Πώς η Drag κουλτούρα επηρέασε τη μόδα της δεκαετίας του ’90 – Από τον Mugler μέχρι τη Levi’s

Υπήρξαν πολλά μοντέλα που έδωσαν σούπερ σταρ ρόλους στο drag, κάποια πολύ πριν από τη RuPaul. Ο J. Alexander συνήθιζε να βγαίνει στο Studio 54 με drag. Έπαιρνε πρώτα το λεωφορείο Bx13 και μετά το τρένο 6 από το διαμέρισμα της γιαγιάς του, στο Μπρονξ, και μετά έμπαινε σε ταξί στην 59η οδό.

«Ήθελα να δείχνω όμορφος και λαμπερός σαν μοντέλο υψηλής ραπτικής» έγραψε το 2009 στην αυτοβιογραφία του, «Follow the Model», αλλά δεν ήθελε να γίνει drag queen. Ο Miss J, όπως έγινε γνωστός, έκλεισε ένα σόου πασαρέλας του Jean Paul Gaultier, το 1984, και στη συνέχεια υπέγραψε στο Elite Model Management στην Ιαπωνία με συμβόλαιο 20.000 δολαρίων.

Ήταν 16 ετών και έκανε drag modeling σε πασαρέλες για χρόνια πριν γίνει «προπονητής πασαρέλας» για κορυφαίους σχεδιαστές και για κάποιες γυναίκες που, πολλές από αυτές λόγω της καθοδήγησής του, έγιναν supermodels. Αργότερα, έγινε επίσης γνωστός ως αγαπημένος κόουτς πασαρέλας και κριτής στο America’s Next Top Model.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Miss J Alexander (@miss_jalexander)

Το λατρεμένος και τολμηρός Thierry Mugler

Η Connie Fleming άρχισε τη φυλομετάβαση στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και περίπου εκείνη την εποχή περπάτησε στην κατηγορία Runway Effect στο Grand Street Ball του House of Field. Εκεί την είδε ο φωτογράφος Steven Meisel και την προσέλαβε για ένα βιβλίο του Azzedine Alaïa.

Αργότερα θα εμφανιζόταν στις πασαρέλες των Thierry Mugler, Vivienne Westwood και άλλων στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη. «Το να είμαι εγώ στην πασαρέλα του Mugler, αυτό θα έπρεπε να ήταν το τέλος της επιχείρησής του» δήλωσε η Fleming στο Interview το 2020. «Ο κόσμος πίστευε ότι κανείς δεν θα αγόραζε πια από αυτόν. Αλλά η επιχείρησή του δεν έγινε καπνός».

Μέχρι τη στιγμή που η τρέλα του drag έπιασε την πασαρέλα, η Fleming είχε ήδη αφήσει πίσω της το drag. Όμως, ομαδοποιήθηκε με τους drag performers παρά το γεγονός ότι αναγνωριζόταν ως τρανς. «Ήταν η εμφάνιση της στιγμής» είπε. «Αλλά όπως μου δίδαξε η ζωή, τα χτυπήματα θα έρθουν δυνατά και γρήγορα και θα πρέπει να είσαι σε θέση να αντέξεις».

«Μόλις το φορέσεις, δεν μπορείς να το βγάλεις. Λυπάμαι. Λυπάμαι, δεν επιτρέπεται… Και πέρα από αυτό, θα είσαι πάντα μια drag queen. Πάντα. Είτε σου αρέσει είτε όχι»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Connie Fleming (@therealconniegirl)

H τάση για drag στην πασαρέλα εξασθένισε

Η Fleming εξακολουθούσε να είναι κλεισμένη και απασχολημένη, μια εκπληκτική δύναμη στην πασαρέλα. Αλλά καθώς η τάση για drag στη μόδα εξασθένισε, η Fleming διαπίστωσε ότι μειώθηκε και η ζήτησή της ως μοντέλο.

Γύρω στο 1995, είπε, ήρθε η ώρα να φύγει. «Το εκκρεμές είχε ταλαντευτεί» είπε. «Είτε τη θεωρούσαν drag είτε τρανς, την σάρωναν σε έναν σωρό και την έσπρωχναν έξω». Επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη, ωστόσο, βρήκε μια νέα καριέρα, ως σκληρή πόρτα στα κλαμπ της πόλης και ως καλλιτέχνης. Συνέχισε το μόντελινγκ για τα φωτογραφικά editorial μόδας για τους Mugler, Interview, Australian Vogue, Candy και άλλα.

Ο Billy Beyond, ενώ εργαζόταν στο μάνατζμεντ του Pyramid Club, έκανε το μοντέλο για τον σχεδιαστή Todd Oldham στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Είχε ξεκινήσει το μόντελινγκ στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν ο David LaChapelle τον φωτογράφισε με γυναικεία ρούχα για ένα αφιέρωμα στο Interview.

«Όλοι το είδαν και αυτό ήταν όλο. ‘Ποιο είναι το νέο μοντέλο ρωτούσαν. Και άρχισα να παίρνω και άλλες δουλειές μοντέλων με drag» δήλωσε ο Beyond. «Μόλις το φορέσεις, δεν μπορείς να το βγάλεις. Λυπάμαι. Λυπάμαι, δεν επιτρέπεται… Και πέρα από αυτό, θα είσαι πάντα μια drag queen. Πάντα. Είτε σου αρέσει είτε όχι» είπε.

Δείτε το βίντεο της RuPaul 

Ας βάλουμε έναν άνδρα στην πασαρέλα με ρούχα

Ο Todd Oldham λάτρεψε την ακρίβεια της εμφάνισης του Μπίλι, όπως είπε, και θεώρησε ότι είχε υπέροχο περπάτημα. «Όταν κάνεις ένα σόου ή κάνεις κάστινγκ για οτιδήποτε, ή βγάζεις μια φωτογραφία, όλα έχουν να κάνουν μόνο με το τι και ποιος μπορεί να αποδώσει σε αυτές τις στιγμές, πώς είναι ο καλύτερος τρόπος για να το δημιουργήσεις. Οπότε δεν υπήρξε ποτέ το «ας βάλουμε έναν άνδρα στην πασαρέλα με ρούχα». Αυτό δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου» δήλωσε ο Oldham.

«Υπήρχε κάτι πάνω του, ειδικά εκείνη τη στιγμή, που κοιτούσε πίσω και κοιτούσε μπροστά ταυτόχρονα. Και πραγματικά φαινόταν να τα περιλαμβάνει όλα για μένα και έκανε αυτό που κάναμε να φαίνεται πολύ καλύτερο. Σαν να μπορούσε πραγματικά να το πουλήσει, να το πω έτσι».

Ξεκινώντας το 1990, ο Billy εμφανίστηκε σε έντεκα πασαρέλες του Todd Oldham, ένα από τα πιο καυτά εισιτήρια στη βιομηχανία της μόδας, δίπλα σε supermodels όπως η Linda Evangelista, η Cindy Crawford, η Carla Bruni, η Naomi Campbell και η Christy Turlington. Ενώ ήταν γνωστός ως «το drag model», όπως και η Fleming ήταν στην πραγματικότητα απλά ένα καλό μοντέλο. Αυτό ήταν το μόνο που ήθελε να είναι. Αλλά μη θέλοντας να μπει σε μια πεπατημένη και ελπίζοντας να επεκτείνει τις δημιουργικές του αναζητήσεις, ο Beyond σταμάτησε το μόντελινγκ το 1997.

Ενώ υπήρχε τόση συζήτηση εκείνη την εποχή για την έκρηξη του drag μέσα και έξω από τη Νέα Υόρκη, εξακολουθούσε να θεωρείται περιθωριακό. Το drag δεν ήταν σε καμία περίπτωση μια σεβαστή μορφή τέχνης, ακόμη και μεταξύ της γκέι κοινότητας της Νέας Υόρκης.

Photo: Instagram / therealconniegirl

Ένα νευρικό «alien fashion drag»

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Zaldy, ένας Φιλιππινέζο-Αμερικανός σχεδιαστής μόδας, συμμετείχε στον διαγωνισμό Miss BoyBar με την προτροπή της drag artist, της Perfidia, και αμέσως κέρδισε. Αλλά παραιτήθηκε από το στέμμα του και δεν ξαναμπήκε στο drag για αρκετά ακόμη χρόνια.

Ο καλλιτέχνης Mathu Andersen, ο μετέπειτα και επί δέκα χρόνια σύντροφός του, άρχισε να τον φωτογραφίζει και να τον μακιγιάρει. Η Susanne Bartsch έπεισε τον Mathu, έναν λευκό Αυστραλό ύψους 1,80 μ., και τον Zaldy, έναν Ασιάτη ύψους 1,80 μ., να εμφανίζονται στα πάρτι της ως δίδυμοι, μια ιδέα που ο Zaldy βρίσκει ξεκαρδιστική ακόμα και τώρα.

Ξανασκέφτηκαν το drag για τους εαυτούς τους, παραλείποντας τα κομμάτια του στήθους, τονίζοντας τις μικρές μέσες και τους παραγεμισμένους γοφούς, οραματιζόμενοι ένα νευρικό «alien fashion drag», λέει ο Zaldy. Η νυχτερινή ζωή οδήγησε επίσης τον Zaldy να γνωρίσει τη RuPaul, η οποία συνάντησε για πρώτη φορά στο κλαμπ La Palace de Beaute, στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Ο Zaldy και ο Mathu σύντομα έγιναν η de facto ομάδα ενδυματολογίας και μακιγιάζ του καλλιτέχνη (εμφανίζονται στο βίντεο «Supermodel» της RuPaul το 1993).

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ZALDY (@zaldynyc)

«Αφήστε με ήσυχο!»

Το 1995, μετά από στροφές στις πασαρέλες του Παρισιού, ο Zaldy πρωταγωνίστησε σε μια διαφήμιση για τη Levi’s. Είναι μια καλλίγραμμη φιγούρα με τζιν, μακριά σκούρα μαλλιά και κόκκινα χείλη που μπαίνει στο πίσω μέρος ενός ταξί, προς μεγάλη χαρά του οδηγού.

Λίγο αργότερα, ο Zaldy βγάζει ένα ηλεκτρικό ξυράφι και αρχίζει να ξυρίζει το μούσι του. «Δεν μπορούσα να αφήσω τρίχες στο πρόσωπο τότε… Και έτσι έπρεπε να μου κόψουν τα μαλλιά και να μου κολλήσουν τρίχες στο πηγούνι για να έχω κάτι να ξυρίζω» γελάει.

Στον προορισμό του, ο Zaldy βγαίνει και περπατάει μέσα σε ένα σύννεφο καπνού που βγαίνει κάτω από μια γέφυρα της Νέας Υόρκης και στην οθόνη εμφανίζονται οι λέξεις «Cut for men since 1850». Η διαφήμιση απαγορεύτηκε αμέσως στις ΗΠΑ. «Είμαι Αμερικανός. Γεννήθηκα στην Αμερική και λέτε ότι αυτό είναι υπερβολικό για εσάς;» δήλωσε ο Zaldy. «Αφήστε με ήσυχο! Είναι η Levi’s! Η Levi’s είναι πιο Αμερική από την Αμερική». Λίγο αργότερα, ο Zaldy επαναπροσδιόρισε την καριέρα του ως σχεδιαστής, η οποία ήταν πάντα η πρώτη του αγάπη. Διατηρεί τακτική συνεργασία με τη RuPaul εδώ και περίπου τριάντα χρόνια -σχεδιάζει όλα τα κοστούμια των καλλιτεχνών- και έχει επίσης σχεδιάσει για ονόματα όπως η Lady Gaga, η Britney Spears, ο Michael Jackson και αμέτρητοι άλλοι σε αυτό το διάστημα.

Δείτε το βίντεο 

«Υπήρχε ένα στίγμα στο να λες «θα γίνω drag queen”»

Το θέμα του Zaldy και της Levi’s είναι ένα ενδιαφέρον ζήτημα καθώς σχετίζεται με την τοποθέτηση του drag στην αμερικανική κουλτούρα.

Ενώ υπήρχε τόση συζήτηση εκείνη την εποχή για την έκρηξη του drag μέσα και έξω από τη Νέα Υόρκη, εξακολουθούσε να θεωρείται περιθωριακό. Το drag δεν ήταν σε καμία περίπτωση μια σεβαστή μορφή τέχνης, ακόμη και μεταξύ της γκέι κοινότητας της Νέας Υόρκης.

Ο Zaldy θυμάται ότι στα τέλη της δεκαετίας του 1980 υπήρχαν ακόμη μπαρ που δεν επέτρεπαν καθόλου τις drag queens. «Υπήρχε ένα στίγμα στο να λες «θα γίνω drag queen»» είπε. «Ήταν σαν ‘αχ, δεν υπάρχει τίποτα άλλο για σένα; Θέλεις να επικεντρωθείς σε μια καριέρα;’… Δεν ήταν επιλογή καριέρας… τώρα είναι επιλογή καριέρας».

*Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο «Glitter and Concrete» της Elyssa Maxx Goodman. Είναι σημαντικό επίσης, να διευκρινίσουμε πώς το drag «μιμήθηκε» τη μόδα και την πασαρέλα για να καταλήξει να είναι πηγή έμπνευσης -κυρίως γιατί έφερνε ξανά αυτό που η μόδα αναζητά: Υπερβολή, θεατρικότητα, φαντασία.

*Με στοιχεία από elle.com