Η Τες Ντέιβισον, μια φυσιοθεραπεύτρια από το Λονδίνο χάθηκε στη πυκνή ζούγκλα σε ένα έρημο νησί στα ανοικτά των ακτών του Παναμά. Είχε αφήσει τους συνταξιδιώτες της για πεζοπορία σε μια κοντινή παραλία, αλλά αφού μπήκε στην ζούγκλα, σύντομα πήρε λάθος μονοπάτι. Αυτό ήταν, κατά κάποιο τρόπο, ακριβώς αυτό για το οποίο είχε αποφασίσει να ταξιδέψει.

Για μια διαμονή σε ένα πολυτελές θέρετρο, η Ντέιβισον, 55 ετών, είχε πετάξει περισσότερα από 5.000 μίλια για να προσπαθήσει να επιβιώσει χωρίς τη βοήθεια του πολιτισμού. Είχε μάθει να αναζητά τροφή από τη χλωρίδα και την πανίδα, τις βασικές αρχές του ψαροτούφεκου, και του πώς να ανάβει μια φωτιά χρησιμοποιώντας μόνο δύο κλαδιά.

Όταν τελικά επέστρεψε στην κατασκήνωση μετά από λίγες ώρες στη ζούγκλα, θυμάται ότι άνοιξε μια καρύδα και ξάπλωσε στην παραλία, σκεπτόμενη: «Αξίζει ένα εκατομμύριο δολάρια».

Το Desert Island Survival

Οι δεξιότητες επιβίωσης δεν περιορίζονται πλέον στους περίεργους που αποζητούν στρατιωτικές συγκινήσεις ή επίδοξους Μαντ Μαξ, συμπεραίνουν οι Financial Times.

Από τα Χάιλαντς της Σκωτίας έως τα ερημικά νησιά στη νοτιοανατολική Ασία, ένας αυξανόμενος αριθμός ειδικών τουριστικών πρακτόρων προσφέρουν την ευκαιρία σε ταξιδιώτες να επιβιώσουν στην άγρια φύση και συχνά χρεώνουν αστρονομικές τιμές για αυτό το προνόμιο.

Ο Τομ Ουίλιαμς, ο οποίος διευθύνει το Desert Island Survival, την εταιρεία επιβίωσης με σκάφη που διοργάνωσε το ταξίδι της Ντέβισον στο αρχιπέλαγος Pearl Island στα ανοικτά των ακτών του Παναμά στον Ειρηνικό, λέει ότι η πλειοψηφία των επισκεπτών που πηγαίνουν στα 20 ταξίδια που πραγματοποιεί κάθε χρόνο δεν έχουν καν κατασκηνώσει ποτέ πριν.

Τις πρώτες πέντε ημέρες στο νησί, οι επισκέπτες ταΐζονται και τους παρέχονται αιώρες, ενώ προπονούνται σε σκάφη, και στη συνέχεια στέλνονται να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους για τρεις νύχτες  μόνο με ένα παγούρι νερό, μια μασέτα (μαχαίρι χάραξης), ένα μαχαίρι, ένα δορυφορικό τηλέφωνο και ένα ιατρικό κιτ. Και δείχνουν να το απολαμβάνουν, σύμφωνα με τον Ουίλιαμς.

Η αύξηση του ενδιαφέροντος έχει ωθηθεί από εκπομπές ριάλιτι που δοκιμάζουν τις δεξιότητες επιβίωσης των διαγωνιζομένων, όπως Survivor, Naked και το βρετανικό Afraid and Alone. Αλλά το μεγαλύτερο πλεονέκτημα για τους καλεσμένους, υποστηρίζει ο Ουίλιαμς, είναι η ευκαιρία να αποσυνδεθούν από την ανία του γραφείου και την προσκόλληση σε οθόνες.

Τουρισμός επιβίωσης

Η ανάπτυξη του τουρισμού επιβίωσης φαίνεται να τροφοδοτείται από «τεχνο-αγχωμένους» εργαζόμενους που θέλουν να ξεφύγουν από τη σταθερή συνδεσιμότητα της καθημερινότητας. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει τους συμμετέχοντες να προβάλουν μετά τα κατορθώματα τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Σε ένα έρημο νησί στα ανοικτά των Φιλιππίνων που χρησιμοποιεί το Desert Island Survival, εξακολουθεί να υπάρχει τηλεφωνικό σήμα, αλλά οι εκπαιδευτές αλλάζουν τους κωδικούς pin των επισκεπτών κατά τη διάρκεια της 10ήμερης διαμονής τους, ώστε να αποφεύγεται η υπερ-συνδεσιμότητα.

Πρώην πωλητής λογισμικού, ο Ουίλιαμς είχε απογοητευτεί τόσο πολύ από την δουλειά του που σκέφτηκε να τρακάρει το αυτοκίνητό του για να πάρει αναρρωτική άδεια. Όμως, μετά από συζήτηση με φίλο, αποφάσισε να εκπαιδευτεί για μια αποστολή στον Βόρειο Πόλο το 2010.

Μετά από κάποια διαστήματα που εργαζόταν σε ένα σούπερ γιοτ, υπεύθυνος για ταξίδια με καγιάκ στην Παταγονία και ποδηλασία στις Άνδεις, διοργάνωσε το πρώτο ταξίδι Desert Island Survival το 2016.

Η εταιρεία του Ουίλιαμς σχεδιάζει να αυξήσει τον αριθμό των ταξιδιών που πραγματοποιεί σε περίπου 40 ετησίως. Αυτή τη στιγμή, ψάχνει νέα ερημονήσια στα ανοικτά των ακτών της Ινδονησίας.

Από την αρχή, το Desert Island Survival πρόσφερε μια «καθαρή» προσέγγιση – στους συμμετέχοντες δεν δίνονται αναπτήρες, σπίρτα, πυριτόλιθοι ή άλλα μέσα φωτιάς και πρέπει αντ ‘αυτού να αναζητούν τροφές, να κυνηγούν και να χρησιμοποιούν πρωτόγονες μεθόδους για να ανάψουν φωτιά.

Από την ιστοσελίδα Desert Island Survival

Το Sani Resort στη Χαλκιδική

Όλο και περισσότερο, ωστόσο, άλλοι επιδίδονται ανάμεσα στις πρωτόγονες δεξιότητες επιβίωσης και στην σύγχρονη πολυτέλεια. Στο πεντάστερο Sani Resort στη Χαλκιδική, οι επισκέπτες μπορούν να κάνουν ένα διάλειμμα από τις ξαπλώστρες τους (και τα 35 μπαρ και τα εστιατόρια) για να κατευθυνθούν στο κοντινό δάσος 41.000 στρεμμάτων για να μάθουν πώς να κόβουν κορμούς με ένα μαχαίρι και να κατασκευάζουν ένα καταφύγιο ως μέρος της Ακαδημίας Επιβίωσης Bear Grylls.

Εκτός από διάφορες τοποθεσίες στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ακαδημία φιλοξενεί επίσης μαθήματα στη Νότια Αφρική και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Συνολικά 60.000 πελάτες έχουν παρακολουθήσει ένα μάθημα επιβίωσης που σχεδιάστηκε από την Bear Grylls από την ίδρυση της εταιρείας το 2012. Αν και αρχικά λοιδορήθηκε, η δημοτικότητά της ώθησε σε σοβαρότερη προσέγγιση.

Η Rvival

Η Rvival, ένας διαχειριστής κατασκηνώσεων επιβίωσης με έδρα τη Σκωτία, επιτρέπει στους επισκέπτες να προσαρμόσουν τα ταξίδια τους, επιλέγοντας, για παράδειγμα, μεταξύ μιας συνηθισμένης σκηνής, μιας πιο πολυτελούς σκηνής ή μιας στην οροφή ενός Land Rover Defender στρατιωτικών προδιαγραφών. Οι επιλογές περιλαμβάνουν επίσης μαθήματα από προπονητή κολύμβησης πάγου ή μαχαιροποιό. Τα ταξίδια μπορεί να κοστίζουν μεταξύ 4.000 και 9.000 στερλινών ανά άτομο.

Η Ελίζα Μπράουν η οποία ίδρυσε τη Rvival πέρυσι, πιστεύει ότι οι πελάτες έλκονται από εμπειρίες άγριας φύσης εν μέρει ως απάντηση στην αυξανόμενη αβεβαιότητα στον ευρύτερο κόσμο.

Η Rvival εξυπηρετεί σε μεγάλο βαθμό τους πολυάσχολους υπαλλήλους και τα ανώτερα στελέχη, είπε η Μπράουν στους Financial Times. Δύο από τα ταξίδια της φέτος, ήταν εταιρικά ταξίδια με ασκήσεις συγκρότησης ομάδων με επικεφαλής το προσωπικό της Rvival που είναι πρώην μέλη ειδικών δυνάμεων.

Ο Άντερς Άντερσον, επικεφαλής εκπαιδευτής του The Wild Tales, το οποίο ξεκίνησε πέρυσι προσφέροντας ταξίδια επιβίωσης στη Γουιάνα, υποστηρίζει ότι η ελκυστικότητα τέτοιων εμπειριών έγκειται στην ταπεινωτική δύναμη της ζούγκλας, η οποία εκμηδενίζει την αξία του χρήματος.

Τα ταξίδια του 12 διανυκτερεύσεων (που κοστίζουν περίπου 3.000 δολάρια) περιλαμβάνουν φάσεις εισαγωγής, αποστολής και απομόνωσης.. Φέτος, ο Άντερσον έχει φιλοξενήσει περίπου 50 καλεσμένους. Το επόμενο έτος, σχεδιάζει να φιλοξενήσει τουλάχιστον 150 πελάτες.

Ο Άντερσον περιγράφει ότι πηγαίνει να μαζέψει τους πελάτες του από τους διάσπαρτους καταυλισμούς τους μετά τη φάση της απομόνωσης, και φτάνοντας βλέπει σκηνές «λίθινης εποχής». Συνήθως υπάρχει ψάρι στη φωτιά, μια καλύβα από πλεγμένα φύλλα φοίνικα και η μυρωδιά του ιδρώτα και του καπνού διαπερνά τον αέρα. «Είναι τόσο αυθεντικό», επισημαίνει χαρακτηριστικά.

Πηγή OT

Headlines