Η ΕΡΤ δεν είναι φέουδο κανενός

Κάποιοι πρέπει να καταλάβουν ότι η φεουδαρχία είναι ένας τρόπος οργάνωσης της κοινωνικής ζωής που έχει περάσει στο παρελθόν.

Επομένως, όταν κάποιος ασκεί διοίκηση σε έναν δημόσιο οργανισμό, δεν μπορεί να πιστεύει ότι απολαμβάνει εξουσίες ανάλογες με αυτές που είχαν οι φεουδάρχες.

Πράγμα που σημαίνει πως όταν δέχεται κριτική κάποιος που ασκεί διοίκηση, πρώτα πρέπει να κοιτάξει εάν όντως έχει κάνει κάποιο λάθος, προσπαθώντας παράλληλα να βελτιώσει τα πράγματα, αντί να σπεύδει να προαναγγέλλει προσφυγές στη δικαιοσύνη.

Εκτός όλων των άλλων, γιατί η κατάργηση της φεουδαρχίας οδήγησε και στην κατοχύρωση του δικαιώματος άσκησης κριτικής στους άρχοντες.

Τα γράφω όλα αυτά γιατί είδα την αντίδραση του προέδρου της ΕΡΤ Κωνσταντίνου Ζούλα σε μια σειρά από καταγγελίες και ρεπορτάζ που αφορούν τη διαχείριση των πόρων της ΕΡΤ.

Θυμίζω ότι το πρώτο ρεπορτάζ είχε δημοσιευτεί στα ΝΕΑ και ήταν του συναδέλφου Δημήτρη Στεργίου, από τους «πρυτάνεις» του οικονομικού ρεπορτάζ. Εκεί σχολιάζονταν δύο πράγματα: από τη μια καταγγελίες που είχαν κάνει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι για το πώς διογκώνονταν το κόστος παραγωγής, π.χ. με το να μετατρέπονται εσωτερικές παραγωγές με μηδενικό κόστος σε μεικτές με μεγαλύτερο κόστος, σε συνδυασμό με υποτίμηση και απαξίωση εργαζομένων και από την άλλη έθετε το θέμα για το καθεστώς που έχει τελικά το διαβόητο «ανταποδοτικό τέλος».

Ανάλογα ερωτήματα έγιναν και από ρεπορτάζ του MEGA και γενικότερα άνοιξε η συζήτηση.

Θα περίμενε κανείς ο πρόεδρος της ΕΡΤ να δικαιολογήσει τις αποφάσεις του. Δηλαδή, να πει τους λόγους που τον οδήγησαν να πάρει τη μία ή την άλλη απόφαση.

Θα περίμενε, επίσης, να απαντήσει με στοιχεία και να εξηγήσει τι ακριβώς γίνεται με το τέλος που πληρώνουμε για την ΕΡΤ, πόσοι είναι και πώς ακριβώς αξιοποιούνται αυτοί οι σημαντικοί πόροι.

Θα περίμενε, τέλος, να απαντήσει εάν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν εκπομπές που το κόστος τους ανέβηκε, ενώ αυτό μπορούσε να αποφευχθεί.

Αντ’ αυτού ο κ. Ζούλας απάντησε, μέσω facebook μάλιστα, ότι «αποκλειστικό του κίνητρο» είναι να «υπηρετήσει την ΕΡΤ» και ότι δεν μπορεί να μείνουν χωρίς αντίδραση «αστήριχτες και συκοφαντικές καταγγελίες», όπως και ότι εάν «υπάρξει νέα ανακύκλωση συκοφαντικών δημοσιευμάτων, η λύση της Δικαιοσύνης είναι για εμένα πλέον ένας αυτονόητος μονόδρομος».

Κοινώς ο πρόεδρος της ΕΡΤ Κωνσταντίνος Ζούλας όχι μόνο αρνείται πεισματικά να απαντήσει στα ερωτήματα που έχουν τεθεί για το τι γίνεται με τη διαχείριση των οικονομικών της ΕΡΤ, αλλά και τα βαφτίζει «συκοφαντίες» και σπεύδει να προεξαγγείλει μηνύσεις και αγωγές.

Δηλαδή το μήνυμα είναι σαφές: εάν κάνεις κριτική στον πρόεδρο της ΕΡΤ ή αμφισβητείς τους όρους οικονομικής διαχείρισης ενός δημόσιου οργανισμού, να ετοιμάζεσαι για μηνύσεις και αγωγές.

Και σε κάθε περίπτωση να μην περιμένεις απάντηση στα ερωτήματα που έθεσες.

Μάλιστα, πάρα πολύ ωραία αντίληψη… Που παραπέμπει πολύ περισσότερο σε φεουδάρχη που αισθάνεται ότι δεν χρειάζεται να απαντήσει στους δουλοπάροικούς του, παρά σε δημόσιο λειτουργό που οφείλει εκ της θέσης και της ευθύνης του να λογοδοτεί διαρκώς, να απαντά σε ερωτήματα και προφανώς να δίνει εξηγήσεις.

Η δημόσια τηλεόραση είναι ένας πολύ σημαντικός και αναντικατάστατος θεσμός.

Δόθηκαν μεγάλοι αγώνες πρόσφατα για να συνεχίσει να λειτουργεί και με μια έννοια αποτελεί κατάκτηση.

Είναι ταυτόχρονα ένα μέσο που το πληρώνουμε όλοι μας και άρα έχουμε όλοι και λόγο για το πώς αξιοποιούνται τα χρήματα που καταβάλλουμε.

Η λογοδοσία και η τεκμηριωμένη απάντηση σε ερωτήματα και κριτικές θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη.

Και σε κάθε περίπτωση το δημόσιο – και η ΕΡΤ τμήμα του δημοσίου είναι – λειτουργούς χρειάζεται και όχι αυτόκλητους φεουδάρχες.