Πλούσιοι άνθρωποι και πιστοί σκύλοι

Πολύ πριν το Φεστιβάλ Βενετίας σηκώσει την αυλαία του την περασμένη Τετάρτη, οι συνέπειες της απεργίας των ηθοποιών στην Αμερική που από τον περασμένο Ιούλιο βρίσκεται σε εξέλιξη, σε συνδυασμό με εκείνη των σεναριογράφων που ξεκίνησε τον Μάιο, φαινόταν ότι θα αφήσουν και εδώ τα σημάδια τους. Αυτός εξάλλου ήταν ο λόγος για τον οποίο η αυλαία δεν σηκώθηκε με την προγραμματισμένη πρεμιέρα της τελευταίας ταινίας του Ιταλού Λούκα Γκουαντανίνο «Challengers» όπου πρωταγωνιστεί η Ζεντάγια.

Λίγο πριν από την έναρξη το «Challengers» αντικαταστάθηκε από το πολεμικό δράμα «Comandante» του επίσης Ιταλού Εντουάρντο ντε Αντζελις. Το ζήτημα της απεργίας πρωτοστάτησε και στη συνέντευξη Τύπου του αμερικανού σκηνοθέτη Ντάμιεν Σαζέλ την περασμένη Τεταρτη, ο οποίος φέτος έχει καθήκοντα προέδρου της φετινής κριτικής επιτροπής στο επίσημο πρόγραμμα της Βενετίας. Ο Σαζέλ εμφανίστηκε φορώντας μια μαύρη μπλούζα στην οποία με κόκκινα γράμματα ήταν γραμμένη η φράση «Writers Guild on Strike».

Ο Μπράντλεϊ Κούπερ, που φέτος διαγωνίζεται με τον «Maestro», δεν θα δώσει το «παρών» στο Λίντο, ενώ σήμερα που προβάλλεται εντός διαγωνισμού η τελευταία ταινία του Γιώργου Λάνθιμου «Poor things», για την προώθησή της δεν ήρθαν στην Βενετία οι πρωταγωνιστές της Εμα Στόουν και Μαρκ Ράφαλο. Την εξαίρεση σε αυτή την κατάσταση κάνουν κάποιες ταινίες που στηρίζονται από ανεξάρτητες εταιρείες και δεν ανήκουν σε μεγάλα στούντιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχει γίνει ειδική συμφωνία με το Σωματείο Αμερικανών Ηθοποιών (SAG) ώστε να προχωρήσουν στη διαφημιστική καμπάνια τους.

Ο κύριος Φεράρι

Μια τέτοια περίπτωση είναι της αμερικανικής βιογραφικής ταινίας «Ferrari», μέσω της οποίας ο σπουδαίος Μάικλ Μαν («Ενταση», «The Insider») επέστρεψε στη σκηνοθεσία οκτώ χρόνια μετά το «Blackhat».

Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Ανταμ Ντράιβερ, ο οποίος έδωσε το «παρών» στο φεστιβάλ και χθες συνόδεψε τον σκηνοθέτη στην επίσημη πρεμιέρα της στη Salla Grande. Καλοφτιαγμένη και πλούσια ως παραγωγή, η ταινία δραματουργικά τοποθετείται στο 1957, με τον μεγιστάνα Εντσο Φεράρι αντιμέτωπο με διάφορα μέτωπα στη δημόσια αλλά και ιδιωτική ζωή του: από τα οικονομικά ζητήματα και το μέλλον της αυτοκρατορίας του (που τότε παρουσίαζε σημάδια παρακμής και χρειαζόταν αναδιοργάνωση) μέχρι την προβληματική σχέση με τη σύζυγό του (Πενέλοπε Κρουζ) με την οποία μοιραζόταν το δράμα του θανάτου του γιου τους.

Παρότι όμως το υλικό για μια ενδιαφέρουσα ιστορία υπάρχει και παρότι η ταινία είναι πολύ όμορφη στην όψη και σχεδόν τέλεια σε τομείς όπως η φωτογραφία, τα σκηνικά και ο ήχος, σε κάνει να νιώθεις παγωμένος απέναντι σε όσα παρακολουθείς (με τις εξαιρέσεις κάποιων σκηνών που μπορούν να συγκινήσουν).

«Υμνος εκδίκησης»

Αντιθέτως, η τελευταία ταινία του γάλλου σκηνοθέτη Λικ Μπεσόν, το «Dogman», επίσης εντός διαγωνισμού, σε κερδίζει και από πλευράς θέματος αλλά και εκτέλεσής του. Το «Dogman» εστιάζει στη σχέση ενός ψυχικά και σωματικά ταλαιπωρημένου ανθρώπου (Κέιλεμπ Λάντρι Τζόουνς) με τα σκυλιά, τα μόνα πλάσματα στον κόσμο με τα οποία μπορεί να επικοινωνήσει και των οποίων το μόνο ελάττωμα, όπως ο ίδιος πιστεύει, είναι ότι εμπιστεύονται τον άνθρωπο.

Μέσα από την πολύ σκληρή ιστορία αυτού του ανθρώπου, που έμεινε παράλυτος εξαιτίας της κακίας του πατέρα του, ο Μπεσόν έφτιαξε έναν ελκυστικό στην όψη «ύμνο εκδίκησης» των τετράποδων ζώων που τόσο πολύ έχουν ταλαιπωρηθεί από τον άνθρωπο. Είναι, πολύ απλά, μια σκληρή ταινία αγάπης απέναντι σε όλα τα σκυλιά του κόσμου.

Έντυπη έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»