Μίκι Ρουρκ – Ένας ευαίσθητος άνθρωπος στο σώμα ενός άκακου τέρατος

Σήμερα, ο Μίκυ Ρουρκ μοιάζει με ένα κακοποιημένο πιτ μπουλ. Είναι κουρασμένος, σωματικά παραμορφωμένος, αλλά στέκεται στα πόδια του ακόμα. Πυγμαχία, αλκοόλ, χρήση ναρκωτικών, ψυχικές βλάβες, και περισσότερο από μια δεκαετία μοναξιάς. Ο άλλοτε πιο σέξι ηθοποιός στον πλανήτη κυκλοφορεί σαν την καρικατούρα του από κάποιο πενάκι σκιτσογράφου.

«Για να πετύχεις το επίπεδο αυτογνωσίας που έχει ο Ρουρκ στα 71 του χρόνια, πρέπει να είσαι πρόθυμος να αλλάξεις. Πρέπει να ξεχάσεις την ηλιθιότητα του σκληρού άντρα, την τοξική αρρενωπότητα, και την ματσίλα που διαποτίζει το μυαλό σου. Πρέπει να ανοιχτείς και να είσαι ευάλωτος— τελικά, αυτό έσωσε τον Μίκι» γράφει ο Akos Peterbencze στο medium.com και συνεχίζει:

«Έπρεπε να περπατήσει μέσα στην ζωντανή κόλαση και να βγει από την άλλη πλευρά με μια καρδιά που ακόμα χτυπά δυνατά.

Το ταξίδι του Ρουρκ στο Χόλιγουντ ήταν μακρύ

Έγινε από το τίποτα ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο Χόλιγουντ και ξανά πίσω στο τίποτα παραμένοντας ένας εργάτης της βιομηχανίας σήμερα, αλλά όχι τόσο μεγάλος όσο ήταν κάποτε. Πέρασε από μια πορεία φυσικής, ψυχικής και συναισθηματικής μεταμόρφωσης –απολύτως χρήσιμη και δύσκολη στην επιβίωση. Δεν τον σκότωσε, του άφησε ανεξίτηλα σημάδια.

Στο Χόλιγουντ, κανείς δεν θα επιβιώσει εκτός από τον Μίκι Ρουρκ

Ο Ρουρκ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1952. Ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένειά του όταν ήταν έξι ετών. Λίγο αργότερα, η μητέρα του Ρουρκ ξαναπαντρεύτηκε έναν αστυνομικό της Ακτής του Μαϊάμι, τον Ευγένιο Αντίς, ο οποίος μετακόμισε με την οικογένεια στη Νότια Φλόριντα. Ο Μίκυ ισχυρίζεται ότι ο Αντίς επανειλημμένα κακοποιούσε αυτόν και τον αδελφό του, Τζόι, μεγαλώνοντας. Ήταν τότε που φυτεύτηκε στο μυαλό του ο πρώτος σπόρος της αιώνιας αίσθησης της ντροπής.

Χρειάστηκε όλη του τη ζωή για να συγχωρέσει τον εαυτό του που δεν αντιστάθηκε στον άνθρωπο που αναγκάστηκε να αποκαλέσει «μπαμπά».

Ξεκίνησε την πυγμαχία όταν ήταν δώδεκα ετών για να μάθει πώς να υπερασπίζεται τον εαυτό του− για να μπορεί να σταθεί απέναντι στον μεγάλο και κακό πατριό. Έγινε πιο σκληρός. Ήταν η απάντηση σε όλη την κακοποίηση που υπέστη όταν ήταν παιδί. Ο νεαρός Μίκι ένιωθε υπεύθυνος για τον αδελφό του και ήθελε να τον προστατεύσει, επίσης. Αλλά, ήταν μόνο ένα επτάχρονο παιδί που έπρεπε να υποχωρήσει στον βάναυσο πατριό του. Ο ίδιος ομολόγησε σε μια συνέντευξη, «Ένιωθα πολλή ντροπή. Νόμιζα ότι ήταν πιο εύκολο να ξεσπάσει αυτή η ντροπή από οργή. Οπότε το έβγαζα σε όλους τους άλλους. Όλα ξεκίνησαν πριν την ηθοποιία μου».

Ως έφηβος, ο Ρουρκ έδωσε είκοσι έξι αγώνες και κέρδισε είκοσι, δεκαεπτά με νοκ άουτ. Αυτό του έδωσε κύρος και σεβασμό. Ωστόσο, η καριέρα του στην πυγμαχία διακόπηκε απότομα όταν υπέστη πολλαπλές διασείσεις. Η ζημιά ήταν τόσο σοβαρή, που δεν τον άφηναν να παλέψει πια.

Έκανε τσαλίμια για να δείξει ότι είναι μεγαλύτερος από τη ζωή. Συχνά πλακωνόταν στο ξύλο στους δρόμους, συνελήφθη για επίθεση εναντίον της τότε συζύγου του Κάρε Ότις, και κάποτε του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για αντίσταση κατά της σύλληψης. «Δεν ήθελα να δώσω απαντήσεις σε κανέναν. Ζούσα μια νομαδική ζωή» είπε.

Δείτε το βίντεο 

Στράφηκε στην υποκριτική τυχαία

Ένας φίλος του στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι του είπε για ένα έργο που σκηνοθετούσε, το Deathwatch (Υψηλή Εποπτεία) του Ζαν Ζενέ, και πώς ο τύπος για το ρόλο του Green Eyes είχε πέσει έξω. Ο Ρουρκ πήρε τον ρόλο και ερωτεύτηκε την υποκριτική.

Μετά από αυτό, πήγε στη Νέα Υόρκη και εργάστηκε για χρόνια σε χαμηλόμισθες δουλειές, ενώ έκανε μαθήματα υποκριτικής. Για την πρώτη του οντισιόν στο Actors Studio, έπαιξε μια σκηνή πατέρα-γιου, που οδήγησε τον Ελία Καζάν (έναν από τους ιδρυτές) να πει ότι ήταν το καλύτερο κομμάτι για οντισιόν που είχε δει σε 30 χρόνια.

Χρόνια αργότερα, ο Μίκυ εξήγησε σε μια συνέντευξη: «Μου άρεσε ότι μπορούσες να ξεφύγεις από αυτό που ήσουν και να γίνεις κάποιος άλλος, πιο έξυπνος, πιο σκληρός».

Αφού έγινε ένας νεαρός σταρ, ο Μίκι ποτέ δεν χαμογέλασε πλήρως στις πρώιμες ταινίες του. Είχε χάσει κάποια δόντια όταν ήταν παιδί και χαμογελούσε μόνο με το στόμα του κλειστό. Αλλά, το ακατέργαστο ταλέντο και η παρουσία του ήταν τόσο ισχυρή, που του χάρισαν άμεση φήμη και θαυμασμό.

Η υποκριτική τον βοήθησε να γεμίσει τον χώρο που του άφησε η έλλειψη πυγμαχίας. Του έδωσε σεβασμό, μεγάλες επιταγές και δημοτικότητα, αλλά δεν γιάτρεψε το πόσο ανασφαλής ήταν. Έκανε τσαλίμια για να δείξει ότι είναι μεγαλύτερος από τη ζωή. Συχνά πλακωνόταν στο ξύλο στους δρόμους, συνελήφθη για επίθεση εναντίον της τότε συζύγου του Κάρε Ότις, και κάποτε του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για αντίσταση κατά της σύλληψης. «Δεν ήθελα να δώσω απαντήσεις σε κανέναν. Ζούσα μια νομαδική ζωή» είπε.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από @classicues

Ήταν επικίνδυνος, ανεύθυνος και απρόβλεπτος

«Ξόδεψα όλα τα χρήματα, δεν ήξερα πώς να παίξω το παιχνίδι. Έγινα αλαζόνας και αυτοκαταστροφικός. Πολέμησα τους πάντες γιατί νόμιζα ότι αυτό ήταν ένα είδος δύναμης, αλλά έγινε η αδυναμία μου».

Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν τον βοήθησαν να παραμείνει για πολύ στον χώρο του κινηματογράφου.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο Ρουρκ είχε χάσει το πνεύμα του και περιφρονούσε το Χόλιγουντ για αυτό που πραγματικά ήταν: Μία επιχείρηση. Εγκατέλειψε την υποκριτική και αφοσιώθηκε στην αυτοκαταστροφή.

Ο Άλαν Πάρκερ, ο σκηνοθέτης του «Δαιμονισμένου Άγγελου» είπε: «Η συνεργασία με τον Μίκι είναι εφιάλτης. Είναι πολύ επικίνδυνος στη σκηνή, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι πρόκειται να κάνει».

Οι ρόλοι που πήρε ήταν αυστηρά για τα χρήματα, και φάνηκε. Έκαψε τις γέφυρες που τον έδεσαν για να βρει ποιοτική δουλειά στον παραδοσιακό κινηματογράφο.

Το 1991, ο Ρουρκ λίγο πολύ εγκατέλειψε την υποκριτική και επέστρεψε για να τελειώσει αυτό που ξεκίνησε ως έφηβος: Την πυγμαχία. Ήταν 39 ετών, ένα καμένο θαύμα του Χόλιγουντ, όταν είχε τον πρώτο του επαγγελματικό αγώνα εναντίον ενός μηχανικού αυτοκινήτου. Ήθελε να δώσει μια τελευταία ευκαιρία για το άθλημα, να δοκιμαστεί σωματικά, ενώ είχε ακόμα λίγο χρόνο για να το κάνει.

«Έπρεπε να αφαιρέσω χόνδρο από το αυτί μου για να ξαναφτιάξω τη μύτη μου και να κάνω μερικές επεμβάσεις για να βγάλω έξω τον χόνδρο επειδή ο ουλώδης ιστός δεν επουλωνόταν σωστά. Αυτή ήταν μια από τις πιο επώδυνες επεμβάσεις, αλλά το χειρότερο ήταν οι αιμορροΐδες».

Ο έλεγχος χάθηκε

Έπινε υπερβολικά, εξαρτιόταν από την ηρωίνη, και έκανε παρέα με σκοτεινές προσωπικότητες όπως ο Τζον Γκότι, το αφεντικό της ιταλοαμερικανικής μαφίας. Συνέχισε να μάχεται στο ρινγκ, ελπίζοντας ότι κάπου στο δρόμο θα βρει αυτό που ζητούσε. Σε μια συνέντευξη του 2008 στους New York Times, ο Μίκι είπε, «Θα ήμουν λιγότερο άντρας αν δεν αντιδρούσα βίαια στον πόλεμο που υπάρχει στο κεφάλι μου».

Το 1994, οι σύμβουλοι και οι γιατροί είπαν στον Ρουρκ ότι αν δεν ήθελε να διακινδυνεύσει μόνιμη εγκεφαλική βλάβη, έπρεπε να αποσυρθεί. Έτσι, αν και ποτέ δεν κέρδισε τον αγώνα των ονείρων του για τον παγκόσμιο τίτλο, αποσύρθηκε. Διανοητικά, αυτά τα λίγα χρόνια πυγμαχίας τον βοήθησαν, ισχυρίζεται, αλλά μόλις κρέμασε τα γάντια, το σώμα και το πρόσωπό του καταστράφηκαν.

«Μου ράγισε η μύτη δύο φορές. Είχα πέντε εγχειρήσεις στη μύτη μου και μία σε ένα σπασμένο ζυγωματικό. Έπρεπε να αφαιρέσω χόνδρο από το αυτί μου για να ξαναφτιάξω τη μύτη μου και να κάνω μερικές επεμβάσεις για να βγάλω έξω τον χόνδρο επειδή ο ουλώδης ιστός δεν επουλωνόταν σωστά. Αυτή ήταν μια από τις πιο επώδυνες επεμβάσεις, αλλά το χειρότερο ήταν οι αιμορροΐδες» είπε.

Αγνώριστα παραμορφωμένος

Χωρίς άλλη επιλογή, ο Μίκι αποφάσισε να επιστρέψει στην υποκριτική. Αλλά, αφού αποσυναρμολογήθηκε σωματικά και με τρομερή φήμη στην κινηματογραφική βιομηχανία, δεν μπορούσε να περιμένει ένα θερμό καλωσόρισμα από το Χόλιγουντ.

Για να διορθώσει τις παραμορφώσεις του, υποβλήθηκε σε αρκετές πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις, αλλά επέλεξε τον «λάθος άνθρωπο». Το άλλοτε όμορφο, αγορίστικο πρόσωπό του έγινε πρησμένο, αφύσικο και αγνώριστο εντείνοντας την αίσθηση της ντροπής και της ανασφάλειας που κουβαλούσε σε όλη τη ζωή του.

Το 1998, η Κάρε Ότις, η αγάπη της ζωής του, τον χώρισε μετά από έξι χρόνια ταραχώδους γάμου. Ο Μίκι είπε ότι αυτή ήταν η χαριστική βολή και η αρχή μιας δωδεκάχρονης περιόδου που πέρασε στη μοναξιά, η οποία σχεδόν τον σκότωσε.

Σε μια συνέντευξή του θυμάται ότι τα τρία πιο σημαντικά άτομα στη ζωή του -ο αδελφός του, η γιαγιά του και η πρώην σύζυγός του- δεν ήταν πλέον εκεί. Είπε «δεν είχα πραγματικούς φίλους. Είδα κάποια κορίτσια, Ρωσίδες στριπτιζέζ, κυρίως, αλλά δεν έψαχνα για κοπέλα. Το όνομα της συζύγου μου ήταν τατουάζ στο χέρι μου. Σοκαρίστηκα που έμαθα ότι ήμουν οκέι με το να είμαι μόνος. Ακόμα είμαι σήμερα».

Ώρα για αυτοανάλυση ψυχική θεραπεία

Αν και ο Ρουρκ κατάφερε να παίξει μικρούς ρόλους σε διάφορες ταινίες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90, η ψυχική και συναισθηματική του κατάσταση ήταν ένα ναυάγιο. Μια μέρα, κοίταξε στον καθρέφτη και είδε τον εαυτό του όπως τον έβλεπαν οι άλλοι. «Είδα την πανοπλία και τρόμαξα με τον εαυτό μου.». Ήξερε ότι χρειαζόταν βοήθεια.

Στην αρχή, πήγε σε έναν ιερέα. Οι δυο τους κάθισαν σε ένα υπόγειο, κάπνισαν τσιγάρα, ήπιαν κρασί και προσευχήθηκαν μαζί. «Με εμπόδισε να τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα» παραδέχτηκε. Ωστόσο, ο Ρουρκ γνώριζε ότι αυτό ήταν υποκατάστατο μιας πραγματικής αναζήτησης για επαγγελματική βοήθεια.

Όταν ο Μίκι, τελικά, ξεκίνησε θεραπεία έμαθε να αγκαλιάζει την ευπάθεια. «Έπρεπε να μάθω να μην αφήνω τους ανθρώπους να πατάνε τα κουμπιά μου, να μάθω τι πυροδοτούσε όλη αυτήν την οργή και να σταματήσω να με κακοποιώ».

Όλος ο θυμός, η ντροπή και η θλίψη που είχε για δεκαετίες ξέσπαγε από αυτόν. Για πρώτη φορά, ήταν αρκετά ώριμος για να κατανοήσει τα αρνητικά συναισθήματα και τις επιβλαβείς συμπεριφορικές τάσεις που τον παρεμπόδισαν σε όλη του τη ζωή. Έβαλε ένα λουρί στο πιτ μπουλ που ήταν εκτός ελέγχου μέσα του.

Ο Ρουρκ έχει παραμείνει ένα από τα τελευταία είδη στο Χόλιγουντ που ποτέ δεν συμβιβάστηκαν. Όχι επειδή ήταν πολύ περήφανος, αλαζόνας ή αχάριστος. Είναι επειδή αποδέχθηκε τον εαυτό του πλήρως, και αυτό περιελάμβανε το να μην ενδώσει ποτέ στη βιομηχανία −όχι στο κόστος των αρχών του.

*Με στοιχεία από medium.com