Άλλοι πέθαναν στο πεζοδρόμιο αφού τρυπήθηκαν από τη δηλητηριασμένη μύτη μιας ομπρέλας, άλλες έσβησαν μπροστά στον καθρέφτη τους φορώντας ένα πειραγμένο κραγιόν που τους δόθηκε ως δώρο και οι περισσότεροι τρώγοντας απλά ένα πιάτο σούπα μπορς…

Οι Ρώσοι υπήρξαν ανέκαθεν ευρηματικοί στην εξαφάνιση των αντιπάλων τους από προσώπου γης και αυτό δεν άλλαξε -μάλλον ανέβηκε επίπεδο- από τότε που ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανέλαβε τα ηνία της αχανούς χώρας, πριν από 23 ολόκληρα χρόνια.

Δηλητηριάσεις σε αφθονία, αρκετοί πυροβολισμοί και πολλές πτώσεις από τα παράθυρα σημάδεψαν τη θητεία του στην πρώτη γραμμή της εξουσίας, τιμωρώντας αυστηρά όσους τόλμησαν να σηκώσουν ανάστημα στο Κρεμλίνο και προειδοποιώντας έγκαιρα εκείνους που απλά τους πέρασε –έστω και φευγαλέα- η σκέψη να πράξουν τα ανάλογα.

«Το νόβιτσοκ θα τον προλάβει»

Παρότι αποδείξεις δεν βρέθηκαν ποτέ και ο Ρώσος πρόεδρος, κατά κανόνα λιγομίλητος, κατάφερνε κάθε φορά να μην πει αυτό που θα μπορούσε ενδεχομένως να προδώσει την εμπλοκή του, είναι δεκάδες οι θάνατοι που του αποδίδονται, με τελευταίο αυτόν του Γεβγκένι Πριγκόζιν που πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα την περασμένη Τετάρτη μαζί με τον υπαρχηγός της Wagner Ντμίτρι Ούτκιν.

Όπως είχε δηλώσει προφητικά -και όχι άδικα- ανώτερος Ρώσος αξιωματούχος υπό καθεστώς ανωνυμίας στον Guardian, την επαύριον της ανταρσίας του άγριου αφεντικού της διαβόητης μισθοφορικής ομάδας “σε μισό χρόνο από σήμερα, σε ένα χρόνο από σήμερα το νόβιτσοκ (νευροτοξικός παράγοντας) θα προλάβει τον Πριγκόζιν”…

Τελικά χρειάστηκαν δυο μήνες μόνο…

Παρά το γεγονός ότι η απειλή που συνιστούσε  ο Πριγκόζιν για τον Πούτιν «απενεργοποιήθηκε» με ένα δυστύχημα, δεν χωρεί αμφιβολία ότι το αγαπημένο μέσο εξαφάνισης όσων αμφισβήτησαν την «ενός ανδρός αρχή» είναι το δηλητήριο.

Αγαπημένο μου δηλητήριο

Το ρωσικό ενδιαφέρον για τα δηλητήρια έχει ιστορία 100 και πλέον ετών, από τότε που ο Βλαντίμιρ Λένιν έδωσε εντολή να δημιουργηθεί ένα μυστικό χημικό εργαστήριο, το Εργαστήριο Χ όπως το έλεγαν οι Σοβιετικοί.

Η τρομερή και φοβερή KGB χρησιμοποιούσε τα χημικά παρασκευάσματα του Εργαστηρίου Χ για να σιωπήσει τους κρατικούς εχθρούς στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, με πιο γνωστή ίσως την περίπτωση του Βούλγαρου αντιφρονούντα Γκεόργκι Μαρκόφ, που δολοφονήθηκε με ρικίνη, με την οποία ήρθε σε επαφή μέσω μιας ομπρέλας, στο Λονδίνο στα τέλη της δεκαετίας του 1970.

Στη βρετανική πρωτεύουσα έγιναν και οι δύο πιο γνωστές δηλητηριάσεις που αποδίδονται στον Πούτιν και κυριάρχησαν για πολύ καιρό στα πρωτοσέλιδα του ξένου Τύπου.

«Μπορεί να καταφέρετε να φιμώσετε έναν άντρα, αλλά η δυσαρέσκεια των διαδηλώσεων σε όλο τον κόσμο θα ηχεί στα αυτιά σας για το υπόλοιπο της ζωής σας, κύριε Πούτιν», είπε ο Αλεξάντερ Λιτβινένκο από το κρεβάτι του στο νοσοκομείο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή το 2006.

Ασυγχώρητη η προδοσία

Ο πρώην πράκτορας της KGB που είχε καταφύγει στο Λονδίνο και εργαζόταν για την MI6, ερευνώντας τους δεσμούς του Κρεμλίνου με το οργανωμένο έγκλημα, δηλητηριάστηκε με ραδιενεργό πολώνιο και είχε έναν μαρτυρικό θάνατο.

Πριν πεθάνει πρόλαβε να αποκαλύψει στους δημοσιογράφους ότι η FSB, η ομοσπονδιακή υπηρεσία πληροφοριών της Ρωσίας που διαδέχτηκε την KGB, εξακολουθούσε να παράγει δηλητήρια στο προαναφερθέν εργοστάσιο της σοβιετικής εποχής.

Πάνω από μια δεκαετία αργότερα ο Σεργκέι Σκριπάλ, πρώην Ρώσος αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών που εργαζόταν ως διπλός πράκτορας για λογαριασμό του Ηνωμένου Βασιλείου δηλητηριάστηκε με τον νευροτοξικό παράγοντα νόβιτσοκ (novichok-νεοφερμένο) που είχε αναπτυχθεί επί Σοβιετικής Ένωσης τις δεκαετίες του 1970 και 1980 με σκοπό να προσπερνιούνται οι διεθνείς απαγορεύσεις για τα χημικά όπλα.

Και στις δύο περιπτώσεις το Κρεμλίνο αρνήθηκε κάθε συμμετοχή, με τον Ρώσο πρόεδρο να δηλώνει σε άσχετη χρονική στιγμή ότι οι διπλοί πράκτορες είναι «προδότες» και ότι το μόνο που ο ίδιος δεν θα μπορέσει να συγχωρέσει ποτέ είναι η «προδοσία».

Δηλητηριάσεων συνέχεια

Να σημειωθεί ότι με νόβιτσοκ ανακαλύφθηκε ότι δηλητηριάστηκε και ο Αλεξέι Ναβάλνι σε πτήση του από τη Σιβηρία προς τη Μόσχα, αλλά στάθηκε τυχερός επειδή πρόλαβε να πάει για θεραπεία στη Γερμανία. Σήμερα βρίσκεται στη φυλακή της πατρίδας του με σωρεία κατηγοριών και πραγματικό έγκλημα του την αντίδραση του στη εξουσία του Πούτιν.

Έρευνα του ιστότοπου Bellingcat εντόπισε τουλάχιστον οκτώ στελέχη της FSB που φέρεται να βρίσκονται πίσω από τη δηλητηρίαση του Ναβάλνι. Ένας από τους πράκτορες που φέρεται να εμπλέκονται ομολόγησε αργότερα τον ρόλο του στην πλοκή σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον αρχηγό της αντιπολίτευσης.

Οι ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας φέρονται επίσης να έχουν δηλητηριάσει λιγότερο επιφανείς Ρώσους, συμπεριλαμβανομένου του συγγραφέα Ντμίτρι Μπίκοφ και του καλλιτέχνη, Πιότρ Βερζίλοφ, ανεπίσημου εκπρόσωπου του φεμινιστικού πανκ-ροκ συγκροτήματος Pussy Riot και ακτιβιστική ομάδα διαμαρτυρίας, ο οποίος μεταφέρθηκε επίσης στη Γερμανία για θεραπεία λίγο μετά την ασθένεια.

Αξιοσημείωτο είναι ότι πρόσφατα άρθρο του ανεξάρτητου ειδησεογραφικού πρακτορείου Insider ισχυρίστηκε ότι τρεις Ρώσοι δημοσιογράφοι γνωστοί για τις θέσεις τους κατά του Κρεμλίνου και του πολέμου στην Ουκρανία μπορεί να έχουν δηλητηριαστεί το τελευταίο χρονικό διάστημα σε ξένες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας και της Γεωργίας.

Η φίμωση της αλήθειας

Μπορεί το δηλητήριο να είναι το αγαπημένο όπλο του Κρεμλίνου, αυτό δεν σημαίνει ότι άτομα που κινήθηκαν εναντίον του με οποιονδήποτε τρόπο δεν πέθαναν από πυρά αγνώστων σε σκοτεινή αποστολή με συγκεκριμένο στόχο.

Η δημοσιογράφος Άννα Πολιτκόφσκαγια πυροβολήθηκε το 2006 στην είσοδο του σπιτιού της στη Μόσχα, μόλις είχε γυρίσει από το σουπερμάρκετ. Είχε κατηγορήσει ευθέως και δημόσια τον Πούτιν ότι κατέστρεψε τη δημοκρατία στη Ρωσία, ότι «όσοι τον επικρίνουν κινδυνεύουν να πυροβοληθούν, να δηλητηριαστούν ή να δικαστούν».

Έγραψε αρκετά βιβλία για τη βαρβαρότητα του πολέμου της Ρωσίας στην Τσετσενία, τις καταχρήσεις από τα ρωσικά στρατεύματα και τον υποστηριζόμενο από το Κρεμλίνο Τσετσένο ηγέτη Ραμζάν Καντίροφ, τα οποία διαβάστηκαν πολύ εκτός των συνόρων της χώρας της.

Γι’ αυτό άλλωστε και η δολοφονία της προκάλεσε ωστικό κύμα σε όλο τον κόσμο. Παρότι οι δράστες του εγκλήματος βρέθηκαν και καταδικάστηκαν 17 χρόνια μετά το έγκλημα, μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστο ποιος έδωσε τη σχετική διαταγή.

Ύποπτοι φόνοι

Η δολοφονία του Μπορίς Νεμτσόφ, ενός Ρώσου πολιτικού και επικριτή της ρωσικής ηγεσίας, σημειώθηκε στο κέντρο της Μόσχας στη γέφυρα Μπολσόι Μοσκβορέτσκι το 2015.

Ένας άγνωστος δράστης πυροβόλησε επτά ή οκτώ φορές με πιστόλι Μακάροφ, και τέσσερις από τις σφαίρες χτύπησαν τον Νέμτσοφ στο κεφάλι, την καρδιά, το συκώτι και το στομάχι, σκοτώνοντάς τον σχεδόν ακαριαία.

Λίγες ώρες νωρίτερα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Μπόρις Γέλτσιν, που αποτελούσε και τον πιθανότερο πολιτικό κληρονόμο του, πριν διορισθεί αναπάντεχα και ξαφνικά ο  Πούτιν στην προεδρία τον Δεκέμβριο 1999 είχε κάνει έκκληση στο κοινό να υποστηρίξει μια πορεία ενάντια στην εμπλοκή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Το σκηνικό των κατά συρροή εγκλημάτων συμπληρώνουν ανεπιβεβαίωτες αυτοκτονίες, όπως αυτή του Μπόρις Μπερεζόφσκι, κάποτε φίλου του Ρώσου προέδρου και στη συνέχεια σφοδρού επικριτή των πολιτικών του, που βρέθηκε κρεμασμένος στο μπάνιο του σπιτιού του Άσκοτ της Βρετανίας το 2013.

Μια αποτελεσματική κίνηση

Ομοίως ο Μιχαήλ Λέσιν, που ίδρυσε το ρωσικό αγγλικό τηλεοπτικό κανάλι RT, πρώην Russia Today, ανακαλύφθηκε το 2015 νεκρός σε δωμάτιο ξενοδοχείου στην Ουάσιγκτον, όπου είχε προσκαλεστεί να παρευρεθεί σε μια φιλανθρωπική βραδιά, αφού είχε έρθει σε ρήξη με τον Πούτιν.

Παρότι η αρχική ετυμηγορία του θανάτου ήταν καρδιακή προσβολή, αμερικανική νεκροψία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι χτυπήθηκε βάναυσα στο κεφάλι με αμβλύ αντικείμενο.

Αν κάτι φανερώνουν τα παραπάνω είναι ότι σε θέματα προδοσίας, ακόμα και αντιπαράθεσης, το Κρεμλίνο δεν έχει πολλές κινήσεις, έχει μια και συγκεκριμένη και συνήθως αποτελεσματική. Απλά χρησιμοποιεί διαφορετικά μέσα κάθε φορά…

Headlines