Ακίρα Κουροσάβα: «Ήθελα να γίνω ζωγράφος, πριν ασχοληθώ με τον κινηματογράφο»

«Ήθελα να γίνω ζωγράφος, πριν ασχοληθώ με τον κινηματογράφο. Τα πράγματα έγιναν έτσι, ώστε να ασχοληθώ με το σινεμά, όπου και έκανα την καριέρα μου. Όταν άλλαξα τέχνη, έκαψα όλους τους πίνακες που είχα ζωγραφίσει μέχρι τότε. Ήθελα να ξεχάσω για πάντα τη ζωγραφική. Όπως λέει μια πολύ παλιά και γνωστή παροιμία στην Ιαπωνία, “αν κυνηγήσεις δύο λαγούς, μπορεί να μην πιάσεις ούτε τον έναν». 

Ο Ακίρα Κουροσάβα, παρά την μεγάλη του επιθυμία να πεθάνει μέσα στα κινηματογραφικά πλατό, άφησε την τελευταία του πνοή στις 6 Σεπτεμβρίου του 1998 μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο, αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία κληρονομιά στο χώρο της τέχνης.

Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα είχε πει του για τον μεγάλο Ιάπωνα δημιουργό: «Αυτό που κάνει ξεχωριστό τον Ακίρα Κουροσάβα [από τους υπόλοιπους] είναι ότι απλά δεν έκανε ένα αριστούργημα ή δύο αριστουργήματα. Έκανε 8 αριστουργήματα».

O γνωστότερος στη Δύση Ιάπωνας σκηνοθέτης

Ο «Αυτοκράτορας» της σκηνοθεσίας -όπως χαρακτηριστικά αποκαλούνταν- επηρέασε με τις ταινίες και την ξεχωριστή σκηνοθετική του ματιά τον σύγχρονο κινηματογράφο. Όλες οι ταινίες του εμπεριέχουν και από ένα μοναδικό χαρακτηριστικό, το οποίο θα συναντήσουμε στο μέλλον σε μία Χολιγουντιανή παραγωγή.

Ο αυτοκράτορας του ιαπωνικού κινηματογράφου

Ο Κουροσάβα μελέτησε σε βάθος στοιχεία του δυτικού πολιτισμού, τα ενσωμάτωσε στην ιαπωνική κουλτούρα, με τρόπο αριστοτεχνικό, καταφέρνοντας να δημιουργήσει το δικό του μοναδικό στιλ κινηματογράφησης και στη συνέχεια να επηρεάσει ο ίδιος τον δυτικό κινηματογράφο.

Την αγάπη του για τον κινηματογράφο σημάδεψε η αυτοκτονία ενός από τους έξι αδελφούς του που λάτρευε το σινεμά και δούλευε ως αφηγητής σε βωβές ταινίες. Η σχέση του ίδιου του Κουροσάβα με τον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1930 στο πλευρό του σκηνοθέτη, Κατζίρο Γιαμαμότο που υπήρξε μεγάλος δάσκαλος για το νεαρό Ακίρα Κουροσάβα, παρά τη δύσκολη για τον ιαπωνικό κινηματογράφο εποχή.

Το 1936 καταφέρνει να γίνει βοηθός του σκηνοθέτη Γιαμαμότο Κατζίρο (Yamamoto Kajirô), που δούλευε σε μια γιαπωνεζική εταιρεία παραγωγής ταινιών. Σε τούτην την εταιρεία ο Κουροσάβα γυρίζει το πρώτο του φιλμ «Σουγκάτα Σανσίρ»  (Sugata Sanshiirô) (1943), μια διασκεδαστική ταινία για την ιστορία του τζούντο.

Στα επόμενα χρόνια ο Κουροσάβα παράγει ταινίες πιό απλές κι εμπορικές, όπως η συνέχεια του Σουγκάτα Σανσίρο (1945), οι οποίες γεννιούνται υπό τον έλεγχο της στρατιωτικής κυβέρνησης της Ιαπωνίας, που λογοκρίνει αυστηρά ολόκληρη την πνευματική δημιουργία της εποχής ευνοώντας κυρίως την παραγωγή λογοτεχνικών και κινηματογραφικών έργων με πατριωτικό περιεχόμενο.

 «Ο πατέρας μου πάντοτε έλεγε ότι τα φιλμ που αγαπούσε ήταν πάρα πολλά για να τα καταμετρήσει και για να τα συμπεριλάβει σε ένα τοπ 10.», είχε πει η κόρη του Καζούκο Κουσόβα.

Κατά την διάρκεια της ζωής του γύρισε περισσότερα από 30 φιλμ. Μερικά από αυτά τιμήθηκαν και με διεθνή βραβεία, όπως ο Χρυσός Λέων στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1951 για την ταινία «Rashômon», και ο Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ των Καννών του 1980 για την ταινία «Kagemusha».

Η σπουδαία Φιλμογραφία του

«Μανταντάγιο» (1993), «Μια Ραψωδία Τον Αύγουστο» (1991), «Όνειρα» (1990), «Ραν» (1985), «Καγκεμούσα, ο ίσκιος του πολεμιστή» (1980), «Ουζαλά» (1975), «Η Γειτονιά Των Καταφρονεμένων» (1970), «Κοκκινογένης» (1965), «Ο Δολοφόνος Του Τόκιο» (1963), «Σαντζούρο» (1962), «Γιοζίμπο» (1961), «Οι κακοί κοιμούνται ήσυχα» (1960), «Το κρυμμένο φρούριο» (1958), «Ο υπόκοσμος» (1957), «Ο Θρόνος του Αίματος» (1957), «Οι 7 Σαμουράϊ» (1954), «Ο καταδικασμένος» (1952), «Ο ηλίθιος» (1951), «Ρασομόν» (1950), «Σκάνδαλο» (1950), «Λυσσασμένος σκύλος» (1949), «Η ήσυχη διένεξη» (1949), «Ο μεθυσμένος άγγελος» (1948), «Μία υπέροχη Κυριακή» (1947), «Οι νέοι δεν χρειάζονται λύπηση» (1946), «Αυτά κτίζουν το μέλλον» (1946), «Ο Θρύλος του Τζούντο 2» (1945), «Αυτοί που πάτησαν την ουρά της τίγρης» (1945), «Ο πιο ωραίος» (1944), «Ο Θρύλος του Τζούντο» (1943)