Η αυξανόμενη απειλή της Βόρειας Κορέας

Έξι χρόνια είχαν να ηχήσουν σειρήνες για αεροπορική επιδρομή στο κέντρο της Σεούλ.

Συνέβη στα τέλη Αυγούστου όχι λόγω επίθεσης, αλλά κατόπιν απόφασης της κυβέρνησης της Νότιας Κορέας να βγάλει από τον «πάγο» τις εθνικές ασκήσεις πολιτικής άμυνας, εν μέσω αυξανόμενων γεωπολιτικών εντάσεων και πυρηνικών απειλών από τη Βόρεια Κορέα.

Σε ορισμένες παραμεθόριες περιοχές μάλιστα εφαρμόστηκαν πρόσθετα σενάρια, συμπεριλαμβανομένου του χημικού και βιολογικού πολέμου.

Η συγκυρία δεν ήταν τυχαία.

Στην περιοχή ολοκληρώθηκαν μόλις προ εβδομάδας τα κοινά γυμνάσια της Νότιας Κορέας και των ΗΠΑ, τα οποία η Πιονγιάνγκ χαρακτήρισε «επιθετικού χαρακτήρα», προειδοποιώντας ότι θα μπορούσαν να οδηγήσουν ακόμη και σε «θερμοπυρηνικό πόλεμο».

Απειλές όπως αυτές δείχνουν να βρίσκονται πλέον στην ημερήσια διάταξη του Κιμ Γιονγκ Ουν.

Η ανάπτυξη του πυρηνικού οπλοστασίου αποτελεί πλέον βασική προτεραιότητα του Βορειοκορεάτη ηγέτη.

Από το 2022 ανακοίνωσε την ανάπτυξη τακτικών πυρηνικών όπλων για να υπερασπιστεί το καθεστώς του από «υπαρξιακές», όπως τις χαρακτηρίζει, απειλές.

Δεν κρύβει τον εκνευρισμό του για τις κινήσεις των ΗΠΑ στον Ειρηνικό και την ενίσχυση των στρατιωτικών-στρατηγικών συμμαχιών της με τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία.

Σχεδόν καθημερινά πλέον επιθεωρεί εργοστάσια όπλων, ναυτικές μονάδες και πυραυλικές δοκιμές.

Όχι τυχαία, οι τελευταίες γίνονται πια με ρυθμούς ρεκόρ.

Το χρήμα ρέει άφθονο σε οπλικά προγράμματα, σε μια χώρα που μετρά βαθιές «πληγές» λόγω των διεθνών κυρώσεων και τρεισήμισι χρόνων πλήρους απομόνωσης, με το κλείσιμο των συνόρων της ένεκα της COVID-19.

Το μήνυμα που ο 39χρονος αυταρχικός ηγέτης στέλνει στον λαό του είναι σαφές, τουλάχιστον για τον ίδιο.

Μόνο με ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος της μπορεί η Βόρεια Κορέα να επιβιώσει έναντι των πολλών εξωτερικών εχθρών της.

Ιδανικά, δε, με τη βοήθεια των λιγοστών συμμάχων της…

Επικίνδυνες συγκλίσεις

Προς τούτο η Πιονγιάνγκ άρχισε και πάλι τις εμπορικές αεροπορικές συνδέσεις με το Πεκίνο και το ρωσικό λιμάνι του Βλαδιβοστόκ, στα ανατολικά, στις ακτές του Ειρηνικού και προχωρά σε περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων με τη Ρωσία και με την Κίνα.

Όπως λέει η Ουάσιγκτον και αρνείται να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει το Κρεμλίνο, προγραμματίζεται συνάντηση του Κιμ Γιονγκ Ουν με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν, στο Βλαδιβοστόκ, εντός του Σεπτεμβρίου.

Εφόσον γίνει, θα είναι η πρώτη μεταξύ των δύο ανδρών από τον Απρίλιο του 2019 και -κατά τις ΗΠΑ- αναμένεται να έχει πλούσιο «μενού», στο φόντο της απομόνωσης αμφότερων από τη Δύση.

H μεν Μόσχα φέρεται να αναζητά προμήθειες σε όπλα και πυρομαχικά για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Η δε Πιονγιάνγκ επιδιώκει να αποκτήσει πρόσβαση σε τεχνολογίες αιχμής για οπλικά συστήματα, όπως ισχυρούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, υπερηχητικά βαλλιστικά όπλα, πυρηνικά υποβρύχια και κατασκοπευτικούς δορυφόρους.

Θέλει επίσης να εξασφαλίσει επισιτιστική βοήθεια και καύσιμα, καθώς η Βόρεια Κορέα έχει υποστεί πρόθετο -πέραν των κυρώσεων- οικονομικό πλήγμα από τα 3,5 χρόνια του εθνικού lockdown.

Στο «τραπέζι» βρίσκεται εν τω μεταξύ η διεξαγωγή κοινών ναυτικών γυμνασίων μεταξύ Ρωσίας και Βόρειας Κορέας, στον Ινδο-Ειρηνικό, όπως ανακοίνωσε ο Ρώσος υπουργός Άμυνας, Σεργκέι Σοϊγκού.

Σύμφωνα με το νοτιοκορεατικό πρακτορείο ειδήσεων Yonhap, οι υπηρεσίες πληροφοριών της Σεούλ θεωρούν ότι η ολοκληρωμένη πρόταση, που ο Σοϊγκού μετέφερε στον Κιμ κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Πιονγιάνγκ, στα τέλη Ιουλίου, αφορά στην πραγματικότητα σε τριμερή γυμνάσια, με τη συμμετοχή και της Κίνας.

Ως προς το τελευταίο, ο Ρώσος πρέσβης στη Βόρεια Κορέα, Αλεξάντερ Ματσεγκόρα, δήλωσε άγνοια μιλώντας στο πρακτορείο ειδήσεων Tass.

Πρόσθεσε με νόημα, ωστόσο, ότι κάτι τέτοιο θα ήταν σκόπιμο υπό το πρίσμα των κινήσεων των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή.

Η ίδια η Κίνα δεν έχει κάνει το παραμικρό σχόλιο -μέχρι στιγμής, άλλωστε, πρόκειται για φήμες.

«Παίζοντας με τη φωτιά»

Είτε έτσι, είτε αλλιώς για την Πιονγιάνγκ οι ασκήσεις θα  σηματοδοτούσαν τις πρώτες μεγάλης κλίμακας με τη συμμετοχή ξένης δύναμης από το τέλος του Πολέμου της Κορέας, το 1953.

Προσώρας «ποντάρει» στη δημιουργία πολεμικού κλίματος.

Σύμφωνα με τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Βόρειας Κορέας, ο Κιμ επέβλεψε προ ημερών άσκηση προσομοίωσης πυραυλικής επίθεσης κατά της Νότιας Κορέας, με τακτική «καμένης γης».

Στο σενάριο, ακολουθούσε και χερσαία εισβολή μέσω της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης και κατάληψη του αντιπάλου. Τουλάχιστον στα «χαρτιά»…

Στην παρούσα φάση τουλάχιστον, αναλυτές ερμηνεύουν κινήσεις σαν και αυτές περισσότερο ως επικοινωνιακές, με επίδειξη ισχύος, παρά ως δήλωση πραγματικών προθέσεων από πλευράς της Πιονγιάνγκ.

Υπό ανάλογο πρίσμα βλέπουν και το ενδεχόμενο κοινών στρατιωτικών ασκήσεων της Βόρειας Κορέας με τη Ρωσία και την Κίνα.

Επί της ουσίας, εκτιμούν, θα σηματοδοτούσε όχι τόσο προετοιμασία για πόλεμο, όσο ένα βήμα πιο κοντά στη συγκρότηση μιας αντι-δυτικής συμμαχίας στον Ινδο-Ειρηνικό.

Παρ’ όλα αυτά, επισημαίνει σε νέα έκθεση η αμερικανική δεξαμενή σκέψης Atlantic Council, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για έναν πόλεμο δύο μετώπων στη βορειοανατολική Ασία και για πυρηνικές επιθέσεις μέσα στην επόμενη δεκαετία.

«Διμέτωπος πόλεμος»;

Ο κίνδυνος ταυτόχρονης σύγκρουσης με την Κίνα και με τη Βόρεια Κορέα «είναι πολύ υψηλός», εκτιμά ο συντάκτης της έκθεσης, Μάρκους Γκαρλάουσκας: πρώην αξιωματικός των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών για τη Βόρεια Κορέα, νυν διευθυντής της Πρωτοβουλίας Ασφάλειας Ινδο-Ειρηνικού του Κέντρου Στρατηγικής και Ασφάλειας Scowcroft.

Για να συμβεί αυτός ο διμέτωπος πόλεμος, αναφέρει, δεν απαιτείται καν συντονισμός μεταξύ του Πεκίνου και της Πιονγκγιάνγκ σε περίπτωση κλιμάκωσης της έντασης στην Ταϊβάν ή επίθεσης της Βόρειας Κορέας στη Σεούλ.

Υπό αυτό το πρίσμα, προτείνει ως βήμα αποτροπής την αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ιαπωνία και στη Νότια Κορέα και ενίσχυση των δεσμών με την Ταϊβάν.

Στόχος, υπογραμμίζει, είναι «βασικοί σύμμαχοι και εταίροι» να είναι «επιχειρησιακά καλύτερα προετοιμασμένοι για μια σύγκρουση με την Κίνα και/ή τη Βόρεια Κορέα», χωρίς να αποκλείει «μια περιορισμένη πυρηνική επίθεση από έναν εκ των δύο ή και από τις δυο».

Χαρακτηρίζει επίσης κρίσιμη μια πιο ενεργό ναυτική και αεροπορική υποστήριξη από άλλους συμμάχους, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά και την Αυστραλία, που θα ενίσχυε «τη διεθνή δέσμευση και τη συμβολή στην αποτροπή».

Άλλωστε επί του παρόντος, υποστηρίζει ο Γκαρλάουσκας, «υπάρχει βαθιά δυσπιστία μεταξύ της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και της Βόρειας Κορέας».

Φαίνεται ότι «πιθανόν καμία δεν αισθάνεται υποχρεωμένη να πολεμήσει στο πλευρό της άλλης», αναφέρει στην έκθεση.

«Όμως αυτό», παρατηρεί, «δεν θα απέτρεπε το ξέσπασμα ταυτόχρονων συγκρούσεων».

Σε περίπτωση δε «αποτυχίας της πυρηνικής αποτροπής», προειδοποιεί, οι συνέπειες «θα μπορούσαν να επεκταθούν σε παγκόσμιο επίπεδο και να είναι αισθητές για πολλές γενιές».