Μεταναστευτικό: Ποιος δείκτης σπάει τους φράκτες της Ευρώπης Φρούριο – Το ιταλικό παράδειγμα

Οι οικονομικές υποσχέσεις εκλέγουν κατά κανόνα ηγέτες, η πραγματικότητα των αριθμών όμως μπορεί  να τους γκρεμίσει από τις καρέκλες τους μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου.

Η Τζόρτζια Μελόνι δεν πρόλαβε να χαρεί τις προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού ταμείου (ΔΝΤ) στις αρχές του μήνα, σύμφωνα με τις οποίες η Ιταλία αναπτύσσεται φέτος ταχύτερα από τη Γερμανία και τη Γαλλία, και τα νέα οικονομικά στοιχεία της τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια.

Η συρρίκνωση της ιταλικής οικονομίας κατά 0.3% το δεύτερο τρίμηνο του 2023, την ώρα που η ευρωζώνη το ίδιο χρονικό διάστημα κατέγραψε ανάπτυξη της τάξεως του 0.3% έφερε σε δύσκολη θέση την Ιταλίδα πρωθυπουργό, που κατηγορήθηκε από τους αναλυτές πως επικεντρώθηκε στον πληθωρισμό και έχασε το τρένο όσον αφορά τη διατήρηση της αναπτυξιακής τροχιάς και τη βιωσιμότητα του ιταλικού χρέους.

Με φόντο τα παραπάνω και την αδιαμφισβήτητη δημογραφική παρακμή της Ιταλίας, αφού σε 39 από τις 107 συνολικά επαρχίες της οι συνταξιούχοι είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους, η Μελόνι, που δεν θέλει να παίξει κορώνα γράμμα την εξουσία της, ούτε να περάσει στην ιστορία ως η πρωθυπουργός που απέτυχε να εκμεταλλευτεί σωστά τη χρυσή ευκαιρία των 200δισ. ευρώ του ιταλικού Σχέδιου Ανάκαμψης, άρχισε να αλλάζει τα όσα έλεγε μέχρι τώρα.

Ψάχνοντας για λύσεις

Για παράδειγμα, αφού πήρε πίσω τα μέτρα στήριξης των φτωχότερων νοικοκυριών που είχαν δρομολογηθεί τα προηγούμενα χρόνια, ξεκαθάρισε ότι δεν σκοπεύει να φορολογήσει τα «νόμιμα κέρδη» των τραπεζών, μετά την ανακοίνωση επιβολής εκτάκτου φόρου στα υπερκέρδη των τραπεζών, ενώ έφτασε μέχρι του σημείου να… αγαπήσει τους μετανάστες.

Η πρωθυπουργός, που κάποτε υποσχόταν ναυτικό αποκλεισμό για να  εμποδίσει τους μετανάστες να διασχίσουν τη Μεσόγειο, την οποία όλοι σήμερα αναγνωρίζουν ως το μεγαλύτερο νεκροταφείο απελπισμένων στον κόσμο, ρίχνει τώρα νερό στο κρασί της, γιατί όπως σχολίασε ο Κλαούντιο Τσεράσα, εκδότης της κεντρώας ιταλικής εφημερίδας Il Foglio, «όταν είσαι στην κυβέρνηση, πρέπει να βρεις λύσεις, αντί για αποδιοπομπαίους τράγους».

Για την ακρίβεια, χαλάρωσε κατά πολύ τους ελέγχους στα χερσαία και κυρίως θαλάσσια σύνορα της μεσογειακής χώρας της, επιτρέποντας μια σημαντική αύξηση στις αφίξεις προσφύγων και μεταναστών οι οποίοι χρειάζονται για να στελεχώσουν τον αποστεωμένο παραγωγικό κορμό της, συμπλήρωσε στο σχετικό άρθρο του το Politico.

Σε αυτό το πλαίσιο, μάλιστα, εισήγαγε μια ειδική μεταναστευτική νομοθεσία, που θα ανοίξει τον δρόμο σε έως και 1,5 εκατομμύριο νέους μετανάστες, προκειμένου να πατήσουν σε ιταλικό έδαφος μέσω νόμιμων οδών.

Η ψυχρή διακυβέρνηση

Συγκεκριμένα το διάταγμα της Μελόνι εκτιμά ότι η Ιταλία χρειάζεται 833.000 νέους μετανάστες τα επόμενα τρία χρόνια για να καλύψει τα κενά στο εργατικό δυναμικό της.

Επιπλέον, ανοίγει την πόρτα σε 452.000 εργαζόμενους κατά την ίδια περίοδο για την κάλυψη εποχικών θέσεων εργασίας σε τομείς όπως η γεωργία και ο τουρισμός, καθώς και για μακροχρόνια εργασία σε υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους, εργαζόμενους στην παροχή φροντίδας και μηχανικούς, αποδεικνύοντας, σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό, ότι «η φλογερή ρητορική υποχωρεί μπροστά στις ψυχρές πρακτικές της διακυβέρνησης».

Στην συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για τη γνωστή τακτική με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, αφού βάσει των ιταλικών κανόνων για την οικογενειακή επανένωση, οι οποίοι επιτρέπουν στους μετανάστες να φέρνουν συγγενείς τους στη χώρα, «είναι εύκολο να προβλέψουμε ότι σε ένα διάστημα περίπου 10 χρόνων, αυτοί οι αριθμοί θα τριπλασιαστούν», εξηγεί ο Μαουρίζιο Αμπροζίνι, καθηγητής κοινωνιολογίας και ειδικός σε θέματα μετανάστευσης από το πανεπιστήμιο του Μιλάνου.

Πρακτικά αυτό σημαίνει περίπου 1,5 εκατομμύριο νέους μετανάστες στην Ιταλία, οι οποίοι σε βάθος χρόνο θα ισορροπήσουν το οικονομικό, αλλά και το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.