Την Παρασκευή το μεσημέρι ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος έδωσε την συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ.

Όπως και η συνέντευξη του πρωθυπουργού, που παραδοσιακά προηγείται αλλά φέτος εκτάκτως θα γίνει την Κυριακή, η συνέντευξη του εκάστοτε επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι από τις πιο σημαντικές, γιατί είναι εφ’ όλης της ύλης και γιατί δίνει το στίγμα για το επόμενο διάστημα.

Φέτος ήταν ακόμη πιο σημαντική δεδομένων των τραγικών εξελίξεων που έχουν προηγηθεί, από τις πυρκαγιές μέχρι τις χωρίς προηγούμενο πλημμύρες στη Θεσσαλία.

Και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο Σωκράτης Φάμελλος τα πήγε πολύ καλά.

Μίλησε για την ουσία των προβλημάτων, έκανε κριτική στην κυβέρνηση, αλλά με ευπρέπεια, έκανε συγκεκριμένες προτάσεις.

Όμως, την ίδια στιγμή αν κανείς κοιτούσε τους λογαριασμούς των υποψήφιων προέδρων του ΣΥΡΙΖΑ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα παρατηρούσε ότι κανείς τους δεν πρόβαλλε τη συνέντευξη Τύπου του Φάμελλου. Ο οποίος σημειωτέον δεν είναι υποψήφιος για την ηγεσία…

Δεν λέω, αν και ο πολιτικός πολιτισμός της Αριστεράς θα το απαιτούσε, να έχουν πάει όλοι μαζί στη ΔΕΘ για να δείξουν ότι παραμένουν ενωμένοι ως κόμμα στέλνοντας το στίγμα ότι η επόμενη μέρα θα τους βρει όλους έτοιμους να προσφέρουν. Δεν έχω αυταπάτες, αν και πιστεύω ότι αυτό θα έπρεπε να είχαν κάνει, καταθέτοντας από κοινού μια ολοκληρωμένη πρόταση.

Λέω απλώς να αναμετάδιδαν από τις προσωπικές τους σελίδες την κορυφαία δημόσια παρουσία του κόμματός τους ύστερα από τις προγραμματικές δηλώσεις.

Να έδιναν ένα στίγμα ότι ανήκουν σε ένα κόμμα και το στηρίζουν και δεν τους νοιάζει μόνο η ατομική τους προβολή.

Όμως, το μήνυμα που εξέπεμψαν ήταν το ακριβώς αντίθετο. Ότι δεν τους νοιάζει το κόμμα, το μόνο που τους νοιάζει είναι να εκλεγούν πρόεδροι.

Να εκλεγούν πρόεδροι χωρίς να δώσουν κανένα εχέγγυο ότι αυτή τη στιγμή μπορούν να κυβερνήσουν τη χώρα, χωρίς να δεσμευτούν σε πρόγραμμα για μια ηγεσία συλλογικών δεσμεύσεων, πέρα από πρόσωπα κομήτες και προσωπικές φιλοδοξίες.

Να το πω απλά: ο Φάμελλος έδειξε ότι είναι ο εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τον άκουγες και είχες μια εικόνα του τι θα έπρεπε να γίνει με διάφορα θέματα. Μπορεί να διαφωνούσες σε σημεία ή να θεωρούσες ότι μερικά ήθελαν περαιτέρω επεξεργασία, αλλά ήταν μια ολοκληρωμένη τοποθέτηση.

Όμως, ο Φάμελλος δεν είναι υποψήφιος για πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχώς ίσως μετά τη στάση που έχει κρατήσει.

Για πείτε μου, όλες αυτές τις μέρες ποιον από τους υποψηφίους για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ ακούσατε να κάνει μια τοποθέτηση που να θεωρηθεί ότι αναλογούσε σε ηγέτη;

Που να μην θυμίζει γενικολογία προεκλογική, δήθεν επικοινωνία και προσπάθεια να «απευθυνθεί»;

Που να είναι μεστή και ουσιαστική και όχι προϊόν μάρκετινγκ;

Η Έφη Αχτσιόγλου, που έχει και υπουργική εμπειρία, έσπευσε να πάει στη Θεσσαλία αλλά ήταν προφανές ότι εκτελούσε απαράβατους κανόνες πολιτικού μαρκετινγκ, τίποτα ουσιώδες, τίποτα αληθινό. Έβαλε μια γαλότσα, αγνάντευε και μόλις άναβε η κάμερα εξαπέλυε πυρά κατά των κυβερνητικών χειρισμών.

Το ίδιο και ο Κασσελάκης που πήγε για να δείξει ότι δεν φοβάται να «λερώσει τα χέρια του», ενώ αντί να πει πέντε συγκεκριμένα πράγματα για την κατάσταση της χώρας επέλεξε να πάει στη Μακρόνησο, σε μια κίνηση που ήταν στα όρια της ιστορικής καπηλείας.

Ακόμη και ο Ευκλείδη Τσακαλώτος, που έχει και τη μεγαλύτερη κυβερνητική εμπειρία όλων, πάλι στη γενικολογία επενδύει μην αφήνοντας καμία αμφιβολία ότι πρώτιστο μέλημά του είναι να «καταγραφεί» η τάση που εκπροσωπεί, την ώρα που ο Νίκος Παππάς απλώς θέλει να εξασφαλίσει «θέση στο τραπέζι» στον ίδιο και στη διεύρυνση, και ο Στέφανός Τζουμάκας, απλώς κάνει το κομμάτι του (φαντάζομαι ότι τουλάχιστον αυτός θα το διασκεδάζει κιόλας).

Δηλαδή, σε μια συγκυρία που η χώρα αντιμετωπίζει τεράστια πρόκληση, οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική και υπάρχει πραγματικό ζήτημα πολιτικής ηγεσίας, δηλαδή ηγετικού δυναμικού που να μπορεί να απαντήσει σε τέτοιες νέες προκλήσεις, ως προς τη γνώση, την παιδεία και τις ικανότητες, η αξιωματική αντιπολίτευση απλώς αποδεικνύει ότι ακόμη είναι περισσότερο μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.

Για να το πω πιο απλά: την ώρα που για πρώτη φορά θα μπορούσε κανείς με σοβαρούς όρους να αμφισβητήσει την ικανότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ΝΔ να ηγούνται της χώρας, καθώς έχουν αναμφισβήτητη ευθύνη για την κατάσταση, η εικόνα που παρουσιάζουν οι υποψήφιοι για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δικαιώνει όσους μονολογούν «σκέψου να ήταν αυτοί στα πράγματα…».

Όλα αυτά δείχνουν ένα πράγμα. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως αυτό που ήταν και κυρίως ως αυτό που είναι σήμερα –και χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα– δεν έχει κλείσει απλώς τον ιστορικό του κύκλο, είναι πια σαν κι εκείνη την εικόνα από τα καρτούν όπου κάποιος από κεκτημένη ταχύτητα περπατάει στο κενό μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει τίποτα από κάτω και να γκρεμοτσακιστεί.

Ζβάρα όλα, επομένως, μέχρις ότου γεννηθεί κάτι νέο που μπορεί να εμπνεύσει, να καθοδηγήσει, να ηγηθεί.

ΥΓ. Εξακολουθεί να ισχύει στο ακέραιο αυτό που έχω γράψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκλέξει πρόεδρο, αλλά θα συνεχίσει να ψάχνει για αρχηγό.

Headlines