Τι θέλουν οι γυναίκες όταν πληρώνουν για σεξ: «Μόνο τρυφερότητα»

Δεν είναι ότι οι άνδρες δεν πρόσεξαν ποτέ την Έλλη. «Απλώς δεν με ενδιέφερε καθόλου» λέει η ίδια. Ενώ οι φίλες της έβγαιναν και μάζευαν «ιστορίες τρόμου» από περιστασιακά αγόρια, και αργότερα, συζύγους και παιδιά, εκείνη επικεντρωνόταν στο να «τελειώσει το σχολείο, να πάει στο πανεπιστήμιο, να βρει δουλειά, να κάνει όλα αυτά τα πράγματα».

Αυτή η αυταπάρνηση απέδωσε καρπούς με μια καριέρα στην επιστήμη, αλλά όταν έγινε 37 ετών ήταν ακόμα παρθένα «και ένιωθα ότι ένα κομμάτι μου έλειπε».

Η Σάλι δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για γάμο ή παιδιά, αλλά είχε «μερικές υπέροχες σχέσεις στην πορεία». Ο αγώνας της ήταν πάντα με τη μονογαμία. «Επειδή για μένα, αυτό δεν ήταν ποτέ σημαντικό»» Την τελευταία δεκαετία, το 54χρονο στέλεχος μάρκετινγκ ήταν με έναν ευτυχισμένο σύντροφο με «ένα πραγματικά ανοιχτόμυαλο άτομο», πράγμα που σήμαινε ότι «δεν χρειαζόταν τίποτα περισσότερο από αυτό το καινούργιο της σεξουαλικής περιπέτειας».

«Ήμουν ένας λευκός μεσήλικας άνδρας»

Αν και τα σεξουαλικά αινίγματα της Σάλι και της Έλλης ήταν πολύ διαφορετικά, κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα: Ήταν καιρός να προσλάβουν έναν άνδρα συνοδό. Συγκεκριμένα, ήταν καιρός να προσλάβουν τον Mitch Larsson, το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε ο εργαζόμενος στο σεξ που μετατράπηκε πρόσφατα σε απομνημονευματογράφο, ο Dan Moon.

Στο νέο του βιβλίο, «Time For Her», ο Moon εξερευνά τις σχέσεις του – βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες – με πελάτισσες με ψευδώνυμο και το τίμημα που του επέφεραν τα τέσσερα χρόνια ως εργαζόμενος στο σεξ.

Ευχάριστος με έναν τρόπο που μοιάζει με τον τύπο της διπλανής πόρτας, ο Moon δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς να είναι ένας άνδρας εργαζόμενος στο σεξ. Ποτέ δεν ταίριαξε αρκετά, λέει: «Ήμουν ένας λευκός μεσήλικας άνδρας και παραδοσιακά είμαστε ο εχθρός των απελευθερωμένων εργαζόμενων στο σεξ».

Θα μπορούσε να είναι μαζί του

Η Έλλη συνάντησε τον Moon στο Instagram. Τον ακολούθησε από περιέργεια, και στη συνέχεια την ακολούθησε κι εκείνος. Γλίστρησαν ο ένας στα DMs του άλλου και καθώς μιλούσαν, της ήρθε στο μυαλό: Η πρώτη της φορά δεν χρειαζόταν να είναι «φρικτή ή με κάποιον που ήταν απλά ένα one-night stand». Θα μπορούσε να είναι μαζί του. «Σκέφτηκα ότι μπορώ να το ελέγξω και να το πάρω στα χέρια μου».

Με τον Moon, η Έλλη ένιωθε ήδη μια σύνδεση. «Ήταν κάτι πολύ περίεργο, κάτι που δεν συναντώ συχνά, ειδικά με άντρες». Έκλεισε ραντεβού στις αρχές του 2023. Περιγράφει την εμπειρία της μαζί του ως «το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε ποτέ να μου δώσει κάποιος».

«Ένιωσα ασφαλής» λέει. «Ο Νταν ήταν φανταστικός. Με έκανε να νιώσω φανταστικά και στην πραγματικότητα απελευθέρωσε κάτι μέσα μου που νομίζω ότι ήταν αδρανές ή κρυβόταν μάλλον σε όλη μου τη ζωή».

Όταν η Έλλη έκανε το ραντεβού μαζί του, η Σάλι έβλεπε τον Moon για περισσότερα από τρία χρόνια. «Αναζητούσα πραγματικά μόνο τη σωματική οικειότητα. Αλλά φυσικά με την πάροδο του χρόνου συνδέεσαι» λέει. Αυτό που ξεκίνησε ως αναζήτηση συγκίνησης έγινε πολύ πιο έντονο – και για τους δύο.

Δείτε το βίντεο 

«Ήταν λυπηρό, ήταν χαρούμενο»

Στα απομνημονεύματά του, ο Moon γράφει για τη Σάλι – χρησιμοποιώντας το ίδιο ψευδώνυμο – ως ένα από τα μεγάλα ρομάντζα της ζωής του. Η Σάλι διάβασε ένα από τα πρώτα προσχέδια.

«Ένιωσα ότι ήταν πανέμορφο» λέει. «Ήταν λυπηρό, ήταν χαρούμενο. Ήταν περίεργο να βλέπω τον εαυτό μου εκεί μέσα … αλλά το βιβλίο είναι ένας τρόπος να βοηθήσω τους ανθρώπους να κατανοήσουν τα πραγματικά οφέλη του να βλέπεις έναν άνδρα συνοδό».

Η Σάλι δεν εξεπλάγη από τις μελαγχολικές πτυχές του «Time For Her», αφού τις είχε ήδη συζητήσει εκτενώς με τον συγγραφέα του, αλλά οι αναγνώστες μπορεί να εκπλαγούν. Ενώ το εξώφυλλο του βιβλίου μοιάζει με ρομαντικό μυθιστόρημα και το περιεχόμενο είναι συχνά σαφές, οι ανάγκες που έφεραν τις γυναίκες στην πόρτα του Mitch Larsson (ή στα DM του) σπάνια ήταν μόνο σεξουαλικές. Ο Moon λέει ότι αυτό που ήθελαν οι περισσότερες πελάτισσές του ήταν «μόνο τρυφερότητα».

«Είναι τόσο απλό όσο αυτό. Απλά ευγένεια, καλοσύνη και ειλικρίνεια» λέει.

«Ήμουν απλά τόσο γ@μημένα νευρική»

Αποδεικνύεται ότι τα «μαθήματα Λοθαρίου»* που τον εξόπλισαν για να ικανοποιήσει τις ανάγκες μιας σεξουαλικής τυχοδιώκτριας όπως η Σάλι και να καταλαγιάσει το άγχος μιας αγχωμένης πρωτοεμφανιζόμενης όπως η Έλλη («Ήμουν τόσο γ@μημένα νευρική», λέει), δεν ήταν στον έρωτα, αλλά στην ακρόαση. «Απλά να ελέγχει όλη την ώρα και να λέει, «Είναι καλό αυτό;»».

(*Ο εμβληματικός χαρακτήρας του Λοθάριου αποτελεί εδώ και πολύ καιρό αντικείμενο γοητείας, ίντριγκας και μελέτης. Χρονολογείται από τον 17ο αιώνα με το έργο «The Fair Penitent» του Άγγλου δραματουργού Nicholas Rowe, ο Λοθάριο έχει γίνει μια εξέχουσα φιγούρα που αντιπροσωπεύει τη γοητεία, την αποπλάνηση και τη χειραγώγηση).

Ενώ υιοθέτησε την περσόνα του Larsson τόσο για τα ραντεβού όσο και για το βιβλίο του, ήταν πάντα ο Moon που εμφανιζόταν με ανοιχτά αυτιά και καρδιά. «Το σεξ ήταν απλά ένα πολύ μικρό μέρος του», λέει. «Πιθανότατα το 20% του είναι το σεξ, και το υπόλοιπο είναι απλώς κουβέντα. Ήταν σα να ερωτεύεσαι, να νοιάζεσαι» λέει.

Ο δικός τους άνθρωπος

Συχνά, ο Moon βρισκόταν σε καταστάσεις όπου υπήρχαν «πραγματικά μεγάλες στιγμές» στη ζωή των πελατών του – από συνεντεύξεις για δουλειά μέχρι ανησυχίες για την υγεία και σεξουαλικές ανακαλύψεις – «που μόνο εγώ γνώριζα».

«Σκεφτόμουν… «Πώς πήγε η τάδε στη μαστογραφία που έκανε;».

Αν και υπήρχαν κάποιες περιπτώσεις που μια πελάτισσα «ήθελε απλώς μια γρήγορη ανακούφιση», ως επί το πλείστον ο Moon έβλεπε γυναίκες με περίπλοκο ιστορικό. Μια μακροχρόνια πελάτισσα είχε πρώιμο  Αλτσχάιμερ- πολλές είχαν συζύγους που τις αγνοούσαν, τις απατούσαν ή χειρότερα.

Κάποιες, όπως η Έλλη, απλά δεν είχαν ποτέ πριν κανέναν που να αφιερώνει χρόνο «για να με καταλάβει ή να συνδεθεί μαζί μου ή να δονηθεί μαζί μου σωστά».

Ο Moon αισθάνεται ότι προσελήφθη για να βοηθήσει να επουλωθούν αυτές οι πληγές και το είδε ως δουλειά του να «τα δώσει όλα» λέει. «Δίνεις το σώμα σου, το μυαλό σου, την καρδιά σου, απολύτως τα πάντα».

Η σχέση της Σάλι με τον Moon τη δίδαξε: «Όχι μόνο δίνει στις γυναίκες μια αίσθηση ασφάλειας και ελέγχου που δεν θα μπορούσαν να έχουν στα απλά ραντεβού, αλλά είναι ένα περιβάλλον όπου μπορείς πραγματικά να πεις: «αυτό είναι μόνο για μένα»».

«Βιώσα μια πραγματικά απελευθερωτική εμπειρία».

«Πάντα ενδιαφερόμουν για τους ανθρώπους»

O Moon άρχισε να ασχολείται με τη συνοδεία σε ηλικία 41 ετών, το 2019. Μετά από μια σταδιοδρομία που ξεκίνησε από τις πωλήσεις, τη νομική και τη φωτογραφία, ακολουθούμενη από ένα διάστημα ως πατέρας που μένει στο σπίτι, βούτηξε στην εργασία του σεξ χωρίς πολλή προνοητικότητα. «Σκεφτήκαμε ότι θα ήταν απλώς μια μικρή παράλληλη δουλειά για λίγα επιπλέον χρήματα» λέει.

Σύντομα, αφού καταχώρησε τον εαυτό του σε έναν ιστότοπο καταλόγου, τα μηνύματα άρχισαν να ρέουν. «Πάντα ενδιαφερόμουν για τους ανθρώπους και προτιμώ να ακούω παρά να μιλάω και μου αρέσει να κάνω τη διαφορά» λέει. «Ο συνοδός έμοιαζε να ταιριάζει σε όλα τα σωστά κουτάκια, επειδή περιελάμβανε αυτό, τα χρήματα ήταν καλά και μου άρεσε το σεξ».

Η γυναίκα του Moon ενθάρρυνε διστακτικά αυτή την αλλαγή καριέρας στα μέσα της ζωής του, αλλά καθώς η δουλειά του στο σεξ απογειώθηκε, ο γάμος του έπεσε στα βράχια. Μέσα σε έξι μήνες, δεν ζούσε πλέον στο σπίτι της οικογένειας. «Στο τέλος ήταν τρεις ή τέσσερις ημέρες την εβδομάδα και έβγαινα έξω μέχρι αργά το βράδυ και δεν ήταν δίκαιο για κανέναν από τους δυο μας» λέει.

Πέρασε τα επόμενα τέσσερα χρόνια σε ένα συναισθηματικό και οικονομικό τρενάκι του τρόμου. Ο Moon κέρδιζε 1.000 δολάρια για ραντεβού δύο ωρών – το ελάχιστο όριο – 5.500 δολάρια για διανυκτερεύσεις και 15.000 δολάρια την εβδομάδα για να συνοδεύει πελάτες σε πολυτελείς διακοπές.

Κατά τη διάρκεια του πανδημικού αποκλεισμού της Μελβούρνης, δεν κέρδισε τίποτα.

«Πιθανώς υπάρχει μια μικρή θλίψη»

Συναισθηματικά, οι συνεδρίες του κατέληγαν σε μια «τεράστια έξαρση… βρίσκεστε σε απόλυτη έκσταση μαζί ως συνοδός και πελάτης». Αυτό θα ακολουθούσε «η αναπόφευκτη πτώση», την οποία παρομοιάζει με τη μελαγχολία μετά τις διακοπές.

Το τηλέφωνο του Moon ήταν πάντα ανοιχτό για τους πελάτες. Δεν έπαιρνε άδεια, ούτε καν ρεπό. «Η εξουθένωση ήταν σίγουρα ένας παράγοντας» λέει για την τελική του απόφαση να παραιτηθεί. «Είναι πολύ συνηθισμένο στον κλάδο. Όλοι μιλάμε γι’ αυτό. Και πολλά από τα παιδιά που το κάνουν πολύ περισσότερο καιρό από εμένα -κάποιοι ξεπερνούν τα 10 χρόνια- έπαιρναν εκτεταμένες διακοπές… φρόντιζαν τον εαυτό τους. Και σίγουρα τους χαιρετίζω γι’ αυτό. Πραγματικά, ίσως, θα έπρεπε να το είχα κάνει και εγώ μερικές φορές».

Η μετάβαση του Moon από την εργασία του σεξ έγινε σταδιακά. Σταμάτησε να δέχεται νέες κρατήσεις και στη συνέχεια σταμάτησε σιγά σιγά να βλέπει και τους τακτικούς πελάτες του. «Είναι σαν να χωρίζεις με 10 ανθρώπους ταυτόχρονα» λέει. «Με πολλούς από τους πελάτες που έχω δει, πρέπει απλά να είσαι ευχαριστημένος με το να τους έχεις ως μια όμορφη ανάμνηση και αυτό είναι όλο».

Η συγγραφή των απομνημονευμάτων του «ήταν κατά κάποιο τρόπο το σχέδιο εξόδου από την κρίση όλο αυτό το διάστημα» ένα έργο που ελπίζει ότι θα αποστιγματίσει το έργο στο οποίο είχε επενδύσει τόσο πολύ. «Δίνει στις γυναίκες κάτι που ζητάνε, και αυτό πρέπει να γιορτάζεται. Θα έπρεπε να είναι σχεδόν ο κανόνας» λέει.

Είναι λυπηρό το γεγονός ότι πολλές από τις πελάτισσές του δεν μπορούσαν να λάβουν τη φροντίδα, την προσοχή και τη συμπόνια που χρειάζονταν από έναν παραδοσιακό εραστή, παραδέχεται, αλλά «είναι ωραίο που υπάρχει μια υπηρεσία που μπορεί να το προσφέρει αυτό».

Η Έλλη λέει τώρα ότι «πιθανώς υπάρχει μια μικρή θλίψη» στην εμπειρία της, αλλά: «Σκέφτεσαι: «Θεέ μου, γιατί δεν έχει ξανασυμβεί αυτό;»».

«Είναι μια γλυκιά θλίψη».

*Τα ονόματα έχουν αλλάξει στο άρθρο που δημοσιεύθηκε στην theguardian.com