο και παρέχουμε καλύτερες εξηγήσεις για τα σφάλματα. Για το λόγο αυτό, το προσωπικό της ΕΚΤ έχει αρχίσει να δημοσιεύει τους κύριους παράγοντες πίσω από τα λάθη στις προβλέψεις μας για τον πληθωρισμό και σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να το κάνουμε.

Συμπεράσματα

Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω.

Δεν υπάρχει προϋπάρχον βιβλίο οδηγιών για την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε σήμερα – και έτσι καθήκον μας είναι να συντάξουμε ένα νέο.

Η χάραξη πολιτικής σε μια εποχή αλλαγών και ρήξεων απαιτεί ανοιχτό μυαλό και προθυμία να προσαρμόσουμε τα αναλυτικά μας πλαίσια σε πραγματικό χρόνο στις νέες εξελίξεις. Ταυτόχρονα, σε αυτήν την εποχή αβεβαιότητας, είναι ακόμη πιο σημαντικό οι κεντρικές τράπεζες να παρέχουν μια ονομαστική άγκυρα για την οικονομία και να διασφαλίζουν τη σταθερότητα των τιμών σύμφωνα με τις αντίστοιχες εντολές τους.

Στο σημερινό περιβάλλον, αυτό σημαίνει – για την ΕΚΤ – τον ​​καθορισμό των επιτοκίων σε επαρκώς περιοριστικά επίπεδα για όσο διάστημα είναι απαραίτητο για να επιτευχθεί έγκαιρη επιστροφή του πληθωρισμού στο μεσοπρόθεσμο στόχο μας 2%.

Και προχωρώντας μπροστά, πρέπει να παραμείνουμε ξεκάθαροι στους στόχους μας, ευέλικτοι στην ανάλυσή μας και ταπεινοί στον τρόπο επικοινωνίας μας. Όπως είπε κάποτε ο John Maynard Keynes, «η δυσκολία βρίσκεται, όχι στις νέες ιδέες, αλλά στην απόδραση από τις παλιές».

Πηγή: ΟΤ