Εξηγώντας το «φονικό» βλέμμα της Σοφίας Λόρεν στο… απειλητικό μπούστο της Μάνσφιλντ

Ήταν το τελευταίο άτομο που έφτασε σε εκείνο το σημαντικό δείπνο τον Απρίλιο του 1957, φορώντας ένας ροζ, σατέν πλην εξώπλατο φόρεμα. Κατευθύνθηκε αμέσως στο τραπέζι της ηθοποιού Σοφία Λόρεν, η οποία είχε εντυπωσιάσει το Χόλυγουντ με την υποκριτική της δεινότητα στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Η Ιταλίδα ηθοποιός ήταν το τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς, μιας και για εκείνη ήταν οργανωμένο το δείπνο από τη Paramount Pictures.

«Όλος ο κινηματογράφος ήταν εκεί, ήταν απίστευτο», θα έλεγε μετά από χρόνια η Λόρεν. «Και μετά έρχεται η Τζέιν Μάνσφιλντ, η τελευταία που ήρθε. Για μένα, τότε ήταν καταπληκτικό».

Το φόρεμα όμως της ξανθιάς ανερχόμενης σεξοβόμβας του Χούλιγουντ και πρώην Playmate, που κόντευε να υπερκεράσει ακόμα και τη Μέριλιν Μονρόε, είχε μια τολμηρή λαιμόκοψη, δίχως μάλιστα να φοράει σουτιέν.

Η εντυπωσιακή πρώην Playmate Τζέιν Μάνσφιλντ, μόλις έκατσε δίπλα στη Λόρεν κατάφερε σε μια στιγμή -από τις πολλές μάλλον- να τραβήξει το επίμονο βλέμμα της Ιταλίδας ηθοποιού πάνω στο στήθος της… το οποίο «ξεθάρρευε» σε τέτοιο βαθμό, που το ήπιο περιορισμένο σατενένιο ύφασμα αδυνατούσε να καλύψει τις θηλές.

Μάλλον για κακή τύχη της Ιταλίδας ηθοποιού, ο φωτογραφικός αιχμαλώτισε τη στιγμή που έμεινε στην ιστορία. «Αυτή είναι η μόνη φωτογραφία», θα έλεγε η Λόρεν το 2014, αποκαλύπτοντας αργότερα ότι αρνείται να δώσει αυτόγραφο για τους θαυμαστές της. «Δεν θέλω να έχω καμία σχέση με αυτό», εξήγησε. «Και επίσης από σεβασμό για τη Τζέιν Μάνσφιλντ γιατί δεν είναι πια μαζί μας».

Πολλοί, αργότερα, απέδωσαν αυτό το επίμονο βλέμμα στο γεγονός ότι η Μάνσφιλντ είχε -επιτηδευμένα- εμφανώς μεγαλύτερο στήθος και αυτό φαίνεται να σόκαρε την Ιταλίδα καλλονή, υποδηλώνοντας ολίγον φθόνο, ίσως.

Είναι έτσι όμως;

Η αυτοπεποίθηση που δίνει το μεγάλο μπούστο

Ο Αυστραλός πλαστικός χειρούργος δρ. Jamie Burt, που ειδικεύεται στην προσθετική στήθους αναφέρει πως «οι γυναίκες με μικρό στήθος θεωρούν δεδομένο το γεγονός ότι μπορούν να μπουν σε ένα δωμάτιο και να γίνουν αντιληπτές για τα ρούχα που φοράνε ή το χτένισμα τους. Όταν ένας άντρας τους σφίγγει το χέρι, τείνει να κοιτάζει στα μάτια τους και όχι στο σώμα τους. Αυτό δεν ισχύει γενικά για τις γυναίκες με μεγάλο στήθος. Δυστυχώς, οι άνθρωποι γενικά κάνουν κρίσεις για τη σεξουαλική συμπεριφορά μιας γυναίκας με βάση την προκλητικότητα του σώματός της».

Έτσι, αν και όχι όλοι, αλλά «πολλοί άντρες θα είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς όταν κοιτάζουν ένα γυναικείο στήθος με μεγάλο στήθος κατά τη διάρκεια της γνωριμίας. Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιζήμιο για την αυτοεκτίμηση εάν υπάρχει μεγάλο χάσμα ηλικίας μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας, όπως όταν ένας μεσήλικας κοιτάζει ακατάλληλα ένα έφηβο κορίτσι. Μια τέτοια ανεπιθύμητη προσοχή μπορεί να κάνει ένα κορίτσι ή μια γυναίκα να ντρέπεται για το σώμα της».

Σίγουρα η Μάνσφιλντ ένιωθε πολύ όμορφα με το στήθος της, πιστεύοντας πως άξιζε να το επιδεικνύει στους αδηφάγους φωτογράφους. Γι΄αυτό και ο δρ. Burt επισημαίνει ότι συχνά θεωρείται ότι το μεγάλο στήθος σου δίνει αυτοπεποίθηση. Πολλές Αμερικανίδες –και όχι μόνο- παθαίνουν ψύχωση με αυτό. Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Αισθητικής Πλαστικής Χειρουργικής (ASAPS), μόνο οι ΗΠΑ είχαν 399.440 γυναίκες που πήγαν για αυξητική ή βελτίωση στήθους το 2007. Άλλες 153.807 πήγαν για μείωση του μεγέθους του στήθους τους.

Πρόσεχε τι εύχεσαι

Ωστόσο, δεν συμβαίνει πάντα να χαρίζει το μεγάλο στήθος αυτοπεποίθηση, όπως αναφέρει ο Burt. Μπορεί στις φωτογραφήσεις, τις επιδείξεις και τις εκδηλώσεις να έδινε συγκριτικό πλεονέκτημα το μεγάλο στήθος της Μάνσφιλντ, ειδικά σε μια περίοδο που ξεπήδησαν περιοδικά τύπου Playboy, αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά στην υπόλοιπη ζωή.

«Οι γυναίκες με υπερβολικά μεγάλο στήθος αντιμετωπίζουν περιορισμούς στη ζωή τους που δεν πρέπει ποτέ να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες με μικρότερο στήθος», αναφέρει ο Burt.

«Πολλά αθλήματα είναι εκτός συζήτησης για τις γυναίκες με μεγάλο στήθος. Το τζόκινγκ, το τένις, το βόλεϊ και η ιππασία είναι όλες οι δραστηριότητες με τις οποίες οι γυναίκες με μεγάλο στήθος θα δυσκολευτούν, ακόμη και με τα καλύτερα αθλητικά σουτιέν. Η ύπαρξη αυτών των περιορισμών συνεισφέρει επίσης σημαντικά στα προβλήματα αυτοεκτίμησης με την πάροδο του χρόνου. Το επιπλέον βάρος του μεγάλου μεγέθους στήθους κάνει τον αθλητισμό και τις καθημερινές δραστηριότητες να είναι δύσκολες».

Πράγματ, στην έρευνά τους πάνω σε 345 Αυστραλές, από 18 έως 83 ετών, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το μεγαλύτερο μέγεθος συσχετίστηκε με μεγαλύτερη πιθανότητα δυσαρέσκειας από μια μεγαλόστηθη γυναίκα. Στη μεγαλύτερη, μάλιστα έρευνα που έγινε ποτέ το 2020, για την εξέταση της εικόνας που έχουμε για το σώμα μας από το Πανεπιστημίου Άνγκλια Ράσκιν, ανακαλύφθηκε πως το 48% των γυναικών ήθελαν μεγαλύτερο στήθος από αυτό που είχαν, το 23% των γυναικών ήθελαν μικρότερο στήθος και μόνο το 29% των γυναικών ήταν ικανοποιημένες με το μέγεθος τους. Κοινώς, οι 7 στις 10 γυναίκες «τρώγονταν με τα ρούχα τους» για το στήθος τους. Ενδεχομένως, ο Τύπος, η διαφήμιση και τα ΜΜΕ να παίζουν κάποιον ρόλο σε αυτό, καλλιεργώντας πρότυπα.

Μπούμ!

Συνέβη όμως αυτό πράγματι με τη Λόρεν; Το μεγαλύτερο στήθος της συντροφιάς της σε εκείνο το τραπέζι του Απρίλη του 1957, την σόκαρε;

Η ίδια η Ιταλίδα, στη συνέντευξή της το 2014 έδειξε ότι δεν το είδε ανταγωνιστικά.

«Ακούστε. Δείτε τη φωτογραφία», είπε αναφερόμενη στη διάσημη εικόνα. «Πού είναι τα μάτια μου; Κοιτάζω τις θηλές της γιατί φοβάμαι ότι πρόκειται να έρθουν στο πιάτο μου. Στο πρόσωπό μου μπορείς να δεις τον φόβο. Είμαι τόσο φοβισμένη που όλα στο φόρεμά της θα φουσκώσουν -ΜΠΟΥΜ!- και θα «χυθούν» σε όλο το τραπέζι».

Ίσως αυτή η εξήγηση συνδέεται με το πολύ πρόσφατο εύρημα Μεξικανών επιστημόνων (2023) ψάχνοντας τους παράγοντες που σχετίζονται με την εικόνα σώματος και την αυτοεκτίμηση σε καρκινοπαθείς γυναίκες που έχουν κάνει μαστεκτομή: Οι γυναίκες με αίσθηση του χιούμορ αναφέρουν υψηλότερη ικανοποίηση από την εικόνα του σώματός τους και υψηλότερη αυτοεκτίμηση και αυτό είναι ευεργετικό για την αντιμετώπιση της νόσου.

Αν, λοιπόν, υπάρχει ανάγκη προσθετικής, αυτή είναι περισσότερο χιούμορ, όπως ο «φόβος» της Λόρεν για ένα «μπούμ» τους στήθους της Μάνσφιλντ. Γι΄αυτό και στην ιστορία δεν θα μείνει το μεγάλο στήθος μιας σταρ της δεκαετίας το 1950, αλλά η αντίδραση σε αυτό.