Περίπου 6 δισεκατομμύρια τόνοι θαλασσινής άμμου ανασύρονται κάθε χρόνο σε μια καταχρηστική πρακτική που σύμφωνα με τον ΟΗΕ είναι μη βιώσιμη και προκαλεί μη αναστρέψιμες βλάβες στη θαλάσσια ζωή.

Ως φυσικός πόρος, η άμμος έρχεται δεύτερη σε κατανάλωση μετά το νερό σε παγκόσμιο επίπεδο, όμως η αφαίρεσή της, κυρίως για την κατασκευαστική βιομηχανία, δεν υπόκειται σε διεθνές ρυθμιστικό πλαίσιο. Πέρυσι, ο ΟΗΕ απηύθυνε έκκληση με ψήφισμά του για πιο βιώσιμες αμμοληψίες.

Τώρα, το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ (UNEP) λανσάρει την πλατφόρμα Marine Sand Watch, η οποία υλοποιήθηκε με χρηματοδότηση της ελβετικής κυβέρνησης και παρακολουθεί τις εργασίες βυθοκόρησης σε όλο τον κόσμο.

Βυθοκόροι στο Τσιανγκσί της Κίνας, μιας από τις χώρες με το εντονότερο πρόβλημα (Reuters)

«Η ποσότητα άμμου που αφαιρούμε από το περιβάλλον είναι σημαντική και έχει μεγάλες επιπτώσεις» δήλωσε ο Πασκάλ Πεντούτσι του UNEP σε συνέντευξη Τύπου που παρακολούθησε το Reuters.

Δείχνοντας στην οθόνη την εικόνα μιας βυθοκόρου την οποία περιέγραψε ως «γιγάντια ηλεκτρική σκούπα», ο Πεντούτσι δήλωσε ότι τα σκάφη αυτά «ουσιαστικά αποστειρώνουν τον βυθό των θαλασσών αφαιρώντας άμμο και συνθλίβοντας τους μικροοργανισμούς με τους οποίους τρέφονται τα ψάρια».

Σε κάποιες περιπτώσεις αφαιρείται όλη η άμμος μέχρι το υποκείμενο πέτρωμα, κάτι που σημαίνει ότι «η ζωή μπορεί να μην επιστρέψει ποτέ».

Αν και οι 6 δισεκατομμύρια τόνοι που αφαιρούνται ανά έτος είναι λιγότεροι από την ποσότητα άμμου που μεταφέρουν τα ποτάμια στη θάλασσα κάθε χρόνο, σε ορισμένες περιοχές οι αμμοληψίες υπερβαίνουν τον φυσικό ρυθμό αναπλήρωσης, επισημαίνει η έκθεση.

Οι περιοχές που απειλούνται περισσότερο από τις αμμοληψίες, σύμφωνα με το UNEP, είναι η Νότια Σινική Θάλασσα, η Βόρεια Θάλασσα και η Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ, δήλωσε ο Αρνό Βάντερ Βέλπεν, ερευνητής του Πανεπιστημίου της Γενεύης.

Headlines